جهان هفتهٔ گذشته شاهد نمایش بی‌شرمانهٔ قدرت‌نمایی امپریالیسم آمریکا بود که دونالد ترامپ و گروهی از میلیاردرهای بدنام آمریکایی در کنار رهبران مستبد عربستان سعودی، قطر، و امارات متحدهٔ عربی اجرا کردند.
در بحبوحهٔ آشفتگی و بی‌ثباتی فزاینده در سراسر جهان، حزب تودهٔ ایران بار دیگر بر تعهدش به پیکار بین‌المللی برای تحقق صلح، برابری، حقوق بشر و حقوق دموکراتیک، و عدالت اجتماعی تأکید می‌کند.
بن چاکو در نشریهٔ “مورنینگ استار” می‌نویسد آمریکای لاتین که مدت‌ها “حیاط‌خلوت آمریکا” در نظر گرفته می‌شد اکنون به کانون مبارزهٔ ضد امپریالیستی تبدیل شده و با پیدایش چین به‌سان وزنه‌‌ای اقتصادی و مرامی در برابر واشنگتن، مرحله‌ا‌ی جدید از این مبارزه را از سوی آمریکای لاتین شاهدیم.
چهل و شش سال از انقلاب بهمن ۵۷ می‌گذرد، انقلابی که با هدف‌های اصلی «آزادی، استقلال، و عدالت اجتماعی» به‌سرعت توانست طبقات و لایه‌های وسیع اجتماعی آن روز ایران را برای فروریختن دیکتاتوری فردی شاه بسیج کند.
پس از شکست سنگین دیکتاتوری حاکم در انتخابات نمایشی مجلس شورای اسلامی در اسفند ۱۴۰۲ در نتیجهٔ تحریم گستردهٔ مردم، و سپس مرگ مشکوک ابراهیم رئیسی، روند فرسایش و پوسیدگی رژیم در یک سال گذشته شتابی چشمگیر و انکارناپذیر یافت.
نوشتۀ جرمی کرونین، از اعضای قدیمی کمیتهٔ مرکزی و دفتر سیاسی و دبیر دوم حزب کمونیست آفریقای جنوبی، معاون وزیر سابق دولت و زندانی سیاسی سابق و یک شاعر است.
“تشکیلات دموکراتیک زنان ایران” روز هشتم مارس (امسال مطابق ۱۸ اسفندماه ۱۴۰۳) روز جهانی زنان، روز تجدید عهد و همبستگی با مبارزات زنان برای ساختن جهانی عاری از فقر، خشونت، تبعیض، بی‌عدالتی، و تخریب محیط زیست را به همهٔ زنان و دختران ایران شادباش می‌گوید.
کشورهای امپریالیستی به‌رهبری آمریکا، بدون هیچ‌گونه حمایتی از سوی سازمان ملل متحد، تحریم های یک‌جانبه‌ای علیه کشورهایی اعمال می‌کنند که جرأت سرپیچی از دستور آن‌ها را دارند.
پدرو سانچز نخست وزیر اسپانیا از طرح دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا برای کوچاندن اجباری مردم نوار غزه انتقاد کرد و گفت که مادرید اجازه چنین کاری را نخواهد داد.
هفتهٔ گذشته شاهد دو پیام، یکی در سخنوری‌های دونالد ترامپ و دیگری از زبان علی خامنه‌ای، بودیم که نشان می‌دهد تحولات آیندهٔ کشور در مسیری مبهم و پُرخطر قرار گرفته است.
با نزدیک شدن موعد انتخابات فدرال در ماه فوریه ۲۰۲۵ / بهمن- اسفندماه ۱۴۰۳ در آلمان، تحلیلگر ترقی‌خواه نیک رایت به بررسی نیروهای طبقاتی‌ای که سیاست‌های حزب‌های اصلی در آلمان را شکل می‌دهند می‌پردازد و برای پیشرفتی قابل توجه برای نیروهای چپ امیدی چندان در آن نمی‌بیند.
رژیم در پی مخالفتِ وسیع نیروهای ملی و دمکراتیک با اجرای “قانون” عفاف و حجاب که شکاف انداختن در میان حاکمیت بر سر این قانون را باعث شد، در عقب‌نشینی‌ای تاکتیکی به تعویق اجرای این قانون مجبور شد.
لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا از نئولیبرالیسم انتقاد کرد و گفت که نئولیبرالیسم نابرابری اقتصادی و سیاسی را که گریبانگیر دموکراسی‌ها شده است، وخیم‌تر کرده است.
لنین در کتاب امپریالیسم [امپریالیسم- بالاترین مرحلهٔ سرمایه‌داری] نوشته بود: “تلاش ناگزیر سرمایهٔ مالی [این است که] حوزه‌های نفوذ خود و حتی قلمرو واقعی خود را گسترش دهد”.
