سخنرانی کامل جورج ماوریکوس دبیر کل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در  هفدهمین همایش این فدراسیون

دوستان و رفقای رزمنده،

قبل از همه، علاقمندم که از اعتمادی که نسبت به من بعنوان دبیرکل فدراسیونِ جهانی سندیکاهای کارگری نمودید سپاسگزاری نمایم. از طرف پی- ا- ام- ای و اتحادیه‌های طبقاتی یونان، از حمایت همیشگی شما سپاسگزاریم. با انتخاب مجددم، مسئولیت سنگینی نسبت به شما احساس می‌کنم و قول می‌دهم که بیشترین تلاش و سعی را برای مبارزه و تقویت فدراسیون و رهایی زحمتکشان جهان بنمایم.

خواهران و برادران گرامی،

از زمان انتخاب من بعنوان دبیرکل از سال ۲۰۰۵، همیشه سعی نموده‌ام که با شما روابطی رفیقانه، صادق و درستی داشته باشم. و این روش را ادامه خواهم داد و دوست دارم اعلام نمایم که این آخرین دورهٔ من بعنوان دبیرکل فدراسیون خواهد بود. در کنگره بعدی‌مان، رفیق جوان دیگری را که مناسب این مسئولیت باشد انتخاب خواهیم نمود. ما مبارزین مناسب و با ارزشی را در خانوادهٔ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری داریم. یک چنین مبارزی را با هماهنگی همگی‌مان و با اعتماد به رهبری‌اش برای سال‌های آتی انتخاب خواهیم نمود.

این وظیفه و تعهد ماست که فعالانه – نه تنها در حرف – برای تربیت و توسعه کادرهای جدید کمک کنیم. در عین حال برای رهبری یک تعهد است که بداند و درک کند و تشخیص دهد که زمان زمان میدان دادن به دیگران است. رهبری یک جنبش طبقاتی اتحادیه‌ای باید که عرصه را به نفع رفقای جوان ترک نماید. جنبش ما کادرهای ارزشمندی دارد. هر کسی قابل جایگزینی است. آنانیکه جایگزین ندارند هم اکنون در قبرهای خود هستند.

همکاران گرامی،

اجازه دهید که تشکر خود را به همه آنانیکه در پشت صحنه بمدت یکسال برای این کنگره زحمت کشیده‌اند را اعلام نمایم. می‌خواهم از رفقای افریقای جنوبی، زولا، لوسین، لولامیل، زانیلی، سومیوز، نتوبی، لوپرتی و افراد بسیار زیاد دیگر و همینطور از همکاران دفتر مرکزی در آتن، مترجمین، رانندگان، روزنامه نگاران و تمامی آنانی که امروز اینجا هستند و تمامی کارکنان آی- سی- سی و هتل‌ها تشکر نمایم. به نمایندگی از طرف همه ناظرین و هیئت‌های نمایندگی تشکر و سپاس عمیق خود را اعلام نمایم.

اجازه می‌خواهم که به نتایج کنگره بپردازم.

نتیجه‌گیری اول من: این کنگره علنی، دمکراتیک، طبقاتی و انترناسیونالیت بود. کنگره‌ای بود که شایستهٔ تاریخ ۷۱ ساله فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری بوده و آن را نمایندگی می‌کند. ما سخنان ۱۱۲ نماینده از ۱۰۳ کشور را شنیدیم. آنان آزادانه صحبت کردند. آنان طرح‌ها و انتقادات خود را مطرح نمودند،‌ بعضی از آنها حتی از خود نیز انتقاد نمودند. انتقاد از خود دارای ارزش ویژه‌ای است، چرا که نیاز به شهامت دارد تا بتوانند با انتقادی صادقانه و رفیقانه از خود انتقاد نموده و انتقاد از خود ابزار اساسی بهترنمودن مبارزه است.

کنگرهٔ ما در تمامی مدت کاری خود برای همه خبرگزاری‌ها، ناظرین و مهمانان علنی بود. مدیریت هیئت رئیسه کنگره و کارکرد کمیته‌ها در سطح خوبی بود.

ما دیروز با رای مخفی و زیر نظر آی-ای -سی (کمیته مستقل انتخاباتی) و بصورت دمکراتیک و علنی در مدت یک ساعت رئیس جدید فدراسیون، رفیق مزواندیل مکوبیا را انتخاب نمودیم. انتخاب ایشان یک قدم جدید و مثبت سازمان ما بوده و نشانگر توجه ما به قاره افریقا است و تلاش ما برای تقویت جنبش سندیکایی است. همچنین در طی یک ساعت پیش رو با رای گیری مخفی- که باز توسط آی سی ای افریقای جنوبی ترتیب داده شده است- رؤسای شورای مدیریت و کمیته کنترل امور مالی انتخاب خواهند شد.

