در دوره‌ای که حیوانات بنا به دلایل مختلف از سوی برخی مردم مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، خانم جوانی در تهران گربه‌های محله‌ی خود را هر شب با گوشت سیر می‌کند!

ساعت حوالی هشت شب، خیابانی در ونک، صحنه‌ای جالب توجه در جریان است؛ از هر کوچه‌ای که می‌گذریم، کنار سطل‌های زباله، ظرف‌های یکبار مصرفی را می‌بینیم که گربه‌ها دور آنها جمع شده‌اند و در حال خوردن گوشت هستند. به نظر گوشت قرمز چرخ کرده می‌آید!

هرچه جلوتر می‌رویم به تعداد ظرف‌های یکبار مصرف و گربه‌ها نیز اضافه می‌شود. از طرفی در یکی از همان سطل‌های زباله پسر نوجوانی تا کمر خم شده تا کار هرروزه‌اش را انجام دهد.

می‌گوید اسمش اسماعیل است، بیشتر از یکسال می‌شود که از افغانستان به ایران آمده است، روزی ۵۰ هزار تومان بابت این کار دریافت می‌کند. از وضعیت کارش راضی بود و بخشی از درآمد خود را برای خانواده‌اش به افغانستان می‌فرستاد.

توضیح می‌دهد که هرروز از روستای اشرف آباد، که حدود ۱۰ کیلومتر پایین‌تر از بهشت‌زهراست برای جمع‌آوری زباله به شمال تهران می‌آید. وقتی ضایعات خود را درون کیسه جمع‌آوری می‌کند، آن را در گوشه‌ای قرار می‌دهد تا وانت صاحب‌کارش بیاید و با هم بروند اشرف‌آباد و صبح را دوباره از نو شروع کنند.

از او درباره‌ی ظرف‌های گوشت پرسیدیم، گفت «هر شب، حدود ساعت شش و هفت خانم جوانی با ماشینش می‌آید و برای گربه‌های محل گوشت می‌آورد، حدود یکسال است که او را می‌بینم.»

این مساله برای او عادی بود، اما برای ما نه! به همین دلیل پرسان پرسان از رهگذران محل بالاخره بعد از یکساعت جستجو منزل این زن را پیدا کردیم و زنگ خانه‌اش را زدیم. بعد از حدود ۱۵ دقیقه از منزل بیرون آمد.

حدودا ۳۵ ساله‌ به‌نظر می‌رسید. به محض خروج چهار، پنج‌ گربه هم دورش جمع شدند و او را همراهی کردند. وقتی روبریمان ایستاد گربه‌ها شروع کردند به دورش چرخیدن.

او درباره‌ی کارش می‌گوید که «گربه‌ها هم مثل ما نیاز به غذا دارند. بعضی از مردم و همسایه‌ها می‌گویند که کاری به اینها نداشته باش و به آنها غذا نده تا بمیرند! اما چرا نباید به اینها غذا بدهم؟! اینها هم آفریده‌ی خدا هستند و باید کمکشان کنیم. وقتی شما به ترکیه می‌روید، می‌بینید که با حیوانات مهربان هستند و در پارک‌ها، گربه‌ها و سگ‌ها در کنار انسان‌ها براحتی زندگی می‌کنند.»

او صحبت‌هایش را ادامه می‌دهد و می‌گوید: «بخاطر اینکه برای دیگران مزاحمت ایجاد نکنم، خیلی آرام، غذاها را درون ظروف یکبار مصرف کنار سطل زباله می‌گذارم تا مشکلی ایجاد نشود که بگویند محل را کثیف کردی!»

وقتی از او پرسیدیم «آیا تابحال کودکان کار یا زباله‌گردی را دیده است که در محله شان باشند و احتیاج به کمک داشته باشند؟»، گفت: «بله، به آن‌ها هم کمک می‌کنم چون اعتقاد دارم باید کمک کرد، اما حیوانات کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.»

او درباره‌ی گوشت‌هایی که به گربه‌ها می‌دهد، گفت: «بعضی‌ها می‌گویند که گوشت چرخ کرده می‌دهم یا گوشت‌هایی که بدرد نمی‌خورد را می‌دهم که موجب مریضی آنها می‌شوند، در صورتی که اینطور نیست و این گوشت گردن مرغ و.. است که آن را کیلویی دو هزار تومان می‌خرم.»

اما این خانم تنها کسی نیست که بصورت فردی و خودجوش به سیر کردن حیوانات محله‌ی خود روی آورده، بلکه در این سال‌ها در محله‌ها و پارک‌های مختلف، هرروز بر تعداد افرادی که به این موضوع توجهی دارند افزوده می‌شود. در روزگاری که هرروز اخباری از حیوان‌آزاری به گوش می‌رسد و فیلم‌های دلخراشی از کشیدن حیوانات با خودرو بر روی خیابان و یا تزریق اسید به آنها برای کشتنشان و … دست بدست می‌شود و وحشت عجیبی از این همه توحش و خشونت ایجاد می‌کند، هرروز بیشتر شدن افردی که دغدغه‌ی حمایت از حیوانات و کمک به آنها را دارند حتما امیدوار کننده است.

مردمی که گرسنه ماندن حیوانات به حرکت و کمکی وامی‌داردشان، حتما نسبت به آلام هم‌نوعانشان بی‌تفاوت نخواهند بود. اینکه چه کسی نخستین بار شروع به سیر کردن حیوانات خیابانی کرد شاید روشن نباشد، اما این کنش می‌رود که به رفتاری جمعی و منسجم تبدیل شود. رفتاری که این روزها بیش از هر زمانی در حوزه‌های دیگر نیازمند آن هستیم.

گزارش: حمید نوری
انصاف نیوز