در فروردین‌ماه و اردیبهشت‌ماه تظاهرات و تجمع‌های مطالباتی کارگران، زحمتکشان، و بازنشستگان در صنایع بزرگ راهبردی از جمله در صنایع فولاد، نفت، گاز، و پتروشیمی ادامه یافت.

ادامه این تجمع‌های اعتراضی برای خواست‌های صنفی از یک طرف و عجز حکومت ولی فقیه از جوابگو بودن در مورد حداقل خواست‌های صنفی کارگران از طرف دیگر، یقیناً به تعمیق جنبش مطالباتی کارگران و سایر زحمتکشان در این عرصه‌ها منجر خواهد شد. از جمله حرکت‌های اعتراضی دیگر در صنایع فولاد، تجمع‌های کارکنان در روز یکشنبه دوم اردیبهشت‌ماه در تهران، اصفهان، و قائمشهر بودند که طی آن بازنشستگان صنعت فولاد در مقابل ساختمان صندوق بازنشستگی در شهر خود جمع شدند و اجرای طرح تکمیلی همسان‌سازی، دریافت مطالبات معوقه، تضمین اجرای تعهدات درمانی مطابق با آیین نامه فولاد، و اجرای آیین‌نامه و قوانین خاص صنعت فولاد را خواستار شدند. در طی این تجمع‌ها بازنشستگان صنایع فولاد همچنین از مدیریت صندوق بازنشستگی خواستند که افزایش حقوق و مستمری‌ها بر اساس نرخ تورم باشد. این تجمع‌های بازنشستگان صنایع فولاد در اصفهان و تهران در روز یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ماه ادامه یافتند.

گسترش تجمع‌ها و اعتراض‌ها در صنایع بزرگ نفت، گاز و پتروشیمی نیز در روزهای اخیر خبر‌ساز بودند. از این جمله می‌توان به مقاومت و اعتراض کارگران پالایشگاه ششم پارس جنوبی در استان بوشهر اشاره کرد. در طی این حرکت اعتراضی پس از پذیرفته نشدن “قرارداد کار یکسان مورد تائید وزارت کار از سوی کارفرما، برای همه پالایشگاه‌ها”، و ایجاد تغییراتی در شرایط کار برای پالایشگاه ششم پارس جنوبی، در حدود ۱۰۰ نفر از کارگران قرارداد را امضا نکردند و کارفرما از پرداخت حقوق فروردین‌ماه به آنان ممانعت کرد. چند روز قبل از آن نیز کارگران معترض مقابل ساختمان شرکت تجمع کردند و خواستار پاسخگویی به خواست‌های‌شان شدند. از بین کارگران اعتراضی بیش از ۲۰ نفر از ورود به کارخانه منع شدند. تعداد روزهای مرخصی استعلاجی یکی از موضوع‌های مورد اختلاف است که کارگران خواهان منظور شدن آن در قرارداد هستند. گسترش تجمع‌ها و اعتراض‌های صنفی در صنایع پتروشیمی نیز در اردیبهشت‌ماه بسیار چشمگیر بود. کارگران پتروشیمی اصفهان برای مزد معوقه از سال ۱۴۰۲ و پرداخت عیدی و پاداش و نارضایتی خود از پیمانکارانی که سابقه خوبی در فراهم کردن شرایط ایمنی کار و پرداخت دستمزد کارگران ندارند، همراه با گروهی از کارگران پیمانکاری شرکت فراب شاغل در پتروشیمی اصفهان در محوطه محل کار خود، خواهان رسیدگی به مطالبات‌شان شدند.

به‌گفته یک منبع کارگری، کارگران پیمانی پتروشیمی رازی در سربندر که زیر نظر شرکت‌های پیمانکاری اشتغال دارند، شدیداً به میزان حقوق و مزایای خود معترض هستند، چرا که نسبت به کارگران قراردادی و رسمی که مستقیماً زیر نظر پتروشیمی رازی کار می‌‌کنند، از دستمزد و مزایایی کم‌تر برخوردارند و سطح حقوق آنان در مقایسه با کارگران رسمی که در شغل‌های اداری شاغل هستند بسیار ناچیزتر است.

در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ در پتروشیمی چوار ایلام نیز به‌دنبال اعتراض کارگران به اخراج کارگران قراردادموقت در سال گذشته، کارگران پیمانکار به اجرا نشدن طرح طبقه‌بندی مشاغل طبق قرارداد قبلی اعتراض کردند. در چنین شرایطی اعتراض کارگران پتروشیمی چوار متمرکز بر مسایل صنفی، ازجمله حذف بخش‌های بدی آب‌وهوا و سختی کار از حقوق کارگران قرار دادموقت بود، یکی از این کارگران در این مورد توضیح داد و گفت: “ما… با در نظر گرفتن سنوات و اضافه کار به‌زحمت ۱۸ میلیون تومان می‌‌گیریم، اما کارگرانی که با خود شرکت قرارداد دارند حقوق ماهانه‌شان ۳۰ میلیون تومان است” (ایلنا، ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳).

پایمال ‌شدن امنیت شغلی و سرکوب مزدی از جانب کارفرما در تمام این صنایع راهبردی نشان می‌دهد که کارفرما با حمایت سران نظام ولایی نه تنها قادر به حل مسایل معیشتی کارگران و زحمتکشان نیستند بلکه با تشدید استثمار در پی انباشت سرمایه به‌بهای فلاکت زحمتکشان‌اند. در شرایطی که طبقه کارگر و زحمتکشان هرچه بیشتر با فشارهای شدید اقتصادی و معیشتی مواجه هستند، اعتراض‌ها و تجمع‌ها در صنایع کلیدی ازجمله فولاد، نفت، گاز، و پتروشیمی بخش بزرگی از مبارزات صنفی زحمتکشان را تشکیل می‌دهند. درنتیجه ناتوانی رژیم ولایت فقیه از حل بحران‌های اقتصادی و پاسخگویی به مطالبات صنفی- معیشتی طبقه کارگر، بدیهی است که این اعتراض‌‌ها و مبارزه صنفی که خصلت سیاسی دارند بی‌شک در صنایع بزرگ راهبردی ادامه خواهند یافت. همراه با تلقیق جنبش اعتراضی‌صنفی زحمتکشان با مبارزه سیاسی برای آزادی‌‌های سیاسی و اجتماعی، در کنار جنبش مردمی علیه دیکتاتوری و در رویارویی با رژیم ولایت فقیه قرار خواهند گرفت. از این دید است که باید بر نقش این گونه فعالیت های اعتراضی کارگران صنایع فولاد، نفت، گاز و پتروشیمی و دیگر بخش ‌های صنایع راهبردی تاکید داشت.

به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۸۵، ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