همه‌گیری کووید-۱۹ اکنون بیش از یک سال است که باعث فاجعه‌ای بزرگ شده است. در این مدّت، در بسیاری از کشورها، میلیون‌ها کارگر گرفتار این بیماری شده‌اند و سلامت، شغل، یا حتّیٰ جان خود را از دست داده‌اند. از سوی دیگر، در همین بازهٔ زمانی، برخی از شرکت‌هایی که نیازهای ضروری مردم مثل مواد خوراکی و بهداشتی، ماسک، و سرانجام واکسن را به‌مثابه کالا [برای کسب سود] می‌فروشند، جزو ثروتمندترین‌های دنیا شده‌اند. طبقهٔ سرمایه‌دار همه‌گیری کنونی را به فرصتی برای بهره‌کشی بیشتر از کارگران تبدیل کرده است تا سود بیشتری کسب کند.

واکسن‌های متعددی که از پایان سال ۲۰۲۰ تا کنون تزریق شده است، توسط انحصارهای دارویی ساخته شده‌اند. اطلاعات زیادی دربارهٔ اثربخشی بالینی و فاصلهٔ تزریق دوزهای این واکسن‌ها وجود دارد. با وجود اینکه بعضی از این واکسن‌ها را به دلیل برخی آثار نامطلوب آنها، محتاطانه به مردم تزریق می‌کنند، ولی واکسن‌ها به طور کلی می‌توانند به مقابله با همه‌گیری جاری کمک کنند. با این حال، از زمانی که نخستین واکسن زده شد، تا کنون فقط حدود ۲٫۱۶درصدِ جمعیت جهان به طور کامل مایه‌کوبی (واکسینه) شده‌اند.

روش اصلی مبارزه با بیماری‌های مُسری، ایمن‌سازی گسترده، سریع، و مؤثر است. متأسفانه سرمایه‌داری در قرن بیست‌ویکم از اجرای این قاعدهٔ اساسی برای مهار کردن سرایت بیماری‌ها در سراسر جهان ناتوان بوده است، همان‌طور که در همه‌گیری کووید-۱۹ شاهد آن هستیم. علّت‌های این وضعیّت روشن است: با وجود اینکه تمام مطالعات پژوهشی در راه دستیابی به واکسن با برخورداری از بودجه‌های عمومی-دولتی و تلاش و مشارکت هزاران دانشمند انجام شده است، ولی در قدرت‌های بزرگ سرمایه‌داری، انحصارهای بزرگ دارویی بودند که محصول نهایی را به نامِ حق مالکیّت معنوی، یا به‌اصطلاح حق “ثبت اختراع “از آنِ خود کردند. امروزه فقط چند کشور می‌توانند واکسن تولید کنند. در حالی که قدرتمندترین کشورهای امپریالیستی ویال‌های [شیشه‌های آمپول] بسیار بیشتر از نیازهای خود سفارش داده‌اند و سهم بزرگ‌تری از موجودی کنونی و آینده را برمی‌دارند، ده‌ها کشوری که به‌طور عمده از نظر اقتصادی کمتر توسعه یافته‌اند، فقط قادرند بخش کوچکی از جمعیّت خود را، آن هم در آینده‌ای نامشخّص، واکسن بزنند. این چیزی نیست جز چشم بستن به روی مرگ شهروندانِ این کشورها آن هم به علّت عاملی که قابل‌پیشگیری است.

خطرناک‌ترین سناریو در مورد بیماری‌های مُسری، واکسن زدن به بخش بسیار محدودی از جمعیّت است، که دگرسانی طبیعی ویروس و پیدا شدن خواص پیشرفته‌تر در آن را تسهیل می‌کند. این چیزی است که در حال حاضر دارد رخ می‌دهد.

همه‌گیری کووید-۱۹ناگهان از جهان ناپدید نخواهد شد. گذشته از این، شرایط اجتماعی و محیطی ایجاد شده توسط سرمایه‌داری نشان‌دهندهٔ آن است که بشر باز هم با چنین همه‌گیری‌هایی مواجه خواهد شد، هرچند ممکن است به صورت‌هایی دیگر باشد. همه‌گیری کووید-۱۹ نیز تا زمانی که درمانی مؤثر برای آن پیدا شود که بتواند ویروس را هدف قرار دهد، و/یا مایه‌کوبی (واکسیناسیون) گسترده و سریع انجام شود، ادامه خواهد یافت؛ و در بهترین حالت، بشر در کنار ویروس کرونایی که ابتلا به آن، و مرگ‌ومیر ناشی از آن، کاهش یافته است، به زندگی ادامه خواهد داد.

