«فارن پالسی» در تحلیلی با اشاره به سابقه طولانی آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در سازماندهی و اجرای انواع توطئه در داخل و خارج از این کشور تاکید کرد: توطئه گرایی در آمریکا انعکاس مستقیم مداخله گرایی ایالات متحده در خارج از کشور پس از جنگ جهانی دوم است.

به گزارش روز دوشنبه ایرنا از این رسانه آمریکایی، احتمال دور دیگری از ریاست جمهوری دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق آمریکا، نگرانی عمیقی را در جامعه اطلاعاتی ایالات متحده و به ویژه آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا (سیا) برانگیخته است. دلیل این نگرانی تنها صحبت‌های اخیر مشاوران ترامپ مبنی بر احتمال اعطای نقش “نظارتی” به رابرت اف کندی جونیور، نظریه‌پرداز توطئه‌های آزار دهنده، علیه این آژانس نیست. علاوه بر این ترامپ قول داده آنچه را که او و حامیانش «دولت عمیق» (یا دولت پنهان) می‌نامند، گروهی از مقامات غیرمنتخب در سرویس‌های اطلاعاتی را که می‌خواهند او را از کاخ سفید دور نگه دارند، نابود کند.

این مقاله افزود: نظریه دولت عمیق موضوع جدیدی نیست. این تا حدودی ریشه در دوران واترگیت دارد، زمانی که همکاران ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری پیشین آمریکا، ادعا کردند که او قربانی تلاش سیا برای تحت فشار قرار دادنش برای انجام برخی موارد بوده است. راجر استون، از مشاوران قدیمی ترامپ و وفادار به نیکسون به انتقال مفهوم «کودتای خاموش» توسط بازیگران دولتی «در سایه» به قرن بیست و یکم کمک کرد. استون در تازه ترین توییت‌ها و ویدئوهای خود حتی تلاش های اخیر برای ترور ترامپ را به واترگیت مرتبط کرده است.

در بخشی از این مقاله آمده است: البته، دولت عمیق تنها تئوری توطئه ای نیست که سیا به انجام آن متهم شده است. از جمله ادعاهایی وجود دارد که می‌گوید سیا به عنوان یک واحد اطلاعاتی خارجی که صراحتاً از عملیات داخلی منع شده است، آزمایش‌هایی تحت عنوان «کنترل ذهن» را انجام داده که منجر به قتل‌های بسیاری حتی در خاک ایالات متحده شده است. ترور رابرت اف کندی، ‌کاندیدای حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۹۶۸ (۱۳۴۶) و ترور جان اف کندی، رئیس جمهوری وقت آمریکا در سال ۱۹۶۳ از جمله قتل هایی است که توطئه برای انجام آن را به سیا نسبت می دهند.

فارن پالسی در پاسخ به این سول که چرا تئوری‌های توطئه علیه سیا اینقدر زیاد و همیشگی بوده است، نوشت: یک دلیل این است که ایالات متحده همیشه مستعد تئوری توطئه بوده است، چیزی که ریچارد هافستادتر مورخ معروف آن را “سبک پارانوئید در سیاست آمریکا” می نامد. زمانی آمریکایی‌ها معتقد بودند که این گروه‌های خارجی مانند کاتولیک‌ها، مورمون‌ها، یهودیان یا کمونیست‌ها هستند که جمهوری را تضعیف می‌کنند. با این حال، در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، زمانی که بسیاری از تشکیلات مدرن امنیت ملی ایجاد شد – به عنوان مثال، سیا در سال ۱۹۴۷ (۱۳۲۵) تأسیس شد – تئوری‌های توطئه شروع به تمرکز بر بخش‌های مخفی خود دولت آمریکا کردند.

در ادامه آمده است: این انگیزه داخلی با نفوذ خارجی‌ها تشدید شد. در دهه ۱۹۶۰ میلادی، سرویس اطلاعاتی اتحاد جماهیر شوروی موسوم به KGB، (روایت‌هایی ضدآمریکایی) در مورد ترور جان اف کندی در مطبوعات اروپایی منتشر کرد که به ایالات متحده هم رسید. پس از آن، معترضان ضدآمریکایی در این کشور که تا آن زمان به سخنان رهبران جهان سوم مانند فیدل کاسترو، ‌رهبر سابق کوبا مبنی بر توطئه سیا علیه آنها گوش می‌کردند، روایت‌های شوروی را به راحتی پذیرفتند. از این رو می‌توان گفت توطئه گرایی پاسخ اجتناب ناپذیر مداخله گرایی ایالات متحده در خارج از کشور است.

این مقاله در پایان نوشت: خود سیا مسبب برچسب هایی از توطئه است که علیه این سازمان مطرح می شود و دلیل آن تمایل تاریخی این آژانس به طبقه بندی بیش از حد سوابق خود و عدم تمایل به پیروی از قوانین آزادی اطلاعات، است. این موضوع باعث شده تا شهروندان آمریکایی تصور کنند که سیا از اسراری بزرگتر از آنچه در واقع انجام می‌دهد، محافظت می‌کند.