استدلال این است: چون دلار نداریم ارز ترجیحی گوشت قرمز را قطع می‌کنیم، چون دلار نداریم ارز ترجیحی خوراک دام را قطع می‌کنیم؛ خب این یعنی شریان حیات مردم را به بازی گرفته‌اند؛ باید بدانند طبقه مزدبگیر دیگر نایی ندارد که اشتباهات دولت را بیش از این گردن بگیرد. به گزارش خبرنگار ایلنا، جدالِ ناکام ... سرانه مصرف گوشت مزدبگیران به صفر می‌رسد؟
دکتر دیلان مُورفی هشدار می‌دهد تعرفه‌های همه سویهٔ ترامپ بازتاب قانون مصیبت‌بار اسموت-هاولی است که به اقدام‌هایی تلافی‌جویانه، فروپاشیِ تجارت بین‌المللی، برافروختنِ افراط‌گرایی سیاسی، و درنهایت به جنگِ جهانی انجامید. در ۱۳ فروردین ۱۴۰۴ دونالد ترامپ جنگ تجاری همه‌سویه‌اش را علیه بقیه جهان آغاز کرد. پس از یک فروش بسیار زیاد اوراق قرضه خزانه‌داری ایالات ... رئیس‌جمهور آمریکا با جنگ تجاری‌اش شَبَحِ رکودِ بزرگ سال‌های دههٔ ۱۹۳۰ را زنده می‌کند
فریاد خروشان رفیق خسرو روزبه، عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران، در اعماق بیدادگاه های رژیم کودتایی محمدرضا پهلوی، به صدای رسای نیروهای مردمی برای سرنگونی استبداد سلطنتی بدل شد؛ استبدادی که سرانجام در بهمن ۵۷ فروپاشید. جلادانی که می پنداشتند با به خاک و خون کشیدن مبارزان توده ای می توانند «آخرین شعله های ... به انگیزه سالگرد تیرباران رفیق خسرو روزبه، قهرمان ملی ایران!
کمک ۱۲۰ میلیون پوندی کی‌یر استارمر به سودان نه می‌تواند همدستی دولت بریتانیا در نسل‌کشی نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) را بپوشاند و نه سایه شوم استعمار و امپریالیسم بریتانیا را جبران کند. نوشته: کلودیا وب- از اعضای ترقیخواه پیشین پارلمان بریتانیا دولت کی‌یر استارمر، نخست وزیر بریتانیا، هفته گذشته اعلام کرد که ۱۲۰ میلیون پوند ... دست‌های خونین بریتانیا: کابوسِ ادامه‌دار در سودان
روز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت مصادف با پنجاهمین سالگرد سقوط سایگون (۳۰ آوریل ۱۹۷۵) بود، روزی که مردم قهرمان ویتنام موفق شدند امپریالیسم آمریکا را شکست دهند و به اتحاد ملی دست یابند. پس از دهه‌ها مبارزه با اشغال فرانسه و مداخلهٔ آمریکا، دهقانان، کارگران، زنان، جوانان، و سربازان ویتنام، به‌رهبری حزب کمونیست ویتنام و رهنمودهای ... پنجاهمین سالگرد پیروزی ویتنام در جنگ با آمریکا و وحدت مجدد ویتنام
مردم میهن ما همراه با نگرانی‌هایی جانفرسا روزگاری دشوار و دردناک سپری می‌کنند. زحمتکشان ایران نه‌تنها از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خویش محروم هستند، بلکه در گذران روزمرهٔ زندگی ازجمله رفع نیازهای اولیه و تهیه ساده‌ترین موادغذایی برای زنده ماندن نیز عاجز مانده‌اند. وخامت اوضاع به‌حدی است که حتی مسئولان حکومتی نیز نمی‌توانند آن را کتمان کنند و ناچار می‌شوند به فقر و استیصال همۀ قشرهای جامعه اعتراف کنند.
در این ارتباط، مسعود خوانساری، رئیس اتاق بازرگانی کشور، به افزایش فقر در جامعه و اوج گرفتن بهای کالاهای ضروری در یک سال اخیر اشاره کرده و هشدار داده است: “احتمال دارد با اَبَرتورم مواجه شویم” [همشهری، ۳۱ تیرماه ۱۳۹۹]. آقای خوانساری در اینکه این رخدادهای هولناک ثمرهٔ سیاست‌های اقتصادی فاجعه‌بار نولیبرالی حکومت اسلامی، یعنی سیاست‌های خانمان‌سوزی که بسترغارت و چپاول باندهای رنگارنگ حکومتی را آماده کرده است کلامی بر زبان نمی‌آورد. این سیاست‌ها پرشتاب و در هم آهنگی اهریمنانه با یکدیگر، مردم را به خاک سیاه می‌نشانند. درماندگی مردم کشورمان در نبرد با غول گرانی هر دم ژرفای بیشتری می‌یابد.
