به گزارش روز دوشنبه ایرنا، پایگاه تحلیلی اوراسیا ریویو در مقاله‌ای به بررسی استراتژی تهدید و بازدارندگی هسته‌ای چین پرداخت و نوشت: همانطور که در گزارش پنتاگون آمده، چین تابستان امسال یک موشک فضایی مافوق صوت با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای آزمایش کرد. با این حال، تمایل چین برای گسترش و تقویت زرادخانه هسته‌ای خود تعجب آور نیست زیرا سیاست بلندمدت آنها در دوره ریاست جمهوری شی جین پینگ ایجاد یک «ارتش در کلاس جهانی» تا اواسط قرن جاری است.

این پایگاه اینترنتی تصریح کرد: چین سیاست خارجی بسیار قاطع‌تری را در دوران شی جی پینگ آغاز کرده که به نظر می رسد بر برهم زدن -اگر نگوییم جایگزینی آشکار- نظام بین‌المللی تحت رهبری ایالات متحده است. بر اساس آخرین ارزیابی سالانه تهدیدات جامعه اطلاعاتی ایالات متحده، چین تهدیدی جدی برای امنیت ملی آمریکا، متحدان و شرکای آن در حوزه های اقتصادی، فنی، سیاسی، دیپلماتیک و نظامی است.

در این گزارش با بیان اینکه شاید تهدید نظامی چین بیش از سایر حوزه‌ها باشد، آمده است: چین برای چندین دهه، استراتژی جنگی آمریکا را ارزیابی کرده و یک استراتژی نظامی با قابلیت جلوگیری از تحت حمله قرار گرفتن از اقیانوس هند و آرام را توسعه داده است.

چین دستاوردهای اقتصادی خود را برای توسعه قدرت نظامی خود هزینه کرده و گسترش قدرت نظامی آن، موازنه قوا در اقیانوس هند و آرام را تغییر داده است. این موضوع باعث شد تا بسیاری از تحلیلگران دفاعی تردید داشته باشند که آیا آمریکا همچنان می‌تواند از متحدان و شرکای سنتی خود در این منطقه محافظت کند یا نه؟

اوراسیا ریویو نوشت: تا چند سال پیش، کارشناسان تهدید هسته‌ای چین را جدی‌ترین تهدید هسته‌ای در بین سه دشمن مجهز به تسلیحات هسته‌ای می‌دانستند که آمریکا با آنها روبه‌رو است. با این حال مقامات دفاعی آمریکا نگران این هستند که چین در تلاش برای دستیابی به «برابری رقابت» با آمریکاست. چین در چند سال اخیر پیشرفت‌های قابل توجهی در توانایی های هسته‌ای خود داشته است. با وجودی که زرادخانه هسته‌ای آن بسیار کوچک و در مقایسه با آمریکا و روسیه کمتر توسعه یافته است اما تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۲۷ تعداد کلاهک‌های هسته‌ای قابل استقرار آن بر روی موشک تا ۷۰۰ کلاهک نیز افزایش یابد. از سوی دیگر این احتمال وجود دارد که پکن تا سال ۲۰۳۰ دست کم یک هزار کلاهک هسته‌ای را در اختیار داشته باشد.

اوراسیا ریویو نوشت که افزایش تعداد نیروهای راهبردی چین، ارتش آمریکا و اهداف بازدارندگی آن از جمله حفظ موازنه قوا در اقیانوس هند و آرام و همچنین اهداف بازنگری وضعیت هسته‌ای سال ۲۰۱۸ (NPR) را به خطر می‌اندازد. براساس وضعیت هسته‌ای ۲۰۱۸ آمریکا متعهد به حفظ بازدارندگی از حملات استراتژیک هسته‌ای و غیرهسته‌ای به خود و متحدانش در منطقه اقیانوس هند و آرام است.

علاوه بر این، توسعه هسته‌ای چین به این معنی است که ایالات متحده برای اولین بار در تاریخ خود باید با دو قدرت بزرگ یعنی روسیه و چین که هر دو دارای زرادخانه هسته‌ای قابل توجهی هستند، کنار بیاید. زمانی که چین ذخایر هسته‌ای متوسطی داشت، آمریکا می‌توانست استراتژی و بازدارندگی هسته‌ای خود را در قبال روسیه ایجاد کند و چین می‌توانست به‌عنوان موضوعی کم‌اهمیت تلقی شود. اما اگر آمریکا و روسیه در یک بحران یا شرایط جنگی قرار بگیرند، چین ممکن است تمایل بیشتری برای حمله استراتژیک همزمان علیه ایالات متحده و متحدانش داشته باشد. پکن ممکن است بر این باور باشد که آمریکا صلاحیت یا عزم لازم را برای مقابله همزمان با دو چالش نظامی روسیه و چین داراست.

