حزب‌های کمونیست و کارگری امضاکنندهٔ زیر، طرح صهیونیستی- امپریالیستی موسوم به “معاملهٔ قرن “را مردود می‌دانند و نمی‌پذیرند.

این “معامله “نه “طرح صلح “بلکه جنایت جنگی دیگرِ دولت آمریکا همراه با دولت اسرائیل، با همدستی حکومت‌های حاشیهٔ‌ خلیج فارس است. هدفِ این تبانی و دسیسه، نابود کردن حق ملّت فلسطین برای داشتن استقلال و جلوگیری از امکان شکل‌گیری کشور و دولت فلسطینی ماندگار است.

هدف دیگر این طرح، به فراموشی سپردن مسئلهٔ پناهندگان و دائمی کردن اشغال [سرزمین‌های فلسطین توسط اسرائیل] است، در حالی که وضعیت شهرک‌های اسرائیلی در کرانهٔ غربی و اورشلیم غربی را محکم می‌کند. به‌علاوه، با تداوم “یهودی بودن کشور “اسرائیل و از میان بردن حق مقاومت در برابر اشغال، حقوق ملّی مشترک جمعیت عرب فلسطینی در اسرائیل را پایمال می‌کند. این طرحی است برای برقراری دولت آپارتاید و قانونی کردن اشغال جاری فلسطین و توسعهٔ شهرک‌ها. این طرح نیز مانند توافق سایکس-پیکو و اعلامیهٔ بالفور، که مواردی از نقض خشن و استعماری حق ملّت‌ها در تعیین سرنوشت خود در گذشته بودند، سرشار از آقابالاسری و سَروَری استعماری است. در حالی که نتانیاهو و دیگر وزیران دولت او هم‌اکنون در اسرائیل متهم به فساد هستند، این طرحِ ترامپ-نتانیاهو امتیاز بزرگی به نتانیاهو [برای پیروزی] در سوّمین انتخابات سراسری پیشِ رو در اسرائیل می‌دهد، که سوّمین انتخاباتی است که در مدّت کمتر از یک سال برگزار می‌شود. حزب‌های کمونیست و کارگری امضاکنندهٔ زیر بر این اعتقادند که تا زمانی که سیاست‌های امپریالیستی آمریکا با هدف نقض استقلال کشورهای منطقه و غارت منابع طبیعی آنها، در هم شکستن ملّت‌های این کشورها، و تقویت تجاوز اسرائیل، ادامه دارد، ثبات در کل این منطقه برقرار نخواهد شد.

بدون پایان دادن به اشغال و برچیدن شهرک‌های اسرائیلی، بدون استقرار کشور و دولت مستقل فلسطین در درون مرزهای ۴ ژوئن ۱۹۶۷ با پایتختی اورشلیم شرقی، و تحقق حق پناهندگان فلسطینی به بازگشت به میهن خود مطابق با قطعنامه‌های بین‌المللی، در این منطقه صلح، امنیت، و عدالت برقرار نخواهد شد. راه‌حل مذکور مبتنی بر قطعنامه‌های سازمان ملل متحد است و راه‌حلی است که اکثریت کشورها و ملّت‌های جهان بر سر آن توافق دارند. این راه‌حل می‌تواند ملّت فلسطین و ملّت اسرائیل را از اشغال، جنگ، و خون‌ریزی رها سازد.

۱. حزب مردم فلسطین ۲. حزب کمونیست اسرائیل ۳. حزب کمونیست یونان ۴. حزب تودهٔ ایران ۵. حزب کمونیست سودان ۶. حزب کمونیست پرتغال ۷. حزب کمونیست نروژ ۸. حزب کمونیست ترکیه ۹. حزب مترقی زحمتکشان قبرس (آکل) ۱۰. حزب کمونیست کارگران اسپانیا ۱۱. حزب کمونیست خلق‌های اسپانیا ۱۲. حزب کمونیست ایتالیا ۱۳. حزب کمونیست هند (مارکسیست) ۱۴. حزب کمونیست هند ۱۵. حزب کمونیست آفریقای جنوبی ۱۶. حزب کمونیست برزیل (PCdoB)

نامهٔ مردم