شبکه خبری بلومبرگ در مقاله‌ای تحلیلی تشدید رویارویی آمریکا با ایران را بدون همکاری کشورهای اروپایی نادرست ارزیابی کرده است. بنا به این ارزیابی قطع دسترسی ایران به سوئیفت تنها با همراهی کشورهای اروپایی ممکن است.

شبکه خبری بلومبرگ در تحلیلی که روز جمعه ۲۰ مهر (۱۲ اکتبر) منتشر کرده نوشته است، به نظر می‌رسد دولت آمریکا به ریاست دونالد ترامپ عزم خود را جزم کرده تا دسترسی ایران به سامانه مالی جهان “سوئیفت” را قطع کند.

بلومبرگ قطع دسترسی ایران به این سامانه که ماه آینده بعد از اجرای مرحله دوم بازگرداندن تحریم‌ها ممکن است اتفاق بیافتد را “ایده‌ای بد” توصیف کرده است. در این مقاله دخالت آمریکا در سوئیفت به معنای “شکاف رو به رشد” میان این کشور و اتحادیه اروپا توصیف شده است. در ارزیابی بلومبرگ آمده است که آمریکا به جای این کار ائتلاف خود با متحدانش را “ترمیم” کند. چرا که فشار آوردن بیشتر به مصالح آمریکا “خدمتی نمی‌کند” و هدف بزرگ‌تری که همانا “تغییر رفتار ایران” است را “نقش بر آب” خواهد کرد.

اروپا بر حفظ توافق اتمی با ایران (برجام) که در سال ۲۰۱۵ بسته شد پافشاری می‌کند، در حالی که آمریکا در ماه مه از آن بیرون آمد.

این شبکه خبری می‌نویسد، دولت ترامپ اکنون در حال سبک و سنگین کردن این رویکرد است که آیا باید سوئیفت را هدف قرار دهد یا نه. اگر آمریکا چنین اقدامی کند مانع از داد و ستد شرکت‌های اروپایی با ایران خواهد شد. و این موضوع به معنای نقض قوانین اروپاست که سوئیفت می‌گوید، آن را انجام نخواهد داد.

به نوشته بلومبرگ‌، برخی از مقا‌م‌های دولت ترامپ حتی در این فکر هستند که بانک‌های وابسته به سوئیفت را جریمه یا دارایی‌های اعضای هیأت مدیره آن که دو نفر از آن‌ها آمریکایی‌اند را مسدود کنند.

در این مقاله آمده است: «استفاده از سوئیفت به عنوان یک ابزار سیاست خارجی تهدید جدیدی برای روابط آمریکا ـ اتحادیه اروپا نیست. سوئیفت به مثابه یک سیستم عصبی برای یک نظام مالی جهانی است و سالانه میلیاردها پیام را میان بیش از ۱۱هزار بانک در جهان رد و بدل می‌کند.»

بنا به ارزیابی بلومبرگ، سیاسی کردن این شبکه حیاتی و در عین حال قرار دادن ناظران آن در گرفتاری حقوقی بی‌ثبات‌کننده خواهد بود و می‌تواند تلاش‌ها برای ایجاد جایگزین‌های غیردلاری سوئیفت [توسط چین، اروپا و روسیه] را سرعت بخشیده، نفوذ آمریکا را تضعیف کند و به شرکت‌های آمریکایی ضرر بزند.»

بلومبرگ می‌نویسد، چنین ریسکی وقتی که منافع روشن باشد ممکن است ارزش داشته باشد. در حالی که برعکس، قطع دسترسی ایران به این سامانه مالی، چنانچه آمریکا و اتحادیه اروپا از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ انجام دادند می‌تواند به ناآرامی و سرکوب منجر شده و افراطیون را تقویت کند.

این کار می‌تواند میانه‌روها و تندروها را در جبهه متحد قرار دهد. و حتی می‌تواند منجر به از سرگیری جاه‌طلبی‌های اتمی‌ ایران شود. دسترسی به سوئیفت یکی از ارکان برجام بود و به ایران اجازه می‌دهد که معاملات مالی خود را آسان‌تر سر و سامان دهد.

در ادامه آمده است، نکته اصلی این است: بعید است که آمریکا بدون تشکیل جبهه‌ای متحد با هم‌پیمانان خود بتواند از ایران امتیاز مهم جدیدی بگیرد. در حالی که “در حال حاضر دولت ترامپ حتی نمی‌تواند بگوید، از ایران چه می‌خواهد.”

ترامپ فقط از رژیم ایران خواستار یک “توافق خوب” شده است. مایک پومپئو، وزیر خارجه آمریکا نیز درخواست‌هایی را از ایران مطرح کرده که قبل از رسیدن به هر گونه توافقی باید انجام شود، از جمله این که ایران باید از سوریه خارج شده و حزب‌الله لبنان را دیگر تأمین مالی نکند.

به نوشته بلومبرگ، چنین اهدافی بدون کمک اروپا تحقق نخواهد یافت. اروپا می‌تواند با پذیرفتن این که توافق هسته‌ای قابلیت حیات ندارد به گونه‌ای کارآمدتر بر روی یک بدیل کار کند. طبق این تحلیل، یک تلاش جهانی هماهنگ در رویارویی با ایران می‌تواند “محتاطانه و موجه” باشد و حتی ممکن است در “تغییر رفتار خشن رژیم” موفق عمل کند، در حالی که ائتلافی از هم گسیخته تنها مشکلات را بدتر خواهد کرد.