این گزارش می‌افزاید: چین با در اختیار داشتن یک زرادخانه هسته‌ای ممکن است برای تشدید رقابت و درگیری احتمالی با آمریکا مشتاق‌تر شود. از سوی دیگر زرادخانه هسته‌ای در حال توسعه چین ممکن است به عاملی بازدارنده در برابر حملات متعارف تبدیل شود. پکن ممکن است (به درستی یا نادرست) فرض کند که دستش برای حمله مسلحانه علیه متحدان منطقه‌ای ایالات متحده باز است. چین ممکن است یک مزیت محلی و متعارف بدست آورد و آمریکا را با تسلیحات هسته‌ای تهدید و از مداخله یا تشدید بحران منصرف کند. البته در صورت وقوع چنین شرایطی، خطر تشدید تنش هسته‌ای بسیار بالا خواهد بود.

این گزارش ادعا کرده است که حمله احتمالی چین به تایوان یکی از نگرانی‌های اصلی استراتژیست‌های نظامی ایالات متحده است. پکن این جزیره را بخشی جدایی‌ناپذیر از سرزمین خود می‌داند و استفاده از زور برای الحاق آن به سرزمین اصلی چین را رد نکرده است. با توجه به فاصله ۱۰۰ مایلی تایوان از چین، ممکن است جلوگیری از تهاجم یا آزاد کردن تایوان پس از تصرف آن توسط چینی‌ها بسیار دشوار باشد.

متحدان آمریکا در منطقه در صورتی که تصور کنند حساسیت فزاینده آمریکا نسبت به حمله استراتژیک چین ممکن است تعهدات واشنگتن را زیر سوال ببرد، احساس امنیت نکنند. این موضوع ممکن است پیامدهای جدی برای استراتژی ایالات متحده در این منطقه از جمله امکان توسعه زرادخانه‌های هسته ای توسط متحدان آمریکا و تضعیف مقررات منع اشاعه هسته‌ای داشته باشد. توکیو، سئول و چین تایپه همگی پتانسیل صنعتی برای تولید تسلیحات هسته‌ای در صورت تمایل را دارند.

اوراسیا ریویو با بیان اینکه افزایش قدرت نظامی هسته‌ای چین، آمریکا را وادار به توسعه ظرفیت زرادخانه هسته‌ای خود خواهد کرد، نوشت: برای سال‌ها آمریکا یک استراتژی مشخص را در این زمینه حفظ کرده که براساس آن توانایی پوشش اهداف مرتبط با دشمنان اصلی خود را حفظ می‌کند اما به نظر می‌رسد که واشنگتن به برنامه‌ای نیاز دارد تا بتواند به طور همزمان در مقابل روسیه، چین و کره شمالی بازدارندگی داشته باشد.

این گزارش می‌نویسد که با توجه به توسعه سریع تسلیحات متعارف و هسته‌ای چین به همراه تردید روزافزون در بین متحدان این کشور نسبت به توان بازدارندگی آن در مقابل چین در منطقه اقیانوس هند و آرام، ضرورت دارد تا واشنگتن گام‌های جدیدی را برای بازدارندگی بردارد.

این پایگاه خبری نوشت: آمریکا باید تلاش کند تا در هر مرحله‌ای از تنش احتمالی، برتری کمی و کیفی نظامی خود را برابر پکن حفظ کند تا این کشور احساس نکند که می‌تواند با تشدید جنگ نظامی، امتیازی را بدست آورد. بنابراین آمریکا باید بدنبال راهی برای اطمینان دادن به شرکای خود در منطقه اقیانوس آرام و هند باشد.

در حالی که برخی از تحلیلگران رویکرد ناتو را در این منطقه پیشنهاد می‌دهند اما باید تاریخ، سیاست و عوامل امنیتی منحصربفرد این منطقه را نیز تحت نظر داشت. آمریکا باید استرالیا، ژاپن و کره‌جنوبی را متقاعد کند تا در سطح وزرا روندهای امنیتی و نظامی منطقه را تجزیه و تحلیل کنند و جایگزین‌هایی را برای افزایش بازدارندگی در نظر داشته باشند.

اوراسیا ریورو مدعی شد که چین، حضور نظامی آمریکا و متحدانش در عراق و همچین توافق قدرت‌های هسته‌ای جهان با ایران (برجام) را نیز فرصتی برای گسترش زرادخانه هسته‌ای خود می‌دانست اما همان طور که جو بایدن رییس جمهوری آمریکا استدلال می‌کند، خروج از افغانستان به واشنگتن این امکان را می‌دهد تا تمرکز بیشتری بر چین داشته باشد.

از سوی دیگر خروج از جنگ عراق و کاهش سرعت برنامه‌ هسته‌ای ایران از طریق احیای برجام می‌تواند به آمریکا کمک کند تا با شدت بیشتری بر چین تمرکز کند.