نشنال اینترست در مطلبی تحریم‌های غرب علیه روسیه را با هدف پایان جنگ اوکراین مردود دانست و نوشت: مسکو خود تصمیم گیرنده نهایی برای اتمام جنگ است.
به گزارش روز یکشنبه ایرنا به نقل از نشریه نشنال اینترست، اگرچه تحریم های غرب علیه روسیه هزینه های زیادی به همه طرف‌ها وارد کرده، اما این جنگ اقتصادی به تنهایی نمی‌تواند مانع جنگ در اوکراین شود.
در گزارش این نشریه با عنوان ” تحریم‌ها جنگ روسیه را در اوکراین پایان نمی‌دهد” آمده است: کمیسیون اروپا در تاریخ ۷ دسامبر (۱۶ آذر) بسته تحریمی جدیدی علیه روسیه وضع کرد تا این کشور را مجبور به پایان تهاجم به اوکراین کند. اما این تحریم‌ها که در پی هشت بسته تحریمی پیشین وضع شده، هزینه‌های سنگینی بر اروپا تحمیل می‌کند. با نزدیک شدن به زمستان و کاهش دما و در نتیجه قطع تجارت با روسیه، اروپا خود را برای قطع برق، کمبود روشنایی و گرمایش و قطع موقت اینترنت و خدمات تلفن همراه آماده می‌کند. درحالی که جنگ همچنان ادامه دارد و روسیه به حملات موشکی علیه زیرساخت‌های انرژی اوکراین ادامه می‌دهد.
براساس مطلب درج شده در این نشریه، در واقع، این ماهیت جمعی تحریم‌ها است که به روسیه اجازه می‌دهد حتی شدیدترین تحریم‌ها را دور بزند. چراکه هر یک از اعضای ائتلاف تحریم‌کننده این انگیزه را دارد تا بار تحمیل شده بر کشوری را که از قطع روابط اقتصادی با روسیه رنج می‌برد، کاهش دهد. لذا این امر نه تنها تاثیر نهایی تحریم‌ها را کم می‌کند بلکه به روسیه فرصتی برای تطبیق می‌دهد و به شرکت‌های غربی نیز انگیزه می‌دهد پیش از اعمال تحریم‌ها تجارت با روسیه را افزایش دهند.
برای غلبه بر این مشکل، برخی ممکن است تحریم‌های بیشتر و با طراحی بهتر یا تحریم‌های جامع‌تری را پیشنهاد دهند و به دنبال انزوای کامل اقتصادی روسیه باشند. اما چنین راه حل‌هایی هزینه بسیار بالاتری در مقایسه با مزایای آن به همراه دارد. بنابراین آنچه که مسلم است جنگ در اوکراین را نمی‌توان تنها از طریق ابزارهای اقتصادی پایان داد. به ویژه از آنجایی که هند و چین به همراه برخی کشورهای مهم کوچکتر، از تحریم های غرب حمایت نمی کنند، تحریم اقتصادی ابزار اشتباهی است.
این نشریه در ادامه چالش دیگر تحت فشار قرار دادن روسیه برای پایان جنگ با استفاده از تحریم را نوع تحریم‌های دسته جمعی دانسته و می‌افزاید: هر کشور غربی خواهان تحریم‌هایی است که هزینه‌های زیادی بر روسیه تحمیل کند، اما در بهترین حالت خودش کمترین هزینه را متحمل شود. مانند بلژیک که همچنان به واردات الماس روسیه ادامه می‌دهد. فرانسه، مجارستان، اسلواکی و فنلاند به واردات سوخت هسته‌ای از آن ادامه می‌دهند و یونان هم به مبارزه برای حق انتقال نفت روسیه.
هرچند توانایی غرب برای انزوای اقتصادی کم نیست و اروپا قادر است اقتصاد آن را منزوی کند. پس چرا این کار را نکند؟
نشنال اینترست در پاسخ، یکی از دلایل خطر نکردن غرب در انزوای اقتصادی روسیه را هزینه باورنکردنی چنین سیاست بلندپروازانه‌ای می‌داند. به عبارتی این امر مستلزم آن است که غرب از تجارت دوجانبه با روسیه دست بکشد و بقیه جهان هزینه آن را بپردازد. مانند از دست دادن دسترسی خیل عظیمی از کشورها از نفت روسیه، که هزینه‌های سیاسی باورنکردنی برای غرب ایجاد می‌کند.
این گزارش می‌افزاید: تهدید به تشدید تنش هسته‌ای دلیل دیگری است که غرب قصد انزوای اقتصادی روسیه را ندارد. درواقع چنانچه سیاست خفقان اقتصادی به طور مؤثر اجرا شود، توانایی روسیه عمیقا کاهش می‌یابد و این همان چیزی است که طرفداران این سیاست استدلال می کنند با این اقدام می‌توانند روسیه را مجبور به پایان جنگ اوکراین کنند. اما سیاست خفقان اقتصادی که به طور قطع توانایی یک دولت را برای دفاع از قلمرو خود کاهش می‌دهد به معنای تهدید وجودی برای بقای روسیه است. بنابراین به کارگیری چنین سیاستی علیه یک کشور دارای تسلیحات هسته ای بسیار خطرناک خواهد بود.
این رسانه روند پایان جنگ در اوکراین را نه در گرو تحریم‌های اقتصادی، که ابزارهای جایگزین دانسته و در ادامه مطلب اضافه کرده است: در این مقطع، دیپلماسی ابزاری اثرگذار خواهد بود. اما از آنجایی که روسیه دارای تسلیحات هسته‌ای است، حتی یک پیروزی قاطع نظامی اوکراین که منجر به خروج نیروهای روسی از مرزهای اوکراین باشد تضمینی برای پایان جنگ نیست. چراکه مسکو با در دست داشتن تسلیحات پیشرفته نظامی قادر است به گلوله باران زیرساخت‌های اوکراین اینبار از خاک خود ادامه دهد. علاوه بر این، تهاجم اوکراین به خاک روسیه خطرات تلافی جویانه هسته‌ای را در پی دارد.
نشانال اینترست در پایان نتیجه گیری کرده است که این روسیه است که تصمیم گیرنده پایان جنگ خواهد بود و در آن زمان دیپلماسی ضرورت پیدا می کند. بنابراین توجه به منافع امنیتی روسیه در اروپا که منشا آن پایان گسترش مرزهای ناتو است، برای مذاکره ضرورت خواهد داشت.