لحظاتی پیش برنامه کاری جدید، دستورالعمل فعالیت‌های ۲۰۱۶- ۲۰۲۰ را که رفیق سواداش دِورُوی از طرف کمیته مصوبه‌ها ارایه گردید، را بطور دستجمعی تصویب نمودیم. قطعنامه‌ای که واقع بینانه، بلند مدت، مدرن و ضروری است. مصوبه‌ای که ماحصل طرح‌های قبل از کنگره و بحث‌های کنگره است.

این تصویر عمومی چه چیزی را اثبات می‌کند؟

چهره دمکراتیک، علنی و متحد کنگره ما را نشان می‌دهد.

دومین نتیجه‌گیری از کنگره: برای همهٔ ما وظایف سازمانی جدیدی وجود دارد. و حتی می‌توان گفت مسئولیت‌های بزرگتری برای کادرها، وظایف بزرگ، انتظارات جدی و عظیم برای تقویت سازمانی جنبش اتحادیه‌های طبقاتی. چرا که تنها یک سازمان منسجم، توده‌ای و مبارز می‌تواند بطور موثر و موفق از حقوق اعضاء و همهٔ کارگران دفاع نماید.

بنابراین ما در سطح سازمانی متعهد هستیم به:

– جذب اعضاء جدید به فدراسیون

– ایجاد شاخه‌های جدید اتحادیه‌های بین المللی (تی یو آی)

– پذیرش کشورها و نواحی جدید در رده‌های سازمانی خود

هم اکنون ما سه اتحادیه جدید – از روسیه، آنگولا و امریکا- بعنوان عضو فدراسیون تایید نمودیم. تایید همکاری آنان بسیار مهم بود و بعنوان یک نمود برجستهٔ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری است و راه‌های جدیدی را برای امروز و فردا باز می‌کند.

امروز همه ما با رای واحد اعلام می‌کنیم که تمام تلاشمان را خواهیم کرد که تا کنگره ۱۸، ۱۰۰ میلیون عضو داشته باشیم. ما همگی با برنامه و نظارت کامل برای رسیدن به هدف عمل خواهیم کرد، و به آن خواهیم رسید.

هدف ما تقویت پایه‌های جنبش سندیکایی، در محیط‌های کاری، شرکت‌های چند میلیتی، حرفه‌های مختلف، نواحی و هر کشوری در اقصا نقاط جهان است.

ما به اتحادیه‌های توده‌ای، پر تحرک و متحد کنندهٔ کارگران در مبارزه علیه استثمار و بورژوازی نیاز داریم. ما به اتحادیه‌هایی نیاز داریم که بعنوان آموزشگاهی برای زحمتکشان باشد و به آنان همهٔ آنچیزهایی که برای مبارزه طبقاتی لازم دارند را بیاموزد. اتحادیه‌هایی که بتوانند با تودهٔ وسیع مردم کار کنند. نه محافل بسته، بوروکراتیک و یا گروه کوچک روشنفکری، بلکه مدارسی علنی و رزمنده.

من مسائل سازمانی را ادامه می‌دهم. ضروری است که کارایی شورای رهبری و دبیرکل را بهبود بخشیم. جلسات ما باید که اساسی، با دقت بیشتر، موضوعی وبه دور از کلی گویی بوده و مشکلات را بطور ساده تبیین نماید. ما بعنوان کادر و رهبری وظیفه داریم که نیروهایی برای مبارزه طبقاتی و به نیت تغییر جهان و عدالت اجتماعی بسیج کنیم.

ما از دفاتر نواحی و تی- یو- ای همین انتظار را داریم. سخنران‌های زیادی از نقش سازمان و‌ مشاغل مختلف صحبت و مثال‌های ارزنده‌ و صحیحی را بیان نمودند. همگی اذعان کردند که با وجود شرکت‌های چند ملیتی، انحصارات، ادغام شرکت‌ها و خصوصی سازی‌ها، نقش تی- یو- آی ها برجسته‌تر میگردد. بهمین دلیل این امر توجه و تقویت بیشتری را می‌طلبد.

رفیق سندیکالیست زن مهاجر و جوانی که صحبت کرد، به وضوح ضرورت سازماندهی و ایجاد کمیته‌های مربوطه را بیان نمود. زنان کارگر، جوانان ، کارگران مهاجر و پناهنده حق دارند که از فدارسیون انتظار داشته باشند.

همچنین ما طرحی برای تصمیم گیری در مورد تشکیل کمیته حقوقدانان و دانشمندان که بتواند در صورت نیاز از حقوق سندیکاها و کارگران دفاع نمایند، را ارایه کردیم.

