یک فعال کارگری در گفتگو با ایلنا، با اشاره به اینکه کارگران وقتی ناامید می‌شوند به خیابان می‌آیند، اظهار کرد: من تجربه شخصی خودم را می‌گویم. من کارگر چیت‌سازی ری بودم و آنجا نیز به مدت سه سال همین ماجرا را داشتیم؛ به این دلیل که شرکت به بخش خصوصی واگذار شده بود. هیچ بنگاه اقتصادی‌ای وجود ندارد که کارگران ابتدای کار به خیابان بیایند. کارگر وقتی که همه درها را می‌زند، از همه جا شکایت می‌کند و از همه جا ناامید می‌شود، تظلم به خیابان می‌آورد و از مردم و نیروی انتظامی کمک می‌خواهد.

کاظم فرج‌الهی با تاکید بر اینکه چند ماه حقوق نگرفتن زمان کمی نیست، تصریح کرد: اگر به کارگرانی که حقوق چند ماه را به خانه نبرده‌اند و سفره‌شان خالی شده و شدیداً زیر بار قرض هستند، بگوییم که دم نزن تا نیرویی سوءاستفاده نکند، همیشه کارگر باید ساکت باشد. چون همیشه در شرایط ویژه به سر می‌بریم.

وی افزود: کارگری که چند ماه حقوق نگرفته و تحت فشار است، چگونه باید زمان‌سنجی کند که آیا شرایط برای به خیابان آمدن مناسب است یا نه؟!

کارگر همه راه‌ها را رفته و تظلم به خیابان آورده است

فرج‌الهی خاطرنشان کرد: برخی می‌گویند کارگر حق اعتراض دارد اما از راه‌های قانونی. کارگری که به خیابان می‌آید همه راه‌ها را رفته است.

این فعال کارگری با اشاره به اینکه برخی دیگر می‌گویند از اعتراضات کارگران سوءاستفاده می‌شود، اظهار کرد: خب بهتر نبود که قبل از اینکه کار به اینجا برسد و طی این ۴ ماهی که کارگر حقوق نگرفته بود، چاره‌ای می‌اندیشیدید؟! دستمزد جزو دیون ممتاز کارگر است. یعنی اگر کارفرما ورشکست شود، اولین پولی که از اموالش باید پرداخت شود، دستمزد کارگر است.

وی با طرح این پرسش که چرا قبل از اینکه کار به اعتراض خیابانی کارگران برسد، پاسخگو نیستید، اظهار کرد: وقتی که جان کارگر به لبش رسید و به خیابان آمد، معلوم است که اعتراضات دیده می‌شود.

وقتی کارگر اعتراض می‌کند باید پاسخگو باشند

فرج الهی گفت: نه تنها حق اعتراض برای کارگران وجود دارد، باید مشخص شود که اگر اعتراض می‌کند؛ چه کسی باید پاسخگو باشد.

این فعال کارگری تصریح کرد: حق با کارگر هفت‌تپه است که امروز پاسخ مشخص از دولت در مورد تکلیف شرکت دریافت کند. به این خاطر که قبل از اینکه کارخانه واگذار شود، بحران داشت و قبل از آن بحران در کارخانه‌های دیگر نیز بوده است. مسئولان با چنین پدیده‌ای کاملاً آشنا هستند. کارخانه بحران‌دار را به بخش خصوصی واگذار می‌کنند که تخصصش تعطیلی و انحلال کارخانجات است.

وی افزود: هفت‌تپه اولین کارخانه‌ای نیست که به بخش خصوصی واگذار شده و بحران‌زده شده و کارگران آن بیکار می‌شوند. همین‌طور جماعتی به جماعت بیکاران کشور اضافه می‌شود. اگر کمی به عقب بازگردیم خواهیم دید در زمانی که واردات انبوه شکر در دهه ۸۰ اتفاق افتاد، کمر همه این کارخانجات شکست.

چرا در زمان واردات بی‌رویه شکر مسئولان رسیدگی نکردند؟

این فعال کارگری اظهار کرد: وقتی واردات بی‌رویه شکر شروع شد، هفت‌تپه در آن زمان به گِل نشست. تا اینکه بعد از چند سال آن را به بخش خصوصی واگذار کردند. کارگران هفت‌تپه از ۱۰ سال پیش مشکل داشته‌اند. چطور بعد از ۱۰ سال هنوز نوبت این نرسیده است که مسئولان به مشکلات کارگران رسیدگی کنند و حالا بعد از چندین روز اعتراض متوالی مسئولان خواهان پایان اعتراض کارگران هستند؟

وی افزود: مسئولان به کارگران گوشزد می‌کنند، مواد اولیه و محصولات کارخانه در حال تمام شدن است؛ پرسش اینجا است که چرا از چندین سال پیش که واردات بی‌رویه شکر اتفاق افتاد، کسی حرکتی نکرد؟ چرا از دو ماه پیش که دستمزد کارگران پرداخت نشده بود، کسی اقدامی نکرد؟

فرج‌الهی با اشاره به اینکه کارگر فروشنده نیروی کار خود است، تصریح کرد: در سیستم اقتصادی سرمایه‌داری نیروی کار به عنوان کالا خرید و فروش می‌شود. کدامیک از فروشندگان در جامعه حاضر هستند، پول فروش کالای خود را ۴ ماه بعد به زیر قیمت بگیرند؟ کارگر چرا مجبور است نیروی کارش را به زیر قیمت بفروشد و همین را هم ۴ ماه بعد دریافت کند؟

وی در پایان تصریح کرد: دستمزد کارگران به قدری ناکافی است که حتی یک سوم هزینه‌های زندگی‌اش نیز نیست. قانون هم به صراحت می‌گوید دستمزد کارگر باید آخر ماه پرداخت شود.