دوستان، رفقا و همرزمان گرامی! همان‌طور که اطلاع دارید، نزدیک به ۴ ماه از تولد جنبش «زن، زندگی، آزادی» علیه رژیم دیکتاتوری حاکم در ایران می‌گذرد.

این جنبش با تظاهرات مسالمت‌آمیز زنان و دیگر نیروهای اجتماعی، از جمله دانشجویان و دانش آموزان، معلمان، و کارگران در اعتراض به قتل مهسا امینی در سپتامبر گذشته آغاز شد. طی این مدت، پاسخ حکومت سرکوبگر ایران چیزی جز گلوله‌باران کردن و سرکوب خونین معترضان بی‌دفاع، به‌ویژه در مناطق محروم و ستم‌دیدهٔ کشور مثل سیستان و بلوچستان و کردستان، نبود.

جمهوری اسلامی ایران با کشتار وحشیانهٔ بیش از ۵۰۰ زن و مرد از طبقات و اقشار گوناگون جامعه، از جمله کشتار بیش از ۶۰ کودک و نوجوان زیر ۱۸ سال، طی نزدیک به ۴ ماه گذشته، دیگر قادر نیست شعلهٔ جنبش فراگیر توده‌های به جان آمده از فقر و استبداد و تورّم در سراسر ایران را خاموش سازد. این خیزش انقلابی عمیق‌تر و گسترده‌تر از قبل است و مردم قاطعانه مصمّم به ایجاد تغییرات بنیادی‌اند. به همین دلیل، حکومت اسلامی ایران برای بقای خود به گسترش سرکوب، به‌ویژه صدور احکام اعدام، و ارعاب هرچه بیشتر در جامعه به کمک دادگاه‌های نمایشی و اعتراف‌گیری‌های زیر شکنجه روی آورده است.

صدور و اجرای حکم اعدام شهروندان در ایران در حالی رخ می‌دهد که بسیاری از متهمان از دسترسی به روند عادلانه‌ و قانونی دادرسی، از جمله انتخاب وکیل مورد نظر خود، محروم‌اند و گاه در دادگاه‌های چند‌دقیقه‌یی به مرگ محکوم می‌شوند. اعتراض مسالمت‌آمیز زنان و جوانان و زحمتکشان ایران را در دادگاه‌های شرع جمهوری اسلامی ایران «محاربه با خدا» و «مبارزه با اسلام» تلقی می‌کنند. هم‌اکنون بیش از ۱۸هزار نفر از معترضان در زندان‌های مخوف جمهوری اسلامی ایران زیر خشن‌ترین شکنجه‌ها قرار دارند. در میان دستگیرشدگان، هزاران زن و مرد از دانشجو و کارگر و کشاورز گرفته تا خبرنگار، هنرمند، معلم، ورزشکار و حتی دانش‌آموز دیده می‌شود. این زندانیان به طرزی وحشیانه شکنجه می‌شوند تا به اتهام‌های واهی مورد نظر ولی فقیه، مانند «وابستگی به بیگانگان»، اعتراف کنند. نوجوانان کمتر از ۱۸ سال نیز مورد شکنجه به‌منظور اعتراف‌گیری قرار گرفته‌اند.

جمهوری اسلامی ایران در چند هفتهٔ گذشته دو تن از جوانان معترض به نام‌های محسن شکاری (۲۳ ساله، اهل تهران) و مجیدرضا رهنورد (۲۳ ساله، اهل مشهد) را پس از شکنجه‌های فراوان و به جرم ساختگی «محاربه با خدا» و «به خطر انداختن امنیت کشور» به دار آویخت. هم‌اکنون نیز چوبه‌های دار را برای اعدام دیگر زندانیان سیاسی آماده می‌کنند تا با ایجاد ترس و وحشت و سرکوب خونین به بقای ننگین جمهوری اسلامی ادامه دهند. بنا به گزارش رسانه‌های رسمی قوهٔ قضایی جمهوری اسلامی ایران، در دو روز گذشته حکم اعدام چند زندانی سیاسی دیگر، از جمله محمد مهدی کرمی، سیدمحمد حسینی، و محمد بروغنی، در دادگاه‌های فرمایشی تأیید شده است.

امروزه، پدران و مادران داغ‌دار ایران برای دفن و برگزاری مراسم چهلم عزیزانشان با تهدید و خشونتی فراوان روبه‌رو و از برگزاری مراسم منع می‌شوند. گاه مأموران جمهوری اسلامی ایران خودشان کشته‌شدگان را شبانه در گورهای بی‌نام‌ونشان دفن می‌کنند. اما به‌رغم همهٔ این تهدیدها و آزارها، مادران و خانواده‌های عزادار شجاعانه در مقابل مأموران مسلح و سرکوبگر جمهوری اسلامی می‌ایستند و مراسم بزرگداشت عزیزانشان را بر سر مزار آنان به شکل‌های گوناگون و با حضور گستردهٔ مردم برگزار می‌کنند. اما حکومت اسلامی ایران حتی همین مراسم عزاداری را با ددمنشی بی‌سابقه‌ای بر هم می‌زند و جوانان دیگری را می‌کشد. این دور خونین در ایران همچنان ادامه دارد.

تشکیلات دموکراتیک زنان ایران ضمن همدردی با خانواده‌های داغ‌دار، از همهٔ نیروهای مترقی ایران و جهان، به‌ویژه سازمان‌های مترقی زنان، می‌خواهد که از هر راه و به هر شکل ممکن صدای خود را علیه این خشونت‌های بی‌سابقه جمهوری اسلامی ایران، به‌ویژه صدور احکام اعدام، بلند کنند و به نقض خشن حقوق بشر اعتراض کنند و هرچه رساتر خواستار توقف این روند شوند.

پاسخ اعتراض مسالمت‌آمیز و قانونی مردمی که برای اعتراض به ظلم و فساد و دیکتاتوری راه دیگری برایشان باز نیست جز اینکه با مشت خالی به خیابان‌ها بیایند، چوبه‌های دار و قتل جوانان نیست. امروز خطر اعدام جان زندانیان سیاسی ایران را تهدید می‌کند. باید با تمام توان و به هر شکل ممکن دست رژیم استبدادی ولایت فقیه را از کشتار جوانان ایران کوتاه کرد.

آزادی بی‌قیدوشرط زندانیان سیاسی ایران یکی از خواست‌های مبرم جنبش آزادی‌خواهی کنونی ما است.

تشکیلات دموکراتیک زنان ایران

۱۴ دی ۱۴۰۱/ ۴ ژانویه ۲۰۲۳

به نقل از سایت تشکیلات دموکراتیک زنان ایران