بنجامین پیترس پروفسور  فناوری مخابراتی  دانشگاه « توسلا» آمریکا در کتاب « دوری از بدام افتادن کشور در تارهای اینترنت: ماجرای  اینترنت شوروی» منتشره در آمریکا  در باره  سرنوشت  دشوار  اختراع « اِ.و.ام» مشابه اینترنت در اتحاد شوروی تعریف  کرد.

وی با احترام زیاد  نسبت به  دانشمندان سایبرنتیک مشهور  شوروی — ویکتور گلوشکوف و آناتولی کیتوف —  که فناوری  الکترونی — رقمی  را طراحی کردند در باره آنها به تفصیل تعریف می کند.

وی در کتاب خود  متذکر می‌شود که دانشمندان شوروی و آمریکایی  عملا در یک زمان  گام‌های مهمی در  راه توسعه  فناوری کامپیوتری برداشتند. شوروی در این رشته  از  آمریکا جلو زده بود.

اواخر سال ۱۹۶۹ شبکه  کامپیوتری آرانت (جد اینترنت) راه اندازی شد.  در حالی که  ایده  ارتباط « ا.و.ام» با یک شبکه واحد  برای اولین بار توسط  آناتولی  کیتوف در سال ۱۹۵۹ مطرح شد. در آن زمان  کیتوف  ایجاد  سیستم واحد  اتوماتیک هدایت نیروهای مسلح را پیشنهاد کرد.  اولین طرح ها در این رشته برای اولین بار در  سال ۱۹۶۲  ظاهر شدند.

ویکتور گلوشکوف  پروژه  سیستم اتوماتیک  محاسبات و پردازش  اطلاعات  با عنوان مخفف «اوگاس» را پیشنهاد کرد که برای  اداره اتوماتیک  کل اقتصاد  اتحاد شوروی در نظر گرفته شده بود.

پیترس در کتاب خود نوشت: «  برای اولین بار هدف پیشنهاد «  اوگاس» در سال ۱۹۶۲  آن بود که این سیستم  به شبکه  عمومی  کامپیوتری  دسترسی از راه دور  بطور همزمان،  مبدل شود.

این سیستم  بر اساس  خطوط تلفن  و وسایل ارتباطی موجود آن زمان، ایجاد شده بود.  ایده بلندپروازانه  می بایست  بخش اعظم اوراسیا را در بر می گرفت  و هر یک از  کارخانه های  اقتصاد برنامه ای می بایست از اینگونه «  سیستم عصبی» برخوردار می شد. این شبکه  مطابق با  سلسله مراتب  اهرام سه سطحی با  کامپیوتر مرکزی در مسکو  طراحی شده بود که با بیش از  ۲۰۰ کامپیوتر  مراکز منطقه ای  و شهرهای بزرگ  در ارتباط بود و آنها بنوبه خود  با ۲۰  هزار کامپیوتر  در  مناطق مهم و کلیدی  تولید  و اقتصاد ملی  در ارتباط بودند».

اما دستاوردهای  دانشمندان سایبرنتیک  به واقعیت مبدل نشد. تا اواخر دهه ۸۰ قرن بیستم تمام پروژه ها کنار گذاشته شدند، در حالیکه  اینترنت مشابه آمریکایی  توانست در عرصه نظامی و مدنی  جا بیفتد. « ماجرای گلوشکوف-  نابغه بی نظیر  که توانست به آینده دور بنگرد  اما اراده سیاسی  برای  تغییر جهان کافی نبود».

ولادیمیر بِتِلین  آکادمیسین آکادمی علوم روسیه گفت: « اگر  پروژه  گلوشکوف  اجرا می شد  این یک جهش بزرگ برای کشور بود. به احتمال زیاد می شد از فروافتادن در بحران اقتصادی  دهه ۸۰ جلوگیری کرد.

مقیاس  ایده گلوشکوف اعجاب آور است.  زیرا گلوشکوف مدل کامپیوتری اقتصاد برنامه ای اتحاد شوروی را  اختراع کرده بود — قوانین آن و کل فناوری  کار آن را.

البته نمی‌توان اینترنت  و پروژه گلوشکوف را در یک ردیف قرار داد. زیرا  اینترنت- یک فضای  اطلاعاتی است که همه چیز به یکدیگر  ارتباط دارد و همه می‌توانند با هم معاشرت کنند.

پروژه گلوشکوف —  یک سیستم کاملا دقیق است و در آن  همه چیز بطور دقیق   مشخص شده بود —  کدام اطلاعات به کجا باید ارسال شوند، چگونگی تبادل اطلاعات  و چه اطلاعاتی برای چه اشخاصی قابل دسترسی خواهد بود.  برای  ایجاد چنین سیستمی  باید  از  استعداد علمی  فوق العاده زیاد و  شجاعت بی نظیری برخوردار بود».