پس از نتیجۀ انتخابات مقدماتی در آرژانتین، سناریوی انتخابات ریاست‌جمهوری در ماه اکتبر/ مهر- آبان جاری برای منافع مردم پیچیده و نامطلوب به‌نظر می‌رسد. نامزدی که بیش‌ترین آرا را به‌دست آورد، “خاویر میله‌ئی” (Javier Milei)، با پیشنهاد نوفاشیستی و افراطی‌لیبرال خود، همسو با ایالات متحد و اسرائیل، تهدیدی واقعی را نشان می‌دهد. نوع دیگری که تحت فرمان همان دستگاه سلطۀ امپریالیستی فرض می‌شود، و رأی‌دهندگان به “میله‌ئی” را با همان مشخصات راست افراطی نولیبرال به‌چالش می‌کشد، “پاتریسیا بولریچ” (Patricia Bullrich) است که عضوی از دولت‌هایی بوده است که در طول دهه‌های اخیر بیش‌ترین نابرابری اجتماعی را در کشور ما به‌وجود آورده است و خود میله‌ئی آن را در مقام مرجع خویش در نظر می‌گیرد. درحالی که “سرخیو ماسا” (Sergio Massa)، وزیر اقتصاد و کاندیدای ریاست‌جمهوری در شرایط تورم بالا، کاهش ارزش پول، و از دست دادن مداوم قدرت خرید دستمزد، تداوم توافق با صندوق بین‌المللی پول را نیز تضمین می‌کند که هم بولریچ و هم میله‌ئی هنوز خواستار تعدیلی بیشتر نسبت به تعدیل مورد نظر او هستند.

این لابیرنت ما را در برابر نیاز به سازماندهی مجدد نیروها برای تقویت مقاومت مردمی در برابر [سیاست] تعدیل و به‌طور عمده برای ساختن آلترناتیو سیاسی‌ای واقعی قرار می‌دهد که حاضر به حرکت به‌سمت رهایی ملی و اجتماعی باشد. با این حال، در این انتقال، کار فوری‌ای پدیدار می‌شود: جلوگیری از عروج فاشیسم به دولت.

تهدید فاشیستی که خاویر میله‌ئی و پاتریسیا بولریچ نمایندۀ آن هستند، پیامد مستقیم امیدهای به یأس تبدیل‌شدۀ اکثریتی بزرگ است و با امتیازهای دائمی به قدرت‌ها و اقدام‌هایی در ارتباط با تعدیل بیشتر شکست نخواهد خورد. این مسیری است که ما را به این وضعیت رساند. در این زمینه ما درک می‌کنیم که رأی به “اتحاد برای میهن”*، حتی با توجه اینکه فضایی است که در نظم ملی، از نظر برنامه‌ای شامل ما نمی‌شود و تأکید مجدد بر مخالفت ما با سیاست‌های پولی نامزد آن، تنها رأیی است که می‌تواند در این پیشنهادهای محدود انتخاباتی که بیانگر بحران جدی نمایندگی سیاسی است که در آرژانتین می‌گذرانیم، سناریویی را امکان‌پذیر سازد که در آن ارتجاعی‌ترین مواضع پیش نروند.

با توجه به این چشم‌انداز، روشن است که نتیجۀ انتخابات بعدی هرچه باشد، با وضعیتی مواجه خواهیم بود که سیاست‌های تعدیل از بالا حاکم خواهد شد. بنابراین، گروه‌بندی مجددی که ما پیشنهاد کرده‌ایم باید فضایی جبهه‌ای را گردهم آورد که با کسانی که پروژه‌های نواستعماری و نوفاشیستی را نمایندگی می‌کنند، کسانی که در همۀ موارد از سفارت یانکی هدایت می‌شوند، مقابله کند و آلترناتیوی قدرتمند را که هنوز پادرهوا است بسازد، آلترناتیوی که برای دفاع از حاکمیت و منافع مردمی ما ضروری است.

در همین حال، در فراخوانی با شانس بیشتر برای رأی دادن به “اتحاد برای میهن” برای طیفی وسیع از رأی‌دهندگان ناراضی که در ۱۳ اوت به پای صندوق‌های رأی نرفتند یا رأی سفید دادند و ناامید کردن بخش زیادی از رأی‌دهندگانی که خاویر میله‌ئی را انتخاب کردند، ما باید این واقعیت را برجسته کنیم که اگر بتوانیم از رسیدن نامزدهای فاشیسم به “لا روسادا” (la Rosada) [مقر قوۀ مجریه در آرژانتین] جلوگیری کنیم، شرایطی بهتری خواهیم داشت تا با مردم بسیج شده، دستاوردهای تاریخی‌ای را که با مبارزه در “اتحاد… ” به‌دست آمده حفظ کنیم، با [سیاست] تعدیل صندوق [بین‌المللی پول] مقابله کنیم، و برای خروج جمعی از بحران راه‌حلی پیدا کنیم.

