تحولات هفتۀ گذشته و صحبت‌های اخیر خامنه‌ای و پزشکیان در مورد روند مذاکره با دولت آمریکا، همراه با کنار گذاشته شدن عبدالناصر همتی و جواد ظریف از دولت، حکایت از آن دارد که هشت ماه پس از تبلیغات کارزار انتخابات نمایشی و خیال‌پردازی دربارۀ به‌اصطلاح “وفاق ملی”، همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد هیچ تغییر اساسی در گفتار و کردار رژیم ولایی صورت نگرفته است.
“تشکیلات دموکراتیک زنان ایران” روز هشتم مارس (امسال مطابق ۱۸ اسفندماه ۱۴۰۳) روز جهانی زنان، روز تجدید عهد و همبستگی با مبارزات زنان برای ساختن جهانی عاری از فقر، خشونت، تبعیض، بی‌عدالتی، و تخریب محیط زیست را به همهٔ زنان و دختران ایران شادباش می‌گوید.
کارآفرین آمریکایی و وزیر بهینه‌سازی دولت آمریکا گفت که «ولودیمیر زلنسکی» تا زمانی که با برگزاری انتخابات موافقت نکند و آزادی رسانه‌ها را در کشورش بازنگرداند، نمی‌تواند از طرف مردم اوکراین سخن بگوید.
هفتهٔ گذشته شاهد دو پیام، یکی در سخنوری‌های دونالد ترامپ و دیگری از زبان علی خامنه‌ای، بودیم که نشان می‌دهد تحولات آیندهٔ کشور در مسیری مبهم و پُرخطر قرار گرفته است.
در پی به قدرت رسیدن دونالد ترامپ و مسلط شدن دیدگاه‌های راست افراطی در دولت آمریکا، جهان و منطقهٔ ما دستخوش تحولات پُرشتابی شده است که بی‌تردید بر تحولات آیندۀ کشور ما نیز اثری تعیین‌کننده خواهد داشت.
گفته‌های سران “نظام” و بیانیه‌ها و تبلیغات حکومتی و به‌ویژه سخنرانی‌های اخیر خامنه‌ای نشان‌دهندهٔ وضع بسیار نامتعادل حکومت ولایی و آشفتگی در سیاست‌گذاری‌های داخلی و خارجی آن است.
رجیس شامگن کارشناس نظامی فرانسوی در اظهاراتی با بیان اینکه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی باید بعد از فروپاشی اتحاد شوروی منحل می‌شد، تاکید کرد: اگرچه ناتو در آن زمان منحل نشد اما همچنان این احتمال وجود دارد که این اتحاد نظامی به سرنوشت اتحاد جماهیر شوروی مبتلا شده و منحل شود.
سقوط دیکتاتوری بشار اسد و حزب بعث در سوریه با دخالت آشکار ترکیه، اسرائیل، و امپریالیسم آمریکا و به دست گروه‌های تروریستی وابسته به “هیئت تحریر شام” وضع جدیدی در منطقۀ خاورمیانه پدید آورده است.
اکنون حتی برای خوش‌بین‌ترین حامیان و دل‌بستگانِ مسعود پزشکیان روشن شده است که پروژۀ “وفاق ملی” چیزی جز توهّم آنان و فریب‌کاری خامنه‌ای و اعوان و انصارش- پس از شکست “حکومت یکدست” رئیسی- برای لاپوشانی کردن شکاف گستردۀ بین ملت و حکومت نبوده است.
رخدادهای بسیار مهم و تعیین‌کننده از اسفند ۱۴۰۲ تا کنون کشور ما را در مسیری پُرشتاب به سمت تشدید هرچه بیشتر بحران‌های داخلی و خارجی مرتبط با یکدیگر سوق داده است.
