شرکت عظیم CMA-CGM که رتبۀ سوم جهانی را در حمل و نقل دریایی دارد، اعلام کرد که به دلیل تحریم‌های آمریکا، همکاری با ایران را متوقف می‌کند. این نوع شرکت‌های بزرگ که مستقیماً به دلار و بازار آمریکا وابسته هستند، چنان که مدیرعامل شرکت نفتی توتال گفته است، “هیچ چاره‌ای” جز رفتن از ایران ندارند وگرنه تحت تحریم واشنگتن قرار خواهند گرفت.

روز شنبه ٧ ژوئیه/١۶ تیر، رودولف سعاده مدیرعامل گروه صنعتی CMA-CGM اعلام کرد که “ما حمل و نقل به مقصد و مبدأ ایران را پایان داده‌ایم”.

شرکتی که بعدها به CMA-CGM تبدیل شد، ابتدا در سال ١٩٧٨ تحت عنوان CMA توسط ژاک سعاده، یک مسیحی لبنانی فراری از جنگ در فرانسه پایه‌گذاری شد. این شرکت در آغاز صاحب یک کشتی و چهار کارمند بود که فقط بین بندر فرانسوی مارسی و لبنان و سوریه و ایتالیا رفت و آمد می‌کرد. سعاده در سال ١٩٩٢ اولین نمایندگی خود را در چین افتتاح کرد. این شرکت کوچک در طی دهۀ ١٩٩٠ به سرعت گسترش یافت و با خرید چند شرکت دیگر به CMA-CGM تبدیل گردید و بالاخره از سال ٢٠٠۵ به عنوان سومین مؤسسۀ حمل و نقل دریایی جهان شناخته شد. ژاک سعاده که حدود دو هفته پیش درگذشت، از سال قبل پسر خود رودولف سعاده را به عنوان جانشین برگزیده بود.

شرکت CMA-CGM که امروزه در بیش از ۴٢٠ بندر بزرگ جهان فعالیت دارد، بیش از یک سال قبل (بهار ٢٠١٧) نمایندگی “جدید” خود را در تهران به راه انداخته و در حوالی میدان آرژانتین مستقر شده بود. قرار بود که سایر دفاتر شرکت در بندر عباس، بوشهر، چاه‌بهار و خرمشهر نیز کار خود را شروع کنند. شرکت CMA-CGM یکی از اولین مؤسسات حمل و نقل بود که تقریباً بلافاصله بعد از امضای توافق اتمی (برجام)، ارتباط با ایران را آغاز کرد. نخستین خطوط این شرکت ارتباط میان ترمینال “شهید رجایی” (بندرعباس) را با آفریقا، شرق آسیا و هند تأمین می‌کرد.

مدیرعامل شرکت که خبر قطع همکاری با ایران را در یک همایش اقتصادی اعلام کرد، با ابراز تأسف افزود که “رقبای چینی ما فعلاً (در قطع رابطه با ایران) تردید دارند، شاید روابط آنها با دولت آمریکا متفاوت باشد”.

مدیرعامل شرکت نفتی توتال نیز که در این همایش حضور داشت، در حاشیه به یکی از خبرنگاران اطمینان داد که توتال “هیچ چارۀ دیگری” جز رفتن از ایران نداشته است. او گفت که رها کردن پروژه‌های توتال در ایران، برای این شرکت ۴٠ میلیون دلار ضرر داشته است. البته به گفتۀ آقای پاتریک پویانه “این رقم در مقایسه با ١۵ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری سالانۀ توتال، چندان زیاد نیست”.

شرکت‌های بزرگی مثل توتال یا CMA-CGM که فعالیت‌های بسیار گستردۀ بین‌المللی دارند و تماماً به دلار و همچنین به مبادله با بانک‌ها و مؤسسات آمریکایی وابسته‌اند، در انتخاب میان واشنگتن یا تهران هیچ تردیدی به خود راه نمی‌دهند.