در کشوری که ۴۰ درصد خانواده‌ها مسکن ندارند با افت ارزش پول و بالا رفتن گزاف اجاره خانه این جمعیت ناچار به چادر‌نشینی و کانکس‌نشینی روی آورده، یا در بهترین حالت، برای یافتن سقفی بر سر به سوی حاشیه شهرها روانه شده‌اند. اکنون دیگر حاشیه شهرها هم گنجایش این حجم عظیم از جمعیت را ندارند. در این آشفته بازار اقتصاد کشور که خیل عظیمی از مردم نمی‌توانند سرپناهی برای خود و خانواده‌شان داشته باشند، آقای ابوالفضل ترابی، نماینده مجلس یازدهم، می‌گوید: “حدود دو میلیون و ۵۰۰ هزار واحد مسکونی خالی در کشور وجود دارد” [ایلنا، یکم تیرماه ۱۳۹۹]. آقای ترابی از مالکان این خانه‌های خالی نامی به‌میان نمی‌آورد وکلامی از سازکار سیستم ناکارآمد و فاسدی که منجر به این وضع اسفناک شده است سخن نمی‌گوید. ولی واقعیت امر این است که درپیش گرفتن و دنبال کردن سیاست‌های اقتصادی ضد مردمی نولیبرالی از سوی سران رژیم ولایت فقیه موجب گردیده تا ثروتی نجومی در تصرف و اختیار لایه‌ای کم‌شمار از وابستگان و کارگزارانش قرار گیرد و اکثر جمعیت کشور در فقر و درماندگی دست و پا بزنند. حاشیه‌نشینی و گسترش بی‌رویه آن، پیامدهای فقر در جامعه است که در ذات خود موجب مشکلات بی‌حدوحصری نه‌تنها برای حاشیه‌نشینان بلکه کلاً معضل‌هایی فراوان برای شهرها ایجاد می‌کند. پدیده حاشیه‌نشینی محصول مستقیم و بلاواسطهٔ فقر و فلاکت است.
بیکاری، بی‌خانمانی، نگرانی از آینده، درآمد ناچیز شاغلان و بازنشستگان وضعیت اکثر مردم میهن‌ما است. قشر متوسط جامعه در سراشیب سقوط و نابودی است. فاجعهٔ حاشیه‌نشینی که با این اوضاع ارتباط مستقیم دارد و زادهٔ نامیمون فقر و تهیدستی مردم این سرزمین است به شهر سنندج محدود نیست، بلکه کل استان کُردستان را به‌صورتی فراگیر در بر گرفته است. به‌گزارش روزنامۀ آرمان ملی، یکم مردادماه ۱۳۹۹، کیومرث حبیبی، مدیر گروه شهرسازی دانشگاه کُردستان، می‌گوید: “حاشیه‌نشینی با ضرب‌آهنگ تندی گسترش می‌یابد و ۴۵۴ هکتار زمین در شهر سنندج ، ۲۳۰ هکتار در شهر سقز، ۴۲۶ هکتار در شهر بانه، ۱۹۹هکتار در شهر مریوان، ۳۷هکتار در بیجار، ۶۶ هکتار در شهر قُروِه، و ۲۷ هکتار از شهر کامیاران را سکونتگاه‌های خودانگیختهٔ شهری به‌خود اختصاص داده‌اند.” در آذربایجان غربی نیز اوضاع و احوالی وخیم دارد. خبرگزاری ایلنا، ۱۲ مردادماه، از قول علیرضا ملامحمدی زاده، فرماندار ارومیه، نوشت: “۲۲۰ هزار نفر در ۲۶ محله ارومیه، حاشیه‌نشین‌اند. فرماندار ارومیه ضمن اعلام این خبر و بیان گوشه‌ای از رنج حاشیه‌نشینی برای خلاصی از این اوضاع فلاکت‌بار چاره را در همت و مساعی خیرین و همراهی مردمان حاشیه نشین می‌داند.”
