نفت سوریه در شرق این کشور به موضوعی برای نزاع میان طرف‌های فعال در این پرونده تبدیل شده و واشنگتن از مرحله محروم کردن دولت سوریه از منابعش به مرحله سرقت علنی رسیده است.

به گزارش ایسنا، روزنامه الاخبار لبنان نوشت: بعد از اینکه گروه‌های فعال در میدان سوریه در پی حمله اخیر ترکیه به شمال سوریه در مراکز جدید خود مستقر شدند نزاع شدید در شرق سوریه بر سر نفت مطرح شد آن هم در زمانی که مشکلات اقتصادی سوری‌ها در داخل درحال افزایش است. واشنگتن که می‌خواست خود را از درگیری نظامی در شمال سوریه خارج کند گمشده خود را در نفت این منطقه برای حفظ اعتبار خود در هرگونه راهکار سیاسی و ادامه فشار اقتصادی بر دمشق و محروم کردن سوریه از منابع کشور خود یافت. آنکارا طی روزهای اخیر نامه‌های مختلفی را به طرف‌های بین‌المللی داده است. ترکیه پیشنهاد داده تهدیدات خود را درباره ازسرگیری عملیات نظامی در شمال سوریه متوقف می‌کند اما در ازایش باید سهمی از نفت سوریه داشته باشد. ترکیه درخواست خود را اینگونه توجیه می‌کند که می‌خواهد پول نفت را صرف آوارگان سوری و اسکانشان در منطقه امن کند.

در مقابل روسیه و سوریه خطرات تحرکات آمریکا را درک می‌کنند برای همین تلاش می‌کنند کنترل میادین نفتی را از طریق خارج کردن کردها از زیر سلطه واشنگتن و رسیدن به توافقی برای سیطره ارتش سوریه بر منطقه شرق فرات از جمله میادین نفتی در دست بگیرند. یوری بوریسوف، معاون نخست‌وزیر روسیه در این باره در جریان سفر به دمشق گفته بود:” ارتش سوریه به تدریج کنترل میادین نفت و گاز را در دست می‌گیرد.” کردها به نوبه خود اهمیت پرونده نفت به عنوان یک عامل اصلی در حل و فصل واقعی بحران در کشور را درک می‌کنند. برای همین از آن به عنوان یک برگ برنده مهم در مذاکرات و هرگونه توافقی با دولت سوریه استفاده می‌کنند.

اخیرا رسانه‌ها اطلاعاتی درباره آغاز همکاری آمریکا با عربستان از طریق شرکت آرامکو برای سرمایه‌گذاری در میادین نفتی تحت سیطره نیروهای سوریه دموکراتیک (قسد) منتشر کردند. البته منابع آگاه این اطلاعات را تکذیب کردند. این منابع در عین حال تأکید کردند که آمریکایی‌ها برای تهیه یک طرح فراگیر جهت سرمایه‌گذاری و استخراج بیشترین حجم از نفت سوریه در کمترین زمان ممکن تلاش می‌کنند.

این منابع می‌گویند: واشنگتن به شرکت آرامکو و اکسون موبیل پیشنهاد شرکت در سرمایه‌گذاری نفت سوریه براساس مکانیزمی که برای دو طرف سود مالی خواهد داشت، داده است. پیشنهاد آمریکا مورد توجه این دو شرکت قرار نگرفته است به این دلیل که شرکت‌های بزرگی که در زمینه نفت سرمایه‌گذاری می‌کنند نظام کاری‌شان بر این اساس است که باید در محیط بسیار امن و براساس قراردادهای طولانی‌مدت فعالیت کنند و طرف‌های محلی مورد اعتماد و مشروع باید ضامن آن‌ها باشند.

این منابع می‌گویند شرکت‌های مذکور معتقدند که صاحب حق فعلی در سرمایه‌گذاری شرکت شل است که تا قبل از آغاز جنگ فعالیت‌های حفاری و استخراج و سرمایه‌گذاری نفت را در این منطقه انجام می‌داد. براساس قراردادهای امضا شده این شرکت تا پایان ۲۰۱۸ حق فعالیت در این منطقه را داشت.

براین اساس واشنگتن به دنبال تهیه طرح‌های جایگزینی برای سرمایه‌گذاری از طریق کشیدن خط لوله نفت یا فراهم کردن تانکرهایی برای انتقال آن به خارج کشور است. واشنگتن بر طرحی برای افزایش میزان استخراج روزانه برای بیشترین استفاده از نفت در کمترین زمان ممکن تلاش می‌کند. از جمله طرح‌های آمریکا در این راستا بازدید یک هیئت فنی ۱۴ نفره از جمله تعدادی از مسؤولان فنی کشورهای عربی از میادین نفت در حومه دیرالزور برای بررسی این میادین و امکان بالا بردن استخراج روزانه است اما طرح کشیدن لوله انتقال نفت از دیرالزور مورد توجه فرماندهان نظامی قرار نگرفت چراکه تأمین امنیت آن غیرممکن است و در معرض مستقیم حملات نظامی قرار می‌گیرد.

از زمان اعلام استقرار نیروهای آمریکایی در میادین نفت و گاز شرق سوریه منابع از روند تردد بالای تانکرهای نفت در حومه حسکه و دیرالزور خبر می‌دهند. براساس این اطلاعات منطقه رمیلان نقطه تجمع اصلی تانکرهای نفتی است که نفت را به شمال سوریه منتقل می‌کنند. براساس گزارش‌های منتشر شده تانکرها نفت خام را از میادین دیرالزور تا الشدادی و از آنجا به الرمیلان و از الرمیلان به گذرگاه المحمودیه در مرز با شمال عراق از طریق شرکت الناجی عراق منتقل می‌کنند. این شرکت روزانه ۱۴۰ الی ۱۵۰ تانکر از نفت سوریه را از میادین شمال و شرق به داخل عراق می‌برد. همزمان واشنگتن بر قسد برای توقف انتقال نفت خام به داخل سوریه با هدف تنگ کردن عرصه بر دمشق فشار می‌آورد. منابع می‌گویند قسد به دلیل توافق قبلی با دمشق برای انتقال نفت به سمت مناطق تحت سیطره دولت سوریه زیر بار فشارهای آمریکا نرفته است. اخیرا فرمانده کل قسد اعلام کرد که نفت را به مناطق تحت سیطره دولت سوریه منتقل می‌کند و همین نشان می‌دهد که این مساله واقعیت دارد. بخشی از نفت خام سوریه روزانه با تانکرهایی از میادین نفت در حسکه به پالایشگاه‌های بانیاس و حمص منتقل می‌شود اما مقدار آن معلوم نیست.