اینجا مردم سال‌هاست که با “حسرت” و “آرزو” روزگار می‌گذرانند و گویی سال‌هاست که فراموش شده‌اند. زندگی و خانه‌های”بدوی” اینجا معنی می‌شود؛ سرپناهی با برگ نخل، دیوارهایی از سنگ و زیر اندازی از حصیر. کپرنشینانی که می‌شود از نگاه شان درد و رنج را با تمام وجود حس کرد. اینجا روستای “کوش کلجک” کرمان است. جایی میان فقر و محرومیت و نداری . مثل بشاگرد، مثل بشرویه و تایباد…

شاید هرگز فکرش را هم نمی‌کردم در پیچ و خم‌ جاده‌های عنبرآباد کرمان روستایی باشد که اهالی‌اش در فقر مطلق و بدون امکانات رفاهی، آموزشی و بهداشتی زندگی می‌کنند. مردمی که در خانه‌های سنگی با هیزم کپرهای‌شان را گرم می کنند و سقف شان برگ نخل و پوشش پلاستیک و زیراندازشان حصیری ساده باشد. صحبت از روستای “کوش کلجک” در منطقه عنبر آباد کرمان است. جایی که فقر و نداری همراه و همزاد همیشگی مردم شده و شاید تنها دیده شدن و بهبود شرایط ابتدایی زندگی است که آنها را به آینده و مبارزه با تمام نداری ها و کمبودها امیدوار نگه داشته است.

یکی از اهالی روستای کوش کلجک: مسئولان اگر راست می گویند به مناطق فراموش شده‌ای مثل روستای ما سفر کنند و محرومیت های ما را ببینند. جایی که مردمش در فقر مطلق زندگی می کنند و ما فکر می کنیم مسئولان ما را فراموش کرده اند

پرویز پایمرد یکی از اهالی روستای کوش کلجک درباره فقر و محرومیت مردم روستای‌شان می‌گوید: هر چه از محرومیت های روستای‌مان بگویم باز هم کم گفته ام؛ اینجا همه ما کپرنشینیم که در هر کپر حدود ۱۰ نفر زندگی می کنند. نه راه ارتباطی مناسبی داریم نه آب آشامیدنی و گویا همه ما را به کلی فراموش کرده اند.

وی ادامه می دهد: سیل اخیرا شرایط را برای‌مان بدتر کرد و کپرهای‌مان با سیل ویران شد و حالا همان سرپناه را هم نداریم. سقف تمام کپرها بعد از سیل با هر بارندگی چکه می کند و مردم مجبورند پلاستیک روی سقف خانه های شان بکشند چرا که مدام با بارندگی پلاستیک های روی سقف جابه جا می شوند. چرا مسئولان به اینجا سفر نمی کنند و مشکلات‌مان را از نزدیک نمی بینند؟ آنها بیشتر به مراکز دهستان ها سفر می کنند که مشکلات حادی ندارند و با گرفتن چند عکس از دهستان ها سروته موضوع را هم می آورند که رفتیم و بازدید کردیم و فلان دهستان مشکلی ندارد.

پایمرد اضافه کرد: مسئولان اگر واقعا به فکر مردم هستند به مناطق فراموش شده ای مثل روستای ما سفر کنند و محرومیت های ما را ببینند.جایی که مردم اش در فقر مطلق زندگی می کنند و ما فکر می کنیم مسئولان ما را فراموش کرده اند.

وی در ادامه به مشکلات تحصیلی دانش آموزان روستا اشاره کرد و گفت: سال گذشته یک معلم زن به روستای‌مان فرستادند که نتوانست به دلیل نبود پل از رودخانه و راه ارتباطی وارد رفت و آمد کند و ۴۰ روز دانش آموزان ما تعطیل بودند.

پایمرد به بیماران سرطانی روستای‌شان نیز اشاره کرد و گفت: این بیماران به دلیل نداشتن هزینه درمان و کمبود دارو مدت ها با بیماری‌شان مبارزه می کنند و در نهایت مظلومیت جان می بازند چرا که هیچ سازمان و نهادی از آنها حمایت نمی کند و زنان باردار بسیاری تاکنون به دلیل عدم دسترسی به مراکز درمانی در حین زایمان جان باخته اند.

