کشتار کولبران زحمتکش به هر بهانه‌ای، بخشی ناگسستنی از سیاست سرکوب رژیم در طول سال‌های گذشته بوده است. این در شرایطی است که مردم کُرد و تشکل‌های مردمی و مترقی‌شان در استان کُردستان و دیگر مناطقه‌های کُردنشین با هشیاری از هرگونه حرکتی که نشانی از هم‌سویی و همکاری با نیروهای تجاوزگر اسراییل و آمریکا و اپوزیسیون مرتجع داشته باشد، خودداری کردند.
سران رژیم به‌هدف به‌انحراف کشاندن افکارعمومی و واکنش به خفت‌و‌خواری اطلاعاتی و امنیتی‌اش از کولبران و افغانستانی‌ها، و دیگر لایه‌های محروم، انتقام گرفتند. رژیم با پرونده سازی و “حفرهٔ امنیتی” نامیدن کولبری، تلاش می‌کنند کشتار کولبران را “مشروع” جلوه دهند. هم‌اکنون و پس از تهاجم دوازده‌روزه و آتش‌بس در شرایطی که هنوز فضای رعب و وحشت ناشی از جنگ و ادامه یافتن آن بر مردم میهن حاکم بود، عوامل رژیم در مرزها سه تن از کولبران به‌نام‌های “سیوان عبداله‌زاده” ۲۰ ساله، “خالد محمدی” ۲۳ ساله، و “پیام احمدی” را با شلیک مستقیم کشتند و کولبری به نام “رزگار محمدی” ۴۳ ساله را زخمی کردند. کشتن “امین گردی” و زخمی کردن دو کولبر دیگر به‌نام‌های “دانیال صالحی” و “رسول فتحی” در ۲ مردادماه در منطقه‌های مرزی سروآباد و مریوان، کشتن “برزان صالحی” کولبر اهل بانه در ۳ مردادماه به‌دست نیروهای مرزی این شهرستان، کشته شدن “هیمن دانش”، کولبر جوان اهل مریوان در ۶ مردادماه به‌دست نیروهای مرزی مریوان، از جنایت‌های اخیر نیروهای نظامی حکومت به‌ضدِ کولبران بی‌دفاع است.
بنا بر آمار منتشر شده در شش ماه اول سال میلادی جاری برابر با ۱۲ دی‌ماه ۱۴۰۳ تا ۹ تیرماه ۱۴۰۴، بر اثر تیراندازی نیروهای نظامی رژیم در مرزها حداقل ۱۰ کولبر کشته و ۱۲ کولبر دیگر زخمی شده‌اند. این کشتار کماکان ادامه دارد. گسترش بحران‌های اقتصادی بعد از آتش‌بس موقت، بیکاری و فقری بازهم بیشتر به‌ویژه در منطقه‌‌هایی محروم همچون کُردستان در میهن‌مان را به‌دنبال داشته است. بنا بر این وضعیت، باید انتظار داشت عده‌ای هرچه بیشتر از بیکاران که امکان مهاجرت به دیگر نقاط ایران و یا حتی کُردستان عراق برای یافتن کار را ندارند یا به یافتن کار در منطقه‌های‌شان موفق نمی‌شوند، در آستانهٔ فصل سرما به اجبار به کولبری روی بیاورند.
از رژیمی که نمایندهٔ کلان‌سرمایه‌داران و حامی غارتگران‌ست انتظاری جز ادامه دادن به کشتار کولبران زحمتکش و شریف نیست. افشا کردن جنایت‌های عوامل رژیم درحق کولبران و همزمان حمایت کردن پیگیر از حقوق کولبران یعنی حمایت از حق حیات و زندگی درخورد انسان و پشتیبانی از حق کار و تأمین اجتماعی زحمتکشان، وظیفهٔ همه انسان‌ها و نیروهای معتقد به عدالت اجتماعی است.
ضمیمه کارگری «نامهٔ مردم» شمارۀ ۱۰۲، ۱۴ مهر ۱۴۰۴
