کارگران جایگاه‌های سوخت با ۲۰ شیفت کاری در روز و ۱۰ شیفت شب، حقوق ۹۰۰ هزار تومانی دارند و درآمد آنها بستگی به دریافت انعام دارد. این کارگران بیمه ندارند و قراردادی با آنها بسته نمی‌شود.

به گفته یکی از این کارگران در گفتگو با ایسنا به ازای هر شیفت کاری ۱۵ هزار تومان به عنوان حق دفتری از آنها کسر می‌شود. یکی از این کارگران گفته «بعضی از پمپ بنزینا همین ۹۰۰ هزار تومنم نمیدن. به خاطر همین تا تکون می‌خوریم تهدید به اخراجمون می‌کنه.»

به گفته کارگران پمپ بنزین کارفرماها و جایگاه‌داران حاضر به عقد قرارداد کتبی با کارگر خود نیستند و قرارداد کاری بین کارگر و کارفرما شفاهی است. یکی از کارگران پمپ بنزین درباره حق بیمه گفته «چند بار مامور بیمه تامین اجتماعی اومد و اسم یه سری بچه‌ها رو گرفته و برای هر نفر کارفرما رو یه میلیون تومن جریمه کرد اما کارفرما همون جریمه رو هم از حقوق بچه‌ها کم کرد. به خاطر همین هر وقت مامور بیمه میاد مجبوریم بگیم تازه‌کاریم.»

براساس ضوابطی که جایگاه‌داران تعیین کرده‌اند در صورتی که جایگاه پمپ بنزین در آمار خود کسری بیاورد، این کسری باید از جیب کارگران به جایگاه‌دار پرداخت شود. کارگران جایگاه‌های سوخت در معرض بیماری‌های ریوی قرار دارند و به علت بیمه نبودن بخش بزرگی از درآمد آنها صرف هزینه‌های درمانی می‌شود. شغل آنها در دسته مشاغل سخت قرار نمی‌گیرد چرا که وسیله سنجش میزان گازها و بخارات آلاینده در پمپ بنزین‌ها وجود ندارد.

با این که جایگاه‌های پمپ بنزین زیر نظر شرکت پخش فرآوردهای نفتی است و اگر جایگاه‌دار بنزین فروش بیشتری داشته باشد از شرکت نفت پورسانت بیشتری دریافت می‌کند و براساس گزارش دیگری حداکثر حقوق دریافتی کارگران ۲ میلیون ۵۰۰ هزار تومان است.

بیش از ۱۳ میلیون کارگر بیمه‌شده تامین اجتماعی در کشور فعالیت می‌کنند که حدود ۱۲ میلیون نفر آنها دارای قراردادهای موقت و پیمانی‌اند؛ یعنی حدود ۹۶ درصد کارگران با قراردادهای موقت و پیمانی کار می‌کنند که اکثر این قراردادها سه ماهه و ۶ ماهه‌اند.

در سال گذشته نیز نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس خبر داد که ۴ میلیون و ۷۰۰هزار کارگر ایرانی هیچ گونه قراردادی ندارند و برخی از کارفرمایان برای فشار به کارگر، قرارداد سفید امضا می‌گیرند و هیچ تعهدی را عملیاتی نمی‌کنند.

میدان