روز چهارشنبه ۲ مهر ۱۴۰۴، کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران در اهواز، در ادامه اعتراضات روزهای گذشته، بار دیگر در محوطه شرکت دست به تجمع زدند و با صدای بلند فریاد زدند: «وعدههای تکراری بس است!»
فرماندار اهواز در میان کارگران حاضر شد و همان وعدههای همیشگی را تکرار کرد؛ وعدههایی که سالهاست ابزاری برای خرید زمان و خاموش کردن اعتراضات بوده و هیچگاه وضعیت کارگران را بهبود نداده است. این بار نیز کارگران با بیاعتمادی کامل این وعدهها را رد کردند.
کارگران معترض با اشاره به عدم پرداخت دو ماه دستمزد، فشار گرانی، دشواری معیشت و آغاز سال تحصیلی، ناتوانی در تأمین ابتداییترین نیازهای خانواده و لوازم تحصیلی فرزندانشان را برجسته کردند و تأکید کردند که چنین وضعیتی نتیجه مستقیم بیاعتنایی ساختاری نهادهای حکومتی و کارفرما به حقوق آنان است.
آنها هشدار دادند که اعتراضات تا تحقق واقعی مطالبات ادامه خواهد داشت و دیگر فریب وعدههای توخالی را نخواهند خورد.