وضعیت ناگوار امنیت شغلی و معیشت فرهنگیان شاغل و بازنشسته اعتراض‌هایی دامنه‌دار در خلال ماه‌های اخیر موجب شده است.

همچنین مخالفت فرهنگیان کشور با نظام واپس‌گرای آموزشی رژیم که طبقاتی شدن آموزش و تحصیل از نتایج ناگوار آن است، درصدر خبرهای نخستین هفته سال نو قرار داشت. فرهنگیان به بودجه اختصاص‌یافته به آموزش‌وپرورش اعتراض کرده و تخصیص منابع مالی و اعتبارات لازم برای رشد و شکوفایی سیستم آموزشی و نیز تضمین مزد و مزایای عادلانه برای خود را خواستار شده‌اند.

نکته محوری این مخالفت‌ها، مقابله باسیاست خصوصی‌سازی آموزش است که در بیانه‌هایی مختلف ازجمله بیانیهٔ شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به‌مناسبت نوروز ۹۷ بازتاب یافته‌اند.

علاوه بر این، هم‌اینک صندوق ذخیرهٔ فرهنگیان کشور و سرنوشت این صندوق از موضوعات مهم مورد بحث فرهنگیان کشور و فعالان سندیکایی حقوق معلمان است. همانند دستبردهای کلان رژیم به اندوختهٔ کارگران در سازمان تأمین اجتماعی در سه دههٔ اخیر، بنا به‌گفتهٔ سخنگوی کانون صنفی فرهنگیان گیلان، “بزرگ‌ترین دستاورد” صندوق ذخیره فرهنگیان کشور در “بیست‌ودو سال از تشکیل صندوق ذخیره”، “رقم خوردن بزرگ‌ترین اختلاس تاریخ اختلاس‌های کشور به‌نام این صندوق است.”

در شرایطی که صندوق ذخیرهٔ فرهنگیان کشور عملاً ورشکسته است و در یک سال اخیر اعتراض‌های فراوان فرهنگیان بازنشسته از سراسر کشور در تهران را شاهد بوده‌ایم، و در حالی که در تمام مدت بیست‌ودو سال اخیر اعضای هیئت‌امنای صندوق از سوی رژیم “انتخاب” شده‌اند، کارگزاران رژیم اخیراً از فرهنگیان کشور برای ثبت‌نام در “انتخابات نمایندگان فرهنگیان در هیئت‌امنای صندوق ذخیرهٔ فرهنگیان” دعوت کرده‌اند.

در واکنش به این دعوت رژیم، روز ۱۰ بهمن‌ماه ۹۶، یک فعال صنفی معلمان به ایلنا گفت: “ابتدا باید دارایی‌ها، میزان تخلفات و موجودی صندوق مشخص شود… ابتدا مشکلات ساختاری بی‌شمار صندوق حل شود؛ چراکه تا زمانی که این ساختار اصلاح نشود، فسادآفرین و مشکل‌زا است… بهتر است هیئت‌امنای صندوق، تماماً منتخب معلمان باشند.”

در نوشته‌یی دیگر، با اشاره به تدارک “شیوه رأی‌گیری مجازی” به‌وسیلهٔ وزیر آموزش‌وپرورش، این فعال صنفی معلمان می‌گوید: “[وزیر آموزش‌وپرورش] نمی‌توانند هیچ تضمینی بدهند که این دو نفر نماینده معلمان که قرار است به صندوق راه پیدا کنند، نماینده واقعی معلمان باشند… ورود معلمان و فعالان صنفی به ساختار مدیریت و هیئت‌امنای صندوق ذخیره فرهنگیان، ریختن آب به آسیاب اختلاس‌گرانی است که صندوق را غارت کرده‌اند.”

سخنگوی کانون صنفی فرهنگیان گیلان نیز با اشاره به اینکه “ماهیانه بیست میلیارد از حساب معلمان به این صندوق واریز می‌شود”، گفت: “پس از رسوایی اختلاس صندوق ذخیره، بنیان‌گذاران این صندوق در تاریک‌خانه‌های اتاق فکر در این اندیشه شدند که چگونه می‌توان طرحی ریخت که هیزم این شبه دمکراسی به‌نام معلم رقم خورد اما سود کلان حاصل از رقم‌های پرداختی معلمان، به کام دیگران باشد.”

فساد بخشی جدایی‌ناپذیر از اجرای برنامه‌های دیکته‌شده از سوی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در میهن ما است. در حین دستبردهای هزاران میلیارد تومانی به صندوق ذخیره معلمان، مطابق بیانیه ۳ اسفندماه “شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی ایران در دفاع از حقوق معلمان” منتشرشده در ایلنا، مراکز آموزشی خصوصی در مناطق “محروم مانند سیستان‌وبلوچستان”، “معلمان را با حقوق زیر ۵۰۰ هزار تومان استخدام می‌کنند و این حقوق ناچیز را هم ماه‌ها پرداخت نمی‌کنند. … در بسیاری موارد خلأ حمایت قانونی، فقدان تشکل‌های مستقل در پروسه تعیین دستمزد و خیل عظیم بیکاران، به کارفرمایان این فرصت را می‌دهد که با این معلمان قرارداد امضا نکنند و بیمه آنها را پرداخت ننمایند.”

مبارزهٔ متحد فرهنگیان در حکم بخشی از جنبش سندیکایی زحمتکشان، یگانه راه تأمین خواست‌‌ها و حقوق معلمان کشور است.
ضمیمۀ کارگری نامۀ مردم