در پیرترین کشور جهان که نگرانی‌های زیادی در باره سیاست‌های مهاجرتی دارد، کارگران مسن همچنان در مغازه‌ها، خدمات نظافت و رانندگان تاکسی کار می‌کنند.

در هفته گذشته صدها ژاپنی سالمند در منطقه “شینجوکوی توکیو” در یک صف طولانی و فشرده نزدیک به یکدیگر ایستادند تا غذای خیراتی دریافت کنند.

به گزارش عصر ایران به نقل از رویترز، این سالخوردگان به دلیل شیوع ویروس کرونا وضعیت اقتصادی بدی پیدا کرده و نیازمند کمک دیگران هستند.

“تومواکی کوبایاشی” یکی از این افراد مسن در صف دریافت غذا در این باره گفت از روزی می‌ترسد که خانه خود را از دست بدهد زیرا حقوق او کفاف پرداخت اجاره خانه‌اش را نمی‌دهد.

این مرد ۷۲ ساله شغل خود را به دلیل شیوع کرونا در یک سالن قمار ژاپنی از دست داد. او مسئول تمیز کردن سالن و دستگاه‌های “پاچینکو” (ماشین‌های قمار ژاپنی) بود و الان بیکار است.

کوبایاشی که بسته کوچکی از مواد غذایی در دست دارد، در این باره گفت: در ماه آینده دیگر نمی‌توانم اجاره خانه را پرداخت کنم.

در بسته کوچک او چند میان وعده غذایی، کمی تنقلات، ادویه کاری فوری، برنج و گوشت گاو وجود دارد که برای سیر کردن او در چند روز آینده کافی است. او تا کنون حدود ۱۵ سال حق بیمه پرداخت کرده و می‌تواند هر دو ماه یک بار ۵۴ هزار ین (۵۰۰ دلار) دریافت کند. بیشتر بازنشستگان همسن و سال او حدود ۳۳ سال بیمه دریافت کرده‌اند.

افراد مسن و پیر ژاپن در سال ۲۰۱۲ نقش مهمی را در انتخاب “شینزو آبه” به عنوان نخست‌وزیر ایفا کردند. آنها از سیاست “آبه نومیک” نخست‌وزیر برای احیای سومین اقتصاد بزرگ جهان حمایت کردند.

“آبه نومیک” یا همان اقتصاد آبه، ترکیبی از بازآوری تورم (تورم عمدی)، رشد هزینه کردن بخش دولتی و استراتژی رشدی متفاوت با دو دهه گذشته است.

در پیرترین کشور جهان که نگرانی‌های زیادی در باره سیاست‌های مهاجرتی دارد، کارگران مسن همچنان در مغازه‌ها، خدمات نظافت و رانندگان تاکسی کار می‌کنند. برای برخی از سالخوردگان این کار باعث افزایش پس‌انداز و درآمد می‌شود اما برای برخی از کارگران کم درآمد مانند کوبایاشی مشاغل پاره وقت به معنای منبع کامل درآمد زندگی است.

اما اینک شیوع ویروس کرونا مغازه‌ها و دفاتر را تعطیل کرده و آسیب‌پذیرترین قشر نیروی کار را زیر فشار گذاشته است. آنها اینک بیش از دیگر گروه‌های سنی در معرض بیماری قرار دارند.

“تاکانوری فوجیتا” به عنوان سرپرست شبکه‌ای غیردولتی کارگران، وکلا و جامعه آکادمیک ژاپن برای مقابله با مشکلات ناشی از شیوع بیماری در این باره گفت: افراد مسن و پیر ژاپن باید کار کنند تا از پس هزینه‌ها و شرایط سخت خود برآیند. حقوق بازنشستگی برای اداره زندگی آنها کافی نیست.

او افزود: ما به عنوان یک نهاد مشاور و خیریه دیگر قادر به پرداخت هزینه‌های آب و برق آنها نیستیم.

براساس آمار دولتی حدود ۱۳ درصد از نیروهای کاربیش از ۶۵ سال سن دارند. ۹ درصد از آنها نیز پس از سال ۲۰۱۲ و با سیاست “آبه نومیک” به کار بازگشته‌اند.

بیش از سه چهارم کارگران پیر کارگران غیررسمی، پاره وقت و قراردادی هستند. آنها در هنگام فشار اقتصادی روی شرکت‌ها در اولین مرحله کار خود را از دست می‌دهند.

“تارو سایتو” محقق اجرایی موسسه تحقیقاتی ” NLI” در این باره می‌گوید: پیدا و شروع کردن کاری دوباره برای افراد سالمند بسیار سخت است.

در ماه مارس نرخ بیکاری ژاپن به بالاترین حد خود در یک سال گذشته رسید و نرخ ۲.۵ درصدی را ثبت کرد. این عدد در این شرایط همچنان مایه حسادت بسیاری از کشورهاست. افزایش بیکاری در ژاپن به دلیل کاهش شدید تقاضا و خروج تعداد زیادی از سالمندان از بخش خدمانت اجتماعی رخ‌داده است. ژاپن این روزها در بدترین رکود اقتصادی پس از جنگ به سر می‌برد.

سایتو در این باره گفت: نرخ بیکاری در ژاپن مانند آمریکا نیست که یکباره بالا رفته یا به شدت کاهش یابد. افزایش ۱ درصدی بیکاری در ژاپن بسیار بزرگ است و تاثیرات منفی گسترده‌ای دارد.

یک پنجم سالمندان ژاپنی در فقر نسبی به سر‌ می‌برند و درآمد آن‌ها نصف درآمد خانوارهای طبقه متوسط این کشور است.

بر اساس آمارهای دولتی، درآمد یک خانوار تک نفره بالای ۶۰ سال پس از سال ۲۰۱۸ به طور متوسط حدود ۱۲۳ هزار ین در ماه بود که بیشتر آن از محل بیمه بازنشستگی تامین می‌شد. این درحالی است که این خانوارها حدود ۳۸ هزار ین برای پرداخت هزینه‌های مرسوم خود کم داشتند.

“تسویشی گوندا” ۶۰ ساله در اواسط ماه مارس و پس از اخراج از کار تمام وقت خود به عنوان آرایشگر در منطقه “کاتسوشیکا” توکیو تقاضای مزایای بیکاری کرد.

پس از آنکه “شینزو آبه” به خاطر شیوع کرونا اعلام وضعیت اضطراری کرد، بسیاری از مشاغل تعطیل شدند.

گوندا اعلام کرد: یک روز پس از این اعلام تعداد مشتری‌های آرایشگاه به صفر رسید.