سیاست حاکمیت در چهار دهه گذشته چنان بوده و آشکارا به‌اثبات رسانده که مشتی غارتگر که خودشان ازجمله مسببان اصلی فلاکت و فقر مردم بوده و هستند با اقدام‌هایی نمایشی و با القابی گوناگون از جمله خیرین قرار است برای چنین پدیدهٔ اقتصادی و اجتماعی و طبقاتی راهکار ارائه دهند. برخورد توهم‌آمیز و پرت به معضل‌های اجتماعی مختص فرماندار ارومیه نیست. مسئولان رژیم جمهوری اسلامی در مرتبه و سنخ فرماندار ارومیه از صدر تا ذیل در بهترین حالت همچون او می‌اندیشند و ادامهٔ گسترش فقر و از هستی ساقط شدن مردم میهن‌مان نتیجهٔ طبیعی عملکردشان است.
گسترهٔ فاجعه حاشیه نشینی را در تمام شهرهای بزرگ کشور آشکارا می‌توان دید. طبق آمار های رسمی ۳۰ درصد جمعیت کشورمان حاشیه نشین هستند. رشد حاشیه‌نشینی در شهرهای به‌اصطلاح “مهاجر پذیر” همواره بیشتر از دیگر شهرهای ایران بوده است. تهران، مشهد، شیراز، اصفهان، و اهواز بیشترین تعداد حاشیه‌نشین را دارند. گذران زندگی در آلونک‌های حاشیه شهرها توهین به شأن و منزلت انسانی است. به‌منظور برخوردار شدن مردم از زندگی شایسته انسان قرن بیست‌ویکمی به وجود دولتی مردمی و متعهد در میهن ما نیاز است، یعنی دولتی که با برخوردار بودن از منابع طبیعی و نیروی انسانی‌ای که در ایران وجود دارد، بتواند با ایجاد شغل و امنیت شغلی مسکن و معیشت همهٔ مردم را تأمین کند. درحال حاضر نوسانات ارزی، بحران اقتصادی، و تعطیلی فزایندهٔ مراکز تولیدی، فشار ویرانگری بر قشرهای محروم جامعه وارد می‌آورد. وظیفه دولت‌ها برقراری امنیت شغلی، ایجاد مراکز اشتغال‌زایی، و تأمین مسکن مناسب برای قشرهای مختلف اجتماعی باید باشد. ریشه اساسی معضلات کنونی و زندگی میلیون‌ها انسان محروم در حاشیه شهرها را باید در سیاست‌های مخرب و ضد انسانی رژیم ولایت فقیه جستجو کرد.
نامهٔ مردم
دبیرکل انجمن صنایع نساجی ایران بر این باور است که صنعت نساجی از دیرباز در تار و پود مردم نفوذ داشته و جزو کالاهای ضروری محسوب می‌شود؛ امروز و فردا عمر کرونا در کشور پایان می‌گیرد، اما باید در نظر داشت که چالش‌های این صنعت سالهاست گریبان تولیدکنندگان را گرفته است.
همزمان با همه‌گیری دوبارهٔ ویروس کرونا در کشورمان بار دیگر روز ۵ مردادماه، پرستاران و سایر نیروهای شرکتی وزارت بهداشت که از آن‌ها به عنوان مبارزان خط مقدم مقابله با بیماری کوید ـ ۱۹ نام برده می‌شود، در اعتراض به نبود امنیت شغلی، دستمزد یک پنجم خط فقر و نیز با خواست رفع تبعیض و ... چگونه خصوصی‌سازی سلامت جامعه وامنیت شغلی پرستاران را تهدید می‌کند! از خواسته‌ها و حقوق پرستاران حمایت کنیم
بر همگان روشن است آمریکا که نیروهای نظامی خود را به بهانه دفاع از میادین نفتی به آن مناطق کنترل مسلح کردهای سوریه اعزام کرده، به دنبال سود نفتی و تداوم حضور خود در سوریه است.
درحالی که گزارش‌ها حاکی از وضعیت وخیم معیشت شهروندان آمریکایی دارد، برنی سندرز سناتور ضدسیاست‌های سرمایه‌داری، مسئولان آمریکایی به ویژه جمهوریخواهان را به بی‌کفایتی متهم و در توئیتر نوشت: اکنون آمریکایی‌ها درمانده از تامین مایحتاج خانواده‌های خود شده و این کشور با بحران بی‌سابقه‌ای مواجه است.