وی یادآور شد: هنوز فراموش نکردم که خواهرم در بیمارستان جیرفت بدون اینکه بی‌هوشش کنند جراحی شد و برادرزاده ام در حین به دنیا آمدن به دلیل بی توجهی کادر پزشکی الان که ۷ سال دارد فلج است. هرچه قدر پیگیر روند قانونی این موارد پیش آمده شدیم راه به جایی نبردیم چرا که اینجا مظلوم حقی ندارد و درد ما یکی دوتا نیست.

یکی از اهالی روستای کوش کلجک: این بیماران به دلیل نداشتن هزینه درمان و کمبود دارو مدت ها با بیماری‌شان مبارزه می کنند و مظلومانه جان می بازند چرا که هیچ سازمان و نهادی از آنها حمایت نمی کند و زنان باردار بسیاری تاکنون به دلیل عدم دسترسی به مراکز درمانی در حین زایمان جان باخته اند

وی در ادامه به سرمای زمستان و استفاده از ابتدایی‌ترین لوازم گرمایشی برای گرم کردم محیط زندگی‌شان، اشاره کرد و گفت: هرچه ما تاکنون از ادارات مراکز شهرستان درخواست نفت برای گرم کردن کپرهای‌مان داده‌ایم نتیجه ای نداشته و مجبور شدیم با استفاده از آتش زدن هیزوم داخل حلبی خانه های مان را گرم کنیم.

پایمرد ادامه داد: روستای ما آنقدر فقیر و فراموش شده است که شاید با سرچ در گوگل هم کسی نتواند نام و نشانی از ما پیدا کند. روستایی که فاقد ابتدایی ترین امکانات رفاهی، بهداشتی و آموزشی است.

عزرا بیتاب عضو شورای روستای کوش کلجک در باره مشکلات این روستا می‌گوید: پیش از چهل سال پیش اهالی کوش کلجک کپرنشین بودند و تا به امروز هیچ تغییری در روند بهبود شرایط زندگی شان نشده و هنوز مانند انسان های بدوی زندگی می کنند. اینجا بن بستی است و به جایی راه ندارد و هیچ خودرویی از اینجا تردد نمی کند.

دهیار این روستا ادامه داد: از این روستا تا مرکز شهرستان که عنبرآباد است ۱۱۰ کیلومتر فاصله است که ۱۳ کیلومتر این جاده کوهستانی و صعب العبور است و برای رسیدن به روستا باید از مسیر ۴ رودخانه عبور کرد که حتی پل ارتباطی برای گذشتن از آنها وجود ندارد.

عضو شورای روستای کوش کلجک: هرچه ما تاکنون از ادارات مراکز شهرستان درخواست نفت برای گرم کردن کپرهای‌مان داده ایم نتیجه ای نداشته است و ما با استفاده از آتش زدن هیزوم داخل حلبی کپرهایمان را گرم می کنیم

وی اضافه کرد: در سیل اخیر زن باددار و تعدادی کودک بیمار را می خواستیم به مراکز درمانی شهری برسانیم که به دلیل شدت آب ساعت ها در کنار رودخانه ماندیم و نتوانستیم از آب عبور کنیم و مجبور شدیم دوباره به روستا بازگردیم. در نهایت تعدادی از مردهای روستا زنجیر وار داخل رودخانه صف کشیدند که یکی از آنها توانست با گرفتن از آنها به هزار زحمت از مسیر رودخانه عبور کند و برای تهیه دارو به شهر برود.

بیتاب عنوان کرد: با گذشت این همه سال هنوز پل رودخانه باب عیسی احداث نشده و مردم برای تردد و کارهای روزانه شان با هزار مشکل روبه رو هستند.

اهالی روستا به دلیل فقر مهاجرت کردند

وی با اشاره به سکونت ۴۰ خانوار در این روستا ادامه داد: البته در گذشته این تعداد به بیش از صد خانوار می‌رسید که به علت فقر و بیکاری به گلخانه های جیرفت و عنبر آباد رفته و کارگری می کنند.

دهیار روستای کوش‌کلجک افزود: علیرغم تمام پیگیری هایی که در سال‌های گذشته برای بهتر شدن شرایط زندگی روستائیان انجام دادم ولی متاسفانه راه به جایی نبردم چرا که هیچ ارگان دولتی و مسئولی قدمی برای شرایط بحرانی مردم این روستا برنداشت. چند سال پیش رهبر سفری به شهرستان جیرفت داشتند که برای حل مشکل آب روستا نامه ای برای ایشان ارسال کردم و در جواب نامه شرکت و آب و فاضلاب منطقه آمدند و یک چاه احداث و چند حوضچه جهت آب شرب مردم روستا راه اندازی کردند و اگر برق قطع شود اهالی روستا و احشام از تشنگی تلف می شوند.