علاوه براین همه ما توافق کردیم که یک معاونت برای مطالعه و تحلیل و ارایه طرحی برای ایجاد اتحادیه‌های بین المللی جدید و نیز دفاتر منطقه‌ای جدید را ارایه دهد. امروز ایجاد دفتر اروپا-آسیایی را در مسکو تصویب نمودیم.

نتیجه گیری سوم از خود کنگره و سخنرانی‌های متعدد بدست می‌آید و آن ضرورت ارتقاء سطح آگاهی سیاسی وایدئولوژی اتحادیه‌های کارگری است. ما در دنیای ضد عفونی شده‌ای زندگی نمی‌کنیم. ما در کنار دوستان، مخالفین و دشمنانمان زندگی و مبارزه می‌کنیم. بنابراین لازم است که رهبری درک درستی از اینکه ما کی هستیم و به کجا می‌رویم را داشته باشد.

مبارزه و خواست‌های ما برای دستمزد بهتر، علیه خصوصی سازی، درخواست قراردادهای دستجمعی، شرایط کاری سالم و ایمن، تحصیلات مجانی و همگانی، بهداشت و محیط زیست سالم درست است. تمامی اینها در حیطه وظایف اصلی ما بوده و ما باید که برای تکمیل این وظایف مبارزه را ادامه دهیم.

همزمان-بعنوان جنبش سندیکایی- خواستهای خود را باید که رادیکال‌تر کنیم. محتوی و شکل‌ مبارزاتی خود را بهبود بخشیده و باهدف رهایی طبقه کارگر از یوغ استثمار سرمایه‌داری تقویت کنیم. طبقه کارگر را بعنوان طبقه پیشرو و انقلابی برای ایفای وظیفه تاریخی‌اش آماده نماییم.

این یک هنر است که مبارزات روزانه- نیازهای ضروری و مستقیم خانواده را- با مبارزاتی که آگاهی طبقاتی توده مردم- که نمی‌خواهند بیش از این زیر بار رژیم‌های فاسد بروند- بالا میبرد، تلفیق نماییم .

بنابراین آنانی که معتقدند «بگذار حالا برای افزایش دستمزدمان مبارزه کنیم و بعدا برای ارتقا آگاهی طبقاتی مبارزه خواهیم نمود» سخت در اشتباه هستند.

نمی‌توان حالا علیه خصوصی سازی معادن مبارزه کرد و یکماه دیگر برای متقاعد کردن کارگران که ثروت حاصله متعلق به آنان است، پیکار نمود.

این امری محال است که یکسال برای عقد قراردادهای دستجمعی مبارزه نمود و سال دیگر بگوییم که حالا بیایید برای رهایی خود مبارزه نمایید. مبارزه طبقاتی در جعبه‌های ضد عفونی شده تقسیم بندی نشده‌اند.

ابزار اصلی ما برای تقویت اهداف ایدئولوژیکی ما؛ انترناسیونالیست بودن، اتحاد و تهاجمی بودن صفوف مبارزاتی‌مان است. معتقدم که تمامی سخنرانیها نکات برجستهٔ بیان شده در سخنرانی گشایش کنگره را تایید و تاکید نمودند. بنابراین همه ما موافق با آن بوده و رو بجلو حرکت می‌کنیم.

در اینجا، دوست دارم که مواضع ایدئولوژیکی و سیاسی درست و روشن خود را بیان نمایم که در مبارزه با بورژوازی جهانی و مکانیزم‌های آن در مطبوعات و رهبری اتحادیه‌ها کمک خواهد کرد.

سرمایه‌داری امروزه با همراهان خود خوب سازمانیابی نموده است؛ آنان مکانیزم‌های قوی‌تری در همه جا دارند، آنان همه سازمانهای بین‌المللی را کنترل و تهاجمات خود را علیه اتحادیه‌ها و مبارزات جنبش سندیکایی تشدید کرده‌اند.

برای اینکه بطور صحیح با حملات کارفرماها مقابله نماییم بایستی خود را با دانش تئوریک و ایدئولوژیکی مجهز نماییم تا بتوانیم با پیوند قدرت سازماندهی‌ خود به حملات جواب داده و حمله کنیم. هر بار در مکان و زمان خاصی پیروزی بدست می‌آید.

