متجاوزان به حقوق مادی و معنوی ملت، به صرف وابستگی به طبقه ی مسلط، یا آزادانه در جامعه به اقدامات ننگین خود ادامه می دهند یا با احکام حداقلی در برابر جرایم حداکثری، با سوء استفاده از همین قوانین جاری، «زندان-آسایشگاه» خود را در حداقل زمان ترک می کنند. 

اسماعیل عبدی معلم زندانی اعلام کرده بود که بخاطرنقض گسترده حقوق شهروندی معلمان و کارگران اعتصاب غذا خواهم کرد. او تاریخ ۲۸ فروردین را برای آغاز اعتصاب غذای خود داده بود

در بخشی از نامه اش نوشته بود:

انقلابی که به گفته روحانیون و برخی گروه‌های سیاسی قرار بود در ایران پیام‌آور صلح و آزادی و پایان‌دهنده فقر و تبعیض باشد، به‌گونه‌ای که مردم علاوه بر آب و برق مجانی! دارای حقوقی چون آزادی اندیشه و بیان، آموزش و پرورش رایگان و برابر، تشکیل انجمن و اتحادیه، اعتراض و اعتصاب، تجمع و راهپیمایی و تساوی در برابر قانون باشند.
اما این آرمان‌ها در حد شعار باقی ماند و نعمات و سفره انقلاب به جای فقرا، نصیب اصحابِ زر و زور و تزویر شد و در این مدت گروه‌هایی به میدان آمدند که با تبلیغات رسانه‌ای حکومت، با وعده بهبود وضعیت معیشت و منزلت، اعتقادات و ارزش‌های اجتماعی مردم را دستمایه جذب آرا قرار داده و تمام مدت مشغول ثروت‌اندوزی از بیت‌المال بودند و حالا به یُمن رقابت‌های جناحی، پرده از اسرار هم برمی‌دارند.

در طول این چهار دهه بیشتر کشورهای دنیا، توسعه آموزش را در اولویت برنامه‌های خود قرار دادند ولی در ایران بزرگترین وزارتخانه کشور با بیش از یک میلیون معلم و میلیون‌ها دانش‌آموز، در هر دوره دارای کسری بودجه بوده و توزیع امکانات رفاهی و آموزشی همواره به ضرر فقرا و به نفع ثروتمندان انجام شده است و در حالی که بیشتر مدارس کشور فرسوده‌اند و خطرات زیادی آموزگاران و دانش‌آموزان را تهدید می‌کند.

درپی این فراخوان اسماعیل عبدی ؛نیروهای سرکوبگردر زندان به وعده هایی که به وی داده بودند وقعی ننهادند.
و مرخصی هم به او ندادند.

اکنون اسماعیل عبدی معلم زندانی اعتصاب خود را شروع کرده است.

اسماعیل عبدی در روز ششم اردیبهشت بخاطر تنظیم ضد انسانی پرستار از رفتن به بهداری خود داری کرده است.

کانون صنفی معلمان نیز با اطلاعیه ای نسبت به وضعیت اسماعیل عبدی نوشته است:

باردیگر بی اعتنایی به حداقل های مصرح در قوانین جاری کشور پیرامون رسیدگی به وضعیت سلامت و استفاده از حق قانونی مرخصی برای هر زندانی، انسانی را وادار به مایه گذاشتن از جان و تنش نمود.

در حالی که اسماعیل عبدی با پذیرفتن حکم ناعادلانه ی زندان و با رعایت همه ی جوانب مشغول گذران دوران حبس خود بوده است؛ متأسفانه پس از گذشت نزدیک به سه سال از دوران زندان، همچنان ضابطین پرونده در امور مربوط به مرخصی و پیگیری های مربوط به مشکلات جسمی که -در همین دوره به وجود آمده اند- برخلاف قانون، دخالت و مانع تراشی می کنند.

این در حالی است که متجاوزان به حقوق مادی و معنوی ملت، به صرف وابستگی به طبقه ی مسلط، یا آزادانه در جامعه به اقدامات ننگین خود ادامه می دهند یا با احکام حداقلی در برابر جرایم حداکثری، با سوء استفاده از همین قوانین جاری، «زندان-آسایشگاه» خود را در حداقل زمان ترک می کنند.

اینک برتمامی معلمان و فرهنگیان و آزادی خواهان است که نگذارند حرمت وکرامت معلم بیش از این در حکومت جهل و

جنایت پایمال شود.

دفاع و حمایت از حرمت وکرامت معلم وظیفه هر آزاده ای است.

دانشجو آنلاین