این جا مردم با یارانه زندگی می کنند

بیتاب بیان کرد: درآمد مردم روستا قبلا باغداری بود که به دلیل خشکسالی باغ‌ها از بین رفت و اهالی روستا خیلی تلاش کردند که دوباره باغ ها احیا شود ولی از پس هزینه ها از جمله خرید کود برنمی آیند. الان تنها درآمد اهالی روستا یارانه ماهیانه است که دولت پرداخت می کند.

وی گفت: اهالی مظلوم کوش کلجک از نظر بهداشتی هم شرایط مناسبی ندارند و حتی حمام ندارند. برای استحمام داخل کپر بر روی آتش آب گرم می کنند و با همان آب کم مجبورند حمام کنند. وضعیت بهداشتی اینجا هم صفر است و حتی مرکز بهداشت نداریم و نزدیک ترین مرکز بهداشت با روستای ما ۶ کیلومتر فاصله دارد.

وی به وضعیت تحصیل دانش آموزان این روستا اشاره کرد و گفت: دانش آموزان روستا برای تحصیل هم با مشکلات زیادی روبرو هستند و نبوده جاده و پل باعث شد آنها برای تحصیل با دشواری روبرو باشند. این مسئله در فصل بازندگی و سرما تشدید می شود تا جایی که دانش آموزان در داخل چادر شرایط نامناسبی برای درس خواندن دارند.

گلایه اهالی روستا در حالی مطرح می شود که فرماندار شهرستان عنبرآباد وجود تمامی این مشکلات، آنها را محدود به چند خانوار روستا می داند و عمومیت داشتن این مشکلات را رد می کند.

بازسازی پل روستای کوش کلجک نیاز به اعتبار زیادی دارد

محمود رئیسی فرماندار عنبرآباد در گفت و گو با خبرنگار ایلنا دراین باره، اظهار داشت: احداث پل ارتباطی روستای کوش کلجک به اعتبار بسیار زیادی نیازمند است و ۳ سالی می شود که این پل در حال بازسازی است و امسال نیز اعتباری برای ادامه روند بازسازی آن در نظر گرفته ایم.

وی افزود: در حال حاضر ارتباط جاده ها با مرکز شهر قطع است ولی از دیروز دستگاه های و بیل های مکانیکی راهداری مشغول بازگشایی این مسیرها هستند و در مسیر روستاهای زیادی وجود دارد که یک به یک بازگشایی می شوند و قطعا تاکنون باید به روستای کوش کلجک رسیده باشند.

فرماندار عنبرآباد ادامه داد: مردم روستای کوش کلجک مشکلی ندارند و از تمامی خدمات رفاهی برخوردارند و برای کمبود نفت در روستا روزگذشته ۲ تانکر نفت و امروز نیر ۲ تانکر به این روستا ارسال کرده ایم.

وی در ادامه افزود: جمعیت این روستا ۳ الی ۴ خانوار هستند و دارای مدارس عشایریند و هیچ مشکلی ندارند و برای همه این خانوارها خانه بهداشت ساخته شده و یا در حال احداث است.

پیگیری خبرنگار ایلنا برای بررسی موضوع از طریق بخشدار مرکزی شهرستان عنبرآباد هم که بخشی از این گزارش بود تا از منظر این مسئول نیز مشکلات روستائیان پیگیری شود نتیجه ای نداشت و متاسفانه بخشدار مربوطه حاضر به پاسخگویی به خبرنگار ایلنا نشد تا ابهامات در این زمینه و سئوال‌های بی پاسخ ما درد مضاعفی باشد بر خواسته های برحق مردمی که با مشکلات ریز و درشت فقط زنده اند اما زندگی نمی کنند.

مطالبه عمومی اهالی روستای کوش کلجک که به زندگی در کپرهای سرد و نمور خو گرفته اند، برخورداری از حداقل امکانات زندگی، بهداشت، راه، آموزش و… است که می طلبد مسئولان و برنامه ریزان استان کرمان با نگاهی جدی و از سر دردخواهی به مشکلات مردم منطقه توجه کنند و با عزم و اراده‌ای از روی خواستن برای حل مشکلات مردم قدمی موثر و مستمر بردارند تا شاید زندگی عادی در این روستاهای کپرنشین هم روزی جریان بگیرد و مردم از امکانات و شرایطی بهتری که حقشان است بهره مند شوند.

گزارش: مریم بازوند

ایلنا