یکی از ویژگی‌های هفته‌های پایانی سال گذشته اعتراض‌های بی‌وقفه کارگران، زحمتکشان، و بازنشستگان میهن ما علیه پایین بودن دستمزدها و معوقات مزدی، مستمری ناچیز بازنشستگان، تورم افسارگسیخته، فقر رو به‌افزایش و اعتراض به گرانی و سقوط ارزش پول ملی کشور بود.

در میدان این مبارزه، بازنشستگان دوشادوش زنان و مردان هم‌طبقه‌شان در اعتراض به شرایط وخیم معیشتی، پولی شدن خدمات درمانی و بهداشتی به‌جای رایگان بودن آن، افزایش هزینهٔ مسکن، مخالفت با طرح افزایش سن بازنشستگی، افزایش اجاره‌بها، و اجرایی نشدن ماده‌های ۹۶ و ۱۱۱ سازمان تأمین اجتماعی در سراسر کشور، چندین تجمع اعتراضی سازمان‌دهی و برگذار کردند. لازم به‌‌یادآوری است که مادهٔ ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی از مادهٔ ۴۱ قانون کار تبعیت می‌کند و مادهٔ ۹۶ قانون تأمین اجتماعی نیز تکلیف افزایش مستمری بازنشستگان را به‌صراحت روشن کرده است. طبق مادهٔ ۹۶، مستمری سالیانه باید براساس افزایش هزینه‌های زندگی افزایش یابد.

به‌طورمثال، بازنشستگان کارگری شهرستان شوش برای چندمین بار در اعتراض به شرایط وخیم معیشتی خود، مستمری پایین، افزایش قیمت دارو و کمیاب شدن آن، عیدی ناچیز یک میلیون و هشتصد هزار تومانی، اجرایی نشدن باقی‌ماندهٔ همسان‌سازی، عدم اجرای مادهٔ ۹۶ و ۱۱۱ تأمین اجتماعی در مقابل ادارات تأمین اجتماعی تجمع کردند و خواهان بهبود وضعیت معیشتی خود شدند.

در ارتباط با اجرایی نشدن باقی‌ماندهٔ همسان‌سازی حقوق، یکی از بازنشستگان بهداشت و درمان کشور در اعتراض به طولانی شدن صدور احکام حقوقی گفت: سال به‌آخر رسید اما بازهم احکام حقوقی جدید برایمان صادر نشد. رژیم با تحمیل سیاست های خصوصی‌سازی خدمات درمان و بهداشت با چپاول دارائی‌های سازمان تأمین اجتماعی این سازمان را به ورشکستگی کشانده است. در همین راستا حتا طبق قانون الزام مصوب مجلس در حوزه درمان سازمان تأمین اجتماعی، این سازمان موظف است کلیه خدمات درمانی به بیمه‌شدگان از پروسه درمان تا پروسه دریافت دارو را رایگان در اختیار قرار دهد، اما بازنشستگان و بیمه‌شدگان در مراکز ملکی این سازمان چیزی به‌نام درمان رایگان را مشاهده نمی‌کنند. فرجام سیاست‌های نولیبرالی به‌ویژه در ارائهٔ خدمات درمان و بهداشت تا کنون حاصلی جز محروم‌تر کردن زحمتکشان شاغل و بازنشسته در دست‌رسی آسان نداشتن به این خدمات چیز دیگری نبوده است.

در تجمع‌های اعتراضی بازنشستگان کشوری و لشگری در شهرهای شهرکُرد، مریوان، اردبیل، ایلام، و اراک، بازنشستگان خواستار افزایش مستمری مطابق تورم و سبد معیشت شدند. پائین بودن مستمری بازنشستگان آسایش و آرامش را از آنان سلب کرده است. درحالی که دریافت حقوق و مستمری عادلانه باید مستقیماً در زندگی آنان تأثیر مثبت گذاشته و هرگونه نگرانی را از زندگی آنان دور کند.

جنبش کارگری و فعالان آن با آگاهی از اینکه رژیم در حل مشکلات اساسی و معیشتی عموم مردم عاجز و ناتوان است در پاسخ به خواست‌های بر حق کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان حربه‌ای جز سرکوب، بازداشت و مانورهای فریبکارانه نمی‌شناسد، در تلاش است تا زنجیرۀ اتحاد را هرچه وسیع‌تر در میان کارگران، زحمتکشان، بازنشستگان و همه مزدبگیران مستحکم‌تر سازد.

ضمن حمایت از اعتراض‌های به‌حق بازنشستگان باید کوشید این اعتراض‌ها را با سازمان‌دهی مناسب به‌اعتراض‌های کارگری و اعتصاب در مراکز مختلف صنعتی پیوند زد.

به نقل از ضمیمه کارگری «نامۀ مردم» شمارۀ۷۰، ۷ فروردین۱۴۰۲