در تاریخ ۲۵ فوریه برابر با ۷ اسفندماه بود که چین رسما خبر حذف و ریشه کنی فقر مطلق در این کشور و تحقق هدف کاهش فقر تعیین شده در دستور کار ۲۰۳۰ توسعه پایدار سازمان ملل را ۱۰ سال زودتر از برنامه‌ریزی‌های انجام شده اعلام کرد؛

در طول هشت سال گذشته تقریبا ۱۰۰ میلیون نفر از چینی‌ها که در فقر به سر می‌بردند، فقرزدایی شدند که این تعداد معادل فقرزدایی سالانه در یک کشور با جمعیت و اندازه متوسط است.

جمعیت چین تقریبا ۲۰ درصد از کل جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد؛ کارنامه چین در پروسه فقرزدایی طبیعتا نه تنها فقط به چین بلکه به کل جهان تعلق دارد.

بر اساس استاندارد فقر مطلق بانک جهانی که روزانه مبلغی معادل ۱.۹ دلار برای هر فرد تعریف کرده است،‌ امروزه همچنان بیش از ۷۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان در فقر مطلق به سر می‌برند و در این بین، همه گیری ویروس کرونا باعث کندی هر چه بیشتر اجرای پروسه فقرزدایی در جهان شده است.

برآوردهای انجام شده توسط بانک جهانی تا پایان سال ۲۰۲۱، حاکی از آن است که احتمالا اپیدمی کرونا باعث خواهد شد که ۱۵۰ میلیون نفر دیگر در سراسر جهان به فقر شدید گرفتار شوند.

با این اوصاف،‌ چین به عنوان کشوری با جمعیت یک میلیارد و چهارصد میلیون نفری اش توانسته است بر بسیاری از مشکلات و چالش ها غلبه کند و پیروز شود و طبق برنامه ریزی های انجام شده، فقر مطلق در این کشور را نابود و ریشه کن کند که این عملکرد به نوبه خوب سهم عظیمی در پروسه فقرزدایی جهان ایفا می کند.

داده های بانک جهانی نشان می‌دهد که بیش از ۷۰ نفر از هر ۱۰۰ نفری که در سراسر جهان از فقر نجات پیدا می کنند، چینی هستند.

موفقیت چین، که بزرگ ترین کشور در حال توسعه جهان محسوب می‌شود، در حوزه ریشه کن کردن فقر مطلق اطمینان فوق العاده زیادی را به روند غلبه بر فقر جهان تزریق کرده است؛ از همه مهم تر این است که بدنبال تحلیل نمونه‌های فقرزدایی چین، جهان از الگوی چین در زمینه کاهش فقر به عنوان یک مرجع عبرت‌های زیادی گرفته است.

تجویز داروی مناسب، آبیاری قطره ای دقیق و درمان هدفمند، استفاده از الگوهای غنی توسعه برای از بین بردن دلایل ریشه ای فقر…همگی تشبیهی هستند که «شی جین پینگ» رهبر چین برای توصیف فقرزدایی دقیق و مبتنی بر توسعه که مورد علاقه و توجه جامعه بین‌المللی نیز است، از آن استفاده می‌کند؛ تمامی این استراتژی‌های فقرزدایی همانطور که مردم چین را به رهایی مبتکرانه از فقر تشویق کرده، به رویکرد اصلی چین برای کمک به سایر کشورهای در حال توسعه نیز تبدیل شده است.

چین در عین حال به منظور کمک های مستقیم به کشورهای در حال توسعه در زمینه اجرای دستور کار ۲۰۳۰ توسعه پایدار سازمان ملل، اقداماتی عملی را نیز در پیش گرفته است؛ این کشور در طول ۶۰ سال گذشته با کمک هزینه نزدیک به ۴۰۰ میلیارد یوانی و اعزام بیش از ۶۰۰ هزار امدادگر به ۱۶۶ کشور و سازمان بین المللی وارد عمل شده و ۷ بار اعلام کرده است که بدون قید و شرط کشورهای فقیر و کشورهایی که زیر بار بدهی های سنگین گرفتارند و همچنین آن دسته از کشورهایی که از مسیر توسعه عقب مانده اند را از پرداخت بدهی وام معاف می کند.

هیچ کشوری در جهان همچون چین نمی‌تواند در یک بازه زمانی کوتاه این تعداد افراد را از فقر نجات دهد اما چین این کار را با موفقیت انجام داد.

الگوهای حاکمیتی چین در زمینه کاهش فقر ارزش تجزیه تحلیل های مفصل و یادگیری توسط سایر کشورهای جهان را داراست و در این بین، کشورهای دیگر دنیا نیز باید سهم خود را در ساخت جهانی با توسعه و پیشرفتی مشترک و عاری از فقر ایفا کنند.