نتیجه گیری چهارم: بایستی که به توانایی خودمان باور داشته باشیم، به قدرت و اولویت جنبش سندیکایی و طبقاتی و علیه تاکتیک‌های اتحادیه‌های زرد آگاهی داشته باشیم. تشکیلات زرد کارگری خطر بزرگی برای جنبش سندیکایی بوده و در واقع طبقه کارگر را تقسیم می‌کند، آنان سرمایه‌داری، شرکت‌های چند ملیتی و انحصارات را حمایت می‌کنند. آنان متحدین و عروسک‌های امپریالیست‌ها هستند. سندیکاهای زرد دارای منابع مالی بسیار زیادی برای فاسد نمودن و خریدن عقل سندیکالیست‌ها دارند.

ما بعنوان خانواده فدراسیون، باید که نسل جدید را متقاعد کنیم که این مبارزات ارزشمند هستند. ما بایستی که مثال‌های مثبتی برای جنبش سندیکایی باشیم تا اعتبار خود را بازیابند. فقط رزمندگان راستین مبارزات طبقاتی این نقش را می‌توانند بدست آورند و توده‌های عظیم کارگری را به اتحادیه‌ها جذب نمایند.

ما برتری اخلاقی، ایدئولوژیکی و سیاسی نسبت به رهبران اتحادیه‌های زرد داریم.

ما برتری اخلاقی، ایدئولوژیکی و سیاسی در منابع انسانی و کادرهایمان داریم.

ما کادرهایی داریم که حتی با تمامی الماس‌های قارهٔ افریقا هم قابل خرید نیستند. ما عقیده و تاریخ خود را نمی‌فروشیم. ما به طبقهٔ خودمان خیانت نمی‌کنیم.

اینجا در ردیف اول من رفیق نازاریو از کشور پرو را می‌بینم و می‌دانم برای حذف بیانیه محکومیت حکومت شیلی چقدر مورد تهدید و فشار قرار گرفت! در نیمه‌های شب سفرای پرو و شیلی، وزرا، بوروکرات‌ها و اتحادیه‌های زرد به او زنگ زده و به تهدید وی پرداختند. نازاریو خم نشد. او تسلیم نگردید. او با غرور بارها تکرار کرد: «من با فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری هستم.»

سپاس نازاریو! تبریک! ما از پیامی که با پایداری گفتی سپاسگزاریم.

آنجا پایین تر اِمیل اولسون نشسته است، این رفیق جوان از دانمارک است. او را از کمیته‌های اتحادیهٔ خودش بخاطر اینکه در فدراسیون بود بیرون انداختند. از وی خواستند که از فدراسیون خارج شود و گرنه کارش را از دست خواهد داد؛ و او در فدراسیون باقی ماند. او کارش را از دست داد ولی در بین کارگران ساختمانی دانمارک بعنوان یک رهبر احترام پیدا کرد.

اینان کادرها و گنجینه‌های ما هستند. این پیام فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری به همه آن سندیکالیست‌های مطیع است که دست دوستی به ما داده و گفته‌اند: « قلب ما با فدراسیون بوده اما…» خائن‌ها شما دروغ می‌گویید! شما حتی تلاش می‌کنید که خودتان را هم گول بزنید.

هر دوی قلب و جیب تان با رهبران اتحادیه‌های زرد کارگری است.

رفقای گرامی من سخنان خودم را با درخواست ازهمه شما که پیام و نتایج کنگرهٔ ما را آشکارا و وسیعا به توده‌ها برسانید، به پایان می‌رسانم. ما باید که همگی و با هم برای اجرای مفاد قطعنامه‌ها مبارزه کنیم. ما باید که بر روی ارزش‌ها و نیاز به مبارزه در این دنیای نوین تمرکز داشته باشیم. با همه توانمان از حق قانونی اعتصاب دفاع نماییم.

پیرو واقعی تاریخ پر افتخار ۷۱ ساله فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری باشیم. به کارگران بگویید که وقتیکه ما از تاریخ و مبارزات فدراسیون صحبت می‌کنیم از فرط دلتنگی نیست. این بخاطر استفاده از نقاط منفی و مثبت این مبارزات و درس آموزی و تقویت سندیکاهای طبقاتی برای مبارزات آینده است.

بدون استفاده از تجربیات دیروزی، امروز و آینده را نمی‌توان ساخت.

به تاریخ‌مان افتخار می‌کنیم!

ما به شهدای مبارزات‌مان افتخار می‌کنیم.

گام هایمان روی زمین استوار و رو به جلو است.

همه ما اینجا خود را متعهد می‌دانیم که با عمل‌مان می‌توانیم نام ونشان خود را در مبارزات نوین و رزمنده و تاریخ پر افتخار فدراسیون ثبت نماییم.

پاینده باد طبقهٔ کارگر افریقا!

پاینده باد همبستگی و انترناسیونالیسم!

پاینده باد کارگران و زحمتکشان جهان!

اتحاد کارگر