در ادامه اقدامات مداخله جویانه آمریکا در شرق آسیا، واشنگتن و سئول ۳۰ بهمن ماه رزمایشی را با حضور چندین فرونده جت جنگی و بمب افکن برگزار کردند که این مساله واکنشهای موشکی پیونگ یانگ را به دنبال داشت.
پیشینه
پس از آنکه سئول و واشنگتن برنامه ریزی برای رزمایش مشترک ۳۰ بهمن ماه و همچنین رزمایش بهاری فریدم شیلد را برای ماه آینده در برابر تهدیدهای هسته ای کره شمالی در دستورکار قرار دادند، کره شمالی همان روزی پرتاب موشک بالستیک قاره پیمای هوآسانگ-۱۵ خود را تائید کرد.
پس از این اقدام کره شمالی، خبرگزاری یونهاپ روز دوشنبه به نقل از ارتش کره جنوبی از شلیک «دو موشک بالستیک» خبر داد و وزارت دفاع ژاپن نیز تایید کرد که پیونگ یانگ «دو موشک بالستیک کوتاه برد» شلیک کرده است.
این تحرکات تحریک آمیز و معنا دار کره جنوبی و آمریکا که چندان هم بی‌ربط به چین نیست، واکنش پکن را بدنبال داشت. سخنگوی وزارت امور خارجه چین گفت: چین اوضاع را در شبه جزیزه کره و نیز رزمایش‌های نظامی اخیر در این منطقه را به دقت رصد می‌کند و زیر نظر دارد.
اهمیت موضوع
نگاهی به تحولات اخیر در شبه جزیره کره و یارکشی‌های گاه و بیگاه آمریکا در شرق آسیا اکنون این سوال را مطرح می‌شود که پشت پرده تلاش‌های واشنگتن برای افزایش نفوذ در این مطنقه چیست؟
خیزش چین و ظهور آن به عنوان بازیگر تأثیرگذار بین‌المللی به واقعیتی انکارناپذیر در چند دهۀ اخیر تبدیل شده است.
این مسئله برای آمریکا، که خود را تنها هژمون نظام بین‌المللی بر می‌شمرد و همچنین دارای منافع امنیتی فراوانی در منطقه شرق آسیا است، تهدیدی امنیتی محسوب می‌شود.
از اینرو، این مسئله امریکا را بر آن داشته است تا با پیگیری سیاست ائتلافسازی با کشورهای منطقه درصدد پاسخگویی و ایجاد موازنه در برابر قدرت روبه رشد چین برآید.
شرق آسیا، به عنوان یکی از مناطق پراهمیت در جهان، برای سیاست خارجی آمریکا از اهمیت فراوانی برخوردار است. به عبارت دیگر نقش این منطقه در اقتصاد جهانی، وجود متحدان امریکا در این منطقه و ظهور چین طی سالیان اخیر همگی نشان از اهمیت فزاینده این منطقه در سیاست جهانی در قرن ۲۱ است.
نگاهی به سیاست‌های اخیر آمریکا حاکی است این کشور به منظور حفظ برتری خود در نظام بین‌الملل همچنان استراتژی حفظ وضع موجود در نظام بین‌الملل را در دستور کار خود قرار داده است.
از این منظر، استراتژی پساجنگ سردی آمریکا که مبتنی بر نظام اتحادی این کشور در منطقه آسیا- پاسیفیک و همچنین توسعۀ روابط با قدرتهای در حال ظهور یا تقویت حضور نظامی در این منطقه بوده است، همچنان تداوم می‌یابد.
از دیگر سو، تمرکز آمریکا به عملکرد نظامی چین، واشنگتن را بر آن خواهد داشت که به حضور نظامی خود در این منطقه شرق آسیا ادامه دهد.
به باور کارشناسان روابط بین‌الملل، آمریکا به دنبال حضور نظامی و سیاسی در شرق آسیا برای موازنه کردن خیزش چین و بازداشتن آن از گسترش قدرت منطقه‌ای است.
همچنین آمریکا برای جلوگیری از افزایش نفوذ چین در شرق آسیا می‌کوشد با استقرار قابلیت‌های نظامی کشورهای منطقه را به خود وابسته کند و برگزاری رزمایش مشترک با کره جنوبی و ژاپن و افزایش تحرکات این کشور در شبه جزیره کره از مصادیق این ادعا به شمار می آید.
ارزیابی
به نظر می‌رسد واشنگتن در دکترین جدید خود مهار چین را مدنظر قرار داده تا از تبدیل شدن به قدرت برتر جهان در اقتصاد و توانمندی‌های دفاعی-نظامی جلوگیری کند و از این طریق معادلات را در جهت اهداف و سیاست‌های منطقه‌ای واشنگتن و متحدان آن در منطقۀ آسیا- پاسیفیک شکل می‌دهد.
چین و آسیای شرقی در حال تبدیل شدن به مراکز اقتصاد جهانی هستند و هر روز به طور روزافزون همۀ راه‌ها به سرزمین اصلی چین ختم می‌شوند. یارگیری‌های گسترده چین در نقاط مختلف جهان از جمله در آمریکای لاتین که زمانی حیاط خلوت آمریکا بود، باعث نگرانی‌های جدی برای واشنگتن شده است