بنابراین، به نفع مشترک طبقهٔ کارگر و قشرهای مردمی است که برای اولویّت دادن به واکسن و درمان بیماری‌های عفونی و مُسری مبارزه کنند.

حق ثبت اختراع یا حقوق مالکیّت معنوی، آن طور که ادّعا می‌کنند، موجب تسهیلِ تولیدِ واکسن نبوده است، بلکه برعکس، ایمن‌سازی توده‌ها را کُند کرده است.

نمی‌توان مسئله‌ای را که به سلامتِ عمومی مربوط است به “حُسن‌نیّت “انحصارهای سودجو و رقابت بین آنها واگذار کرد. ما حزب‌های کمونیست و کارگری جهان، ضمن در نظر داشتن و ارزش قائل شدن به اقدام‌های همبستگی و همکاری، ابتکارها، و تلاش‌های صورت گرفته توسط برخی کشورها، خواست‌ها و نظرهای زیر را اعلام می‌کنیم:

به‌اصطلاح حقوق مالکیّت معنوی، یعنی حق ثبت اختراع، بر روی تمام واکسن‌های کووید-۱۹ و فرمولاسیون داروهای مورد استفاده یا در حال ساخت [برای درمان بیماری] باید لغو شود، و همچنین، مقررات قانونی لازم برای این کار در همهٔ کشورها وضع و اجرا شود.

تولید، توزیع، و مصرف واکسن به طور کامل باید توسط نهادهای دولتی صورت بگیرد، و مشارکت مردمی افزایش یابد. نظام بهداشت و درمان دولتی باید بلافاصله گسترش یابد و تقویت شود.

ما سودوَرزی در حوزهٔ واکسن‌ها را تقبیح و محکوم می‌کنیم. تمام اطلاعات مربوط به واکسن‌ها و فرمول‌های دارویی برای درمان بیماری باید به صورت شفّاف به سازمان‌های علمی بین‌المللی ارائه شود. پژوهش در این زمینه باید با احترام به اصل همبستگی و همکاری بین‌المللی انجام شود، نه بر پایهٔ رقابت.

باید جلوی کارزارهای ضدواکسن و اطلاع‌رسانی‌های غلط و غیرعلمی را قاطعانه گرفت.

مردم جهان باید مبارزه برای حفاظت از سلامت خود را تقویت کنند. ما باید با منافع انحصارها، که جان انسان‌ها را فدای سود می‌کنند، مقابله کنیم!

امضاکنندگان: حزب کمونیست استرالیا، حزب کار اتریش (PdA)، تریبون مترقی دموکراتیک- بحرین، حزب کمونیست بنگلادش، حزب کمونیست بلژیک، حزب کمونیست برزیل، حزب کمونیست برزیل – PCdoB، حزب کمونیست بریتانیا، حزب کمونیست جدید بریتانیا، حزب کمونیست کانادا، حزب کمونیست قبرس( آکل)، حزب کمونیست بوهم و موراوی، حزب کمونیست فرانسه، حزب کمونیست آلمان، حزب کمونیست یونان، حزب کارگران مجارستان، حزب کمونیست هند (مارکسیست)، حزب تودهٔ ایران، حزب کمونیست ایرلند، جنبش سوسیالیستی قزاقستان، حزب کمونیست لوکزامبورگ، حزب کمونیست مکزیک، حزب کمونیست نروژ، حزب کمونیست پاکستان، حزب کمونیست فلسطین، حزب مردم فلسطین، حزب کمونیست فیلیپین [PKP 1930]، حزب کمونیست پرتغال، حزب سوسیالیست رومانی، کمونیست‌های صربستان، حزب کمونیست خلق‌های اسپانیا (PCPE) ، حزب کمونیست کارگران اسپانیا (PCTE)، کمونیست‌های کاتالونیا، حزب کمونیست سودان، حزب کمونیست سوازیلند، حزب کمونیست ترکیه، حزب کمونیست اوکراین، حزب کمونیست ونزوئلا، جبههٔ کومونیستی (ایتالیا)، اتّحادیهٔ مردم گالیسان و حزب‌های دیگر

نامۀ مردم