هنگام موج دوم شیوع کرونا در اواخر شهریورماه ۹۹ روزانه بین دو تا سه هزار نفر به‌این بیماری مبتلا می‌شدند و همچنین روزانه حدود ۲۰۰ نفر جان می‌باختند، بعد از دو ماه با تداوم اجرای برنامه تعدیل ساختاری و بر اساس آمار رژیم، در هفته اول آذرماه، تعداد مبتلایان جدید به‌بیماری کرونا روزانه بین ۱۳ تا ۱۴ هزار نفر و میانگین تعداد روزانه جان‌یاختگان از بیماری حدود ۴۵۰ نفر بوده است.

“مجمع فعالان صنفی پرستاری” کشور روز ۲۶ آبان‌ماه در بیانیه‌ای “افزایش فشار کاری بر پرستاران” و تحمیل کردن ارایه “خدمات به بیش از ده بیمار بدحال در یک زمان” به هر پرستار را دلیل “مخاطره سلامت پرستار و صد برابری کردن احتمال ابتلای” آنان به‌بیماری و “عدم ارائه‌ی مراقبت‌های مناسب از بیماران و افزایش تصاعدی مرگ‌ومیرها” عنوان کرد.

مجمع فعالان صنفی پرستاری “جذب نیروی شرکتی، قراردادهای ۸۹ روزهٔ فریبکارانه، تسهیل نکردن استخدام کادر مورد نیاز، افزایش دهانهٔ گشاد بی‌عدالتی که با پرداخت کارانه‌های ۵۰ هزار تومان با وجود تزریق هزاران میلیارد تومان به نظام سلامت رخ داده و به ایجاد اختلاف چند صد برابری پرداخت‌ها منجر شده” را علت جان‌باختن “پرستار باردار جوان” و “نوزاد معصومش” عنوان کرد.

با اشاره به “کمبود شدید نیرو که قبل از کرونا به یک سوم کف استاندارد رسیده بود”، مجمع فعالان صنفی پرستاری کشور انجام خواست‌های زیر را اعلام کرده‌اند: “استخدام سریع و بی‌قیدوشرط کلیه پرستاران درحال طرح، شرکتی، قراردادی و بیکار”؛ “برقراری سریع فوق‌العاده ویژه وعده داده شده از اول آذرماه به‌میزان حداکثری”؛ “آغاز اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری”؛ “آغاز اجرای مزایای مشاغل سخت برای کلیه مشمولین” و “تشکیل کارگروه اجرایی (نه مذاکره‌ای) مورد تأیید جامعه پرستاری برای اجرای مطالبات پرستاری… به‌جای وعده‌های فریبنده”.

به‌رغم انتشار ‌چنین بیانیه‌ای، روز ۴ آذرماه، پرستاران از وابسته شدن افزایش حقوق در برخی بیمارستان‌ها “به پنجاه ساعت اضافه‌کار”، از اجرایی نشدن قانون “تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری” و گاهی حتی از “طفره” رفتن از “پرداخت اضافه حقوق قانونی” خبر دادند. شورای عالی نظام پرستاری که انتخاب اعضای آن از فیلترهای گزینشی ارگان‌های حکومتی می‌گذرد، در نامه‌ای به روحانی، ۸ آذرماه، مشکلات و “مصائب” پرستاران را طرح کردند.

اعضای شورا تعداد جان‌باختگان پرستار از بیماری کرونا فقط در آبان‌ماه را ۳۰ نفر، و تعداد پرستاران مبتلا شده به‌بیماری کرونا را “۵۰ هزار نفر” عنوان کردند. اعضای شورا “نگرانی‌های جدی”شان را از “شکل‌گیری احتمالی اعتراضات گسترده پرستاران” عنوان کردند.

اعضای شورا در نامه‌شان “کاهش‌های مکرر از حقوق مسلم پرستاران”، کاهش شدید “مبالغ دستمزدها و کارانه‌ها” به “بهانه کاهش درآمدها” را به‌عنوان “زنگ هشدار” برای مسئولان عنوان کردند و “عدم مداخله قاطع و علاج‌جویانه و سریع” را موجب “تأثیر انکارناپذیر بر کاهش کیفیت مراقبت‌ها و افزایش ابتلائات و شهادت و پرپر شدن نیروهای متخصص نظام سلامت، به‌احتمال زیاد، اعتراضات و نارضایتی‌‌های مدافعین سلامت” عنوان کردند. اعضای شورا تأمین “تعداد نیروی کافی، تأمین تجهیزات لازم و انجام اقدامات انگیزشی متناسب با این ایام سخت و نفس‌گیر” را “سه ضرورت مهم” و بررسی علل “این همه شهید” پرستار در بیمارستان‌ها را “نیاز و ضرورت بسیار بسیار فوری و اضطراری” دانستند. با وجود اعتراض‌های مکرر پرستاران و زحمتکشان بخش بهداشت، رژیم ولایی خواست‌های آنان را نادیده گرفته است. باید از مبارزهٔ پرستاران به‌طور خستگی‌ناپذیر پشتیبانی کرد.

ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»