هموطنان عزیز با سلام ما خانواده‌ها و بازماندگان زندانیان سیاسی عقیدتی جانباخته در دهه ۶۰، به‌ویژه قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، هستیم. یازده ماه است که در گورستان خاوران را به روی ما بسته‌اند. ما بارها با مراجعه و نوشتن نامه به مسئولان، مراکز و نهادهای گوناگون جمهوری اسلامی ایران، خواهان بازگشایی در گورستان ... نامه اعتراضی خانواده‌های خاوران به رئیس جمهوری اسلامی
آرمان‌های “جنبش دوم بهمن”، چراغ فروزان در راه مبارزه برای لغو ستمِ ملی است! ”بنیان گذاران، اجرا کنندگان و رهبران این جنبش در تاریخ مقامی بس ارزنده دارند و نسل های حق شناس همیشه با حس احترام در برابر خاطرۀ شهدای این نهضت: قاضی محمد، سیف قاضی، صدر قاضی، شیرزاد، فاروقی، نقده ای و ده ... گرامی باد هفتادونهمین سالگرد جنبش دوم بهمن
خلق آذربایجان قرن‌های متمادی در جنبش رهایی‌بخش خلق‌های ما علیه ستمگران داخلی و خارجی برای دست یافتن به استقلال، آزادی، و حق حاکمیت ملّی همواره نقشی برجسته داشته است. از مبارزهٔ خلق آذربایجان در پیش‌بُردِ جنبش مشروطیت (۱۲۸۵-۱۲۹۰خورشیدی) گرفته تا برپایی جنبش دموکراتیک آذربایجان به‌رهبری شیخ محمد خیابانی علیه استعمار و ارتجاع فئودالی در ایران ... گامِ تاریخی و امیدبخشِ «جنبش ۲۱ آذر»
شانزده آذر روز دانشجو، نمادِ اتحاد دانشجویان و مبارزه با دیکتاتوری، استبداد، وامپریالیسم! جنبش دانشجوئی در ایران در زمرهٔ حرکت‌های اجتماعی‌ای است که از جایگاهی پیشتاز در مبارزه با استبداد برخوردار بوده و از فرازونشیب‌هایی زیاد دربُرهه‌های زمانی‌ای مختلف عبور کرده است. اکثر دانشجویان در ایران در همهٔ دوران‌ها از تبار طبقه‌های زحمتکش یا لایه‌های ... گرامی‌باد ۱۶ آذر، روز دانشجو، روزِ تولد شعار «اتحاد، مبارزه، پیروزی»
در صدوهفتمین سالگی پیروزی انقلاب اکتبر، بشریت با بحران ژرف و همه‌جانبهٔ اقتصادی‌سیاسی و بروز جنگ‌های خانمان‌سوز دست‌وپنجه نرم می‌کند. جهان سرمایه‌داری امروز، دنیائی است آکنده از نابرابری‌های عمیق که در آن میلیون‌ها انسان از ابتدائی‌ترین حقوق طبیعی‌شان محرومند. فقر و فلاکت، محرومیت‌های اجتماعی، جنگ‌ها و نابودی محیط زیست، آینده بشریت را به‌طورجدی تهدید می‌کنند. ... گرامی باد سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر: پیروزی انقلاب اکتبر، دستا‌وردی با آرمان‌هایی زنده برای بشریت!
یلدا ابتهاج ، فرزند این شاعر پیشکسوت با انتشار تصویری از کودکی خود در آغوش مادرش نوشته است : «مادرم برای بهار در راه صبر نکرد و رفت…»
هوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۳۷ و در سن ۳۱ سالگی با آلما مایکیال ازدواج کرد. یلدا ابتهاج(متولد ۱۳۳۸) ، کیوان ابتهاج(متولد ۱۳۳۹) ، آسیا ابتهاج(متولد ۱۳۴۰) و کاوه ابتهاج(متولد ۱۳۴۱) چهار فرزند آن ها هستند.
در کتاب «پیر پرنیان اندیش» گفت وگوی «سایه» با میلاد عظیمی آمده است : «… سایه بدون مقدمه – و تو گویی صرفا برای ثبت در تاریخ – می‌گوید؛
می‌دونید من چطوری زن گرفتم؟
روز نهم مهر ۱۳۳۷ در میدان فوزیه ، اون خیابونی که سمت جنوب می ره ، تو بالاخونه یه محضر قراضه ای که وقتی داشتیم از پله ها بالا می‌رفتیم می‌ترسیدم که پله ها خراب بشه. ۲۷۰ تومن خرج عروسی ما شد؛ یعنی من پولو به محضریه دادم و بعد شوهر خواهرم که به عنوان شاهد همراه ما بود ، دید که خیلی خشک و خالی شده ، رفت یه جعبه شیرینی خرید و به محضری‌ها داد. بعد من دست آلما رو گرفتم و رفتیم خونه…
سایه همیشه می‌گفت که بدون آلما نمی‌داند دنیا چگونه جایی برای او خواهد بود. این چند سال که خانم آلما بیمار بود ، کنارش ماند و حتی برای چند روز هم به ایران نیامد. دائم بر جان او می‌لرزید. وقتی خانم آلما در بیمارستان بستری بود با هر زنگ تلفن بند دل سایه می‌گسست.
بیش از هفتاد سال با هم زیسته بودند؛ از زمانی که آلما دخترک مدرسه‌ای بود و سایه راه نشین عشق او شده بود تا این اواخر که بیماری نای و نفس خانم آلما را گرفته بود و شاعر پیر کنار بسترش می‌نشست و نفس کشیدنش را تماشا می‌کرد.
زن نازنینی بود خانم آلما. مهربان، ساده، صمیمی، بلندنظر، خوش‌ذات. استوار و باورمند به انسان و بهروزی نهایی‌اش. عاشق سایه. عاشق فرزندانش. از روزگار تلخی دید اما تلخ نشد. در پیرانه‌سر هم زندگی را دوست داشت. نگاه روشنی به زندگی داشت. شیرین بود. سبک‌روح بود. در این دنیای تیره و پرعقده، می‌کوشید در حد توانش بر نیکی و روشنی زندگی بیفزاید. برای همین محترم بود.
به پایداری این عشق سربلند قسم که…
من بر همان عهدم که با زلف تو بستم
پیمان شکستن نیست در آیین مردان
آلما مایکیال، همسر امیرهوشنگ ابتهاج (هــ.ا.سایه) در روز چهارشنبه ۱۸ اسفندماه ۱۴۰۰، از دنیا رفت.
در میان مردان بزرگی که از ایرانیان و بیگانگان در زندگی خویش دیده و شناخته‌ام، هنوز ارانی اگر نگویم بزرگترین، یکی از بزرگترین آنهاست.
با فرا رسیدن دوم بهمن ماه ۱۴۰۰ هفتاد و شش سال از جنبش دوم بهمن خلق کرد برای دستیابی به حقوق ملی شان می گذرد.
خبر درگذشت رفیق فریدون شایان در ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱ / ۲۶ دی‌ماه ۱۴۰۰ در بیمارستانی در شهر استکهلم (سوئد) دوستداران و رفقای او و طیفی از رفقای چپ را در اندوهی عمیق فروبرد.
محمود دولت‌آبادی «ایران درّودی» را فردی خستگی‌ناپذیر، با ایمان و باورمندی تمام می‌داند و در نوشتاری از آن‌چه باید از او آموخت می‌نویسد.
