به گزارش ایرنا به نقل از اوراسیا ریویو ، در این تحلیل نوشته “امیل اودالیانی” استاد دانشگاه اروپایی در تفلیس گرجستان آمده است: چین از تبعات مرتبط با خروج نیروهای آمریکا از افغانستان به شکل افزایش افراط گرایی و تهدید موقعیت چین در سین کیانگ و آسیای میانه بیم دارد. با این حال خروج آمریکا ممکن است مزایای پیش بینی نشده ای برای چین به همراه داشته باشد. برنامه بازسازی به رهبری  رهبری چین به معنی تشدید همکاری با ایران ، پاکستان و روسیه است.

خروج آمریکا از افغانستان بدون تردید یک خلاء ژئوپلتیک ایجاد می کند که تاثیرات آن فراتر از آن کشور است. سقوط دولت افغانستان در مدت چند ماه به علت سطح پایین آمادگی نیروهای افغان یک سناریوی بسیار محتمل است. در حقیقت این فرایند هم اکنون آغاز شده و طالبان کنترل بسیاری از مناطق را به دست گرفته است. بعلاوه ، حملات و هرج و مرج در مرزهای افغانستان با تاجیکستان و ازبکستان افزایش یافته و این حاکی از تغییر ماهیت مناقشه است.

افغانستان میزبان چندین بازیگر خارجی با منافع متضاد است و چین در میان آنها نقش ویژه ای دارد. منافع چین در افغانستان که با آن ۸۰ کیلومتر مرز مشترک هم دارد ، در دهه گذشته پیچیده شده است. افغانستان برای چین هم به عنوان یک کریدور جغرافیایی به درون آسیای میانه و هم زمینه مساعدی برای تهدیدات امنیتی است که می تواند ثبات منطقه سین کیانگ را تهدید نماید.

تا کنون روشن است که چین از حضور طولانی مدت آمریکا در منطقه سود برده است . حضور آمریکا مانعی دربرابر افراط گرایی اسلامی بود و به چین اجازه می داد که موضع خود را در سین کیانگ تقویت نماید. همچنین حضور نیروهای آمریکا و ناتو به چین اجازه داد که پروژه “کمربند و راه” را به استان بلوچستان در جنوب غربی پاکستان و آسیای میانه امتداد بدهد اما امنیت در این مناطق ممکن است دیگر تضمین شده نباشد.

تهدید جهادی علیه چین تا کنون بیشتر لفاظی بوده اما با خروج آمریکا از افغانستان این دینامیک احتمالا تغییر خواهد کرد. از این رو جای تعجب نیست که چین با وجود مخالفت خود اشغال افغانستان از سوی آمریکا در ۲۰ سال پیش اکنون ناخشنودی خود را از خروج سریع آمریکا ابراز می دارد و این مساله انتقاد رهبران چین را در پی داشته است.

چین همچنین احساس می کند که خروج آمریکا ممکن است تاثیرات گسترده تری بر رقابت نوظهور جهانی چین با آمریکا داشته باشد. آمریکا اکنون زمان و منابع بیشتری برای رقابت با چین در منطقه ایندو – پاسیفیک خواهد داشت چین همچنین هراس دارد که ممکن است در افغانستان گرفتار بشود و این به معنی تحقق یک هدف مهم آمریکا و پرت کردن حواس چین از دریای جنوب و شرق چین است.

با این حال خروج آمریکا همچنین مزایایی هم برای چین دارد از جمله فرصت خواهد داشت تا حضور اقتصادی خود را از طریق طرح کمربند و راه توسعه داده و ارتباط زمینی به کریدور اقتصادی چین – پاکستان را تقویت نماید. بعلاوه چین احتمالا درصدد بهره برداری از منابع نفت و گاز افغانستان خواهد بود.

یک مزیت دیگر خروج آمریکا ، استفاده احتمالی چین از افغانستان برای پیشبرد تدابیر امنیت و ایجاد صلح برای حل و فصل مناقشه است و کشورهای خارجی بخصوص لیبرال غربی از مشارکت در طرح‌های امنیتی در مجاورت مرزهای چین حذف خواهند شد.

نسخه صلح سازی چین احتمالا در بر گیرنده کشورهای همفکر اوراسیا مانند ایران ، پاکستان ، روسیه و نیز کشورهای آسیای میانه خواهد بود. محتمل ترین مسیر امنیتی چین در افغانستان اشتراک مساعی با سایر کشورهای منطقه ای برای مهار و در صورت نیاز نابود کردن هسته های تروریستی و افراط گرایی است. این چهار قدرت اوراسیایی می توانند برای مهار و تاثیرگذاری بر رفتار طالبان برای تامین منافع اقتصادی و امنیتی چین ،  روسیه ، ایران و پاکستان همکاری نمایند. این چهار کشور همچنین احتمالا نیروی نظامی وارد افغانستان نخواهند کرد.

این چهار کشور در سازمان همکاری شانگهای نیز با یکدیگر تعامل و همکاری دارند (ایران به عنوان ناظر حضور دارد) و چین ممکن است نقش امنیتی بیشتری برای سازمان همکاری شانگهای در افغانستان تعریف نماید.

بطور خلاصه می‌توان گفت که هر چند روشن است که چین بعد از خروج آمریکا از افغانستان با چالش جدی و بالقوه امنیتی رو به رو خواهد شد اما در عین حال با مزایای بلندمدتی هم رو به رو خواهد بود بخصوص از این جنبه که می‌تواند مکانیزم جایگزینی برای راه حل طولانی مدت در افغانستان ایجاد نماید ؛ کاری که برای آمریکا حاصل نشد.