ورود آرژانتین به “بریکس” نشانه‌ای دلگرم‌کننده در این مسیر است. بریکس با کشورهای عضو جدید خود اقتصاد اصلی جهان را تشکیل می‌دهند و حتی از تولید ناخالص داخلی “گروه ۷” نیز پیشی گرفت. اما برای اینکه نقش کشور ما در این بلوک ملت‌ها از سطح مبادلات تجاری فراتر رود و به ما اجازه دهد تا تعهدی نسبت به جهانی چندقطبی، ضامن صلح و مروج یکپارچگی منطقه‌ای ضد امپریالیستی در قاره‌مان طرح کنیم، باید تصمیمی قاطع از سوی دولت گرفته شود. با این حال، کسانی که قاطعانه اطمینان داده‌اند که در صورت رئیس‌جمهور شدن، آرژانتین را از بریکس (و حتی مرکوسور) خارج خواهند کرد، کسانی جز میله‌ئی و بولریچ نیستند. ”

با نگاهی به ۲۲ اکتبر/ ۳۰ مهرماه [روز انتخابات]، ما تمام تعهد مبارزه‌جویانه‌مان را وقف دفاع از زندگی و ابتدایی‌ترین آزادی‌ها و حقوقی می‌کنیم که هنوز در دموکراسی‌ای به‌طور فزاینده محدود به‌قوت خود باقی است. در این لحظه‌هایی که ما زندگی می‌کنیم، ادامۀ مطالبۀ آزادی برای میلاگرو (Milagro) و همۀ زندانیان سیاسی و عدالت برای فاکوندو مولارس (Facundo Molares)، قربانی جنایت سیاسی به‌وسیلهٔ پلیس اُراسیو رودریگز لارتا (Horacio Rodríguez Larreta) ضروری است. و همچنین محاکمه و مجازات کسانی که از نظر مادی و سیاسی مسئول سوءِ‌قصد علیه کریستینا فرناندز د کیرشنر (Cristina Fernández de Kirchner) معاون رئیس‌جمهور بودند.

به هر حال، در چارچوب نبرد سیاسی‌ای که در مبارزات انتخاباتی متمرکز است، نمی‌توانیم به دعوت به رأی دادن برای حفظ حقوق‌مان خودمان را محدود کنیم، افزون بر این، هنگامی که این مردم ما هستند که ماه به‌ماه از جیب‌شان بدهی‌های پرداخت‌نشدنی با صندوق بین‌المللی پول را می‌پردازند. علاوه بر این و بالاتر از همه‌چیز، ما باید پیشنهادهای برنامه‌ای را برای دگرگونی‌های عمیق بیان کنیم و به این نکته اشاره کنیم که آن‌ها فقط می‌توانند از پایین به بالا و با قدرت مردمی راه خود را باز کنند.

به این معنا، ما به تجربۀ لیست عدالت و حاکمیت، که [مرحلۀ] پیش از نامزدی ریاست‌جمهوری خوآن گرابویس (Juan Grabois) را ارتقا داد و روی مشارکت فعال مبارزات حزبی ما حساب کرد، ارزش مثبتی قائل هستیم. ۶ درصد به دست‌آمده (بالغ بر بیش از یک‌ونیم میلیون رأی) حمایتی مهم به‌منظور ادامۀ ترویج رد توافق با صندوق بین‌المللی پول و ایجاد اتحاد برنامه‌ای‌ای است که این مرحلۀ سیاسی از ما فراتر از تقویم انتخاباتی می‌خواهد.

برای نشان دادن تصویر “تجاوزکارانه‌ای” که میله‌ئی می‌فروشد، چیزی که بیش از یک ساخت رسانه‌ای نیست، هدایت خشم و امید چپ و دست در دست مبارزۀ اعتراضی برای دفاع از حاکمیت و زندگی بهتر برای طبقۀ کارگر و مردم همچون یک کل ضروری است، تا بحث برای سوسیالیسم در کشور ما را قوی‌تر برقرار سازد.

پروژۀ کشور میله‌ئی و بولریچ بوی تندی دارد، نمایانگر قهقهرایی‌ترین سیاست است و به‌دنبال مصونیت از مجازات برای نسل‌کُشان آخرین دیکتاتوری نظامی-غیرنظامی است. هر دو غصب جزیره‌های مالویناس از سوی انگلیسی‌ها را تأیید می‌کنند و بر ایدۀ تبدیل قلمرو ما به پایگاه بزرگ ناتو توافق دارند. بولریچ و میله‌ئی چهره‌های سرکوب و خشونت فاشیستی هستند. بنابراین، آنان هرگز نمی‌توانند نمایندۀ آینده‌ای بهتر یا کشوری عادل‌تر باشند. آنان گذشته‌ای هستند که ما به آن گفته‌ایم: دیگر هرگز!

در مواجهه با گزینه‌های فاشیستی، جایی برای تردید وجود ندارد!
[منبع نقل و برگردان به‌فارسی: سایت حزب کمونیست آرژانتین].

——————————

• “اتحاد برای میهن” ائتلافی است از نیروهای مختلف که در آن پرونیست‌ها نیروی غالب هستند. بخشی از کاتولیک‌ها، سوسیالیست‌ها، محافظه‌کاران، توسعه‌گراها، و جنبش‌های اتحادیه‌ای س ژ ت (CGT) و س ت آ (CTA) که غالباً گرایش‌های پرونیستی دارند، نیروهای تشکیل‌دهندۀ این ائتلاف هستند.- م.

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۱۹۳، ۱ آبان ۱۴۰۲