بار دیگر با نقض شدید مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار مبنی بر آزادی ایجاد تشکل‌های مستقل و حق اعتراض صنفی و همچنین زیرپا گذاشتن منشور جهانی حقوق سندیکایی، ۱۱ اردیبهشت‌ماه و در آستانه روز معلم نیروهای امنیتی رژیم ولایت فقیه به تجمع‌های اعتراضی آموزگاران مبارز یورش بردند و بنا بر گزارش ۱۴ اردیبهشت ایلنا، ۶ نفر از آموزگاران را بازداشت کردند. دو نفر از بازداشت شدگان بعداً آزاد شدند.
در مورد وضعیت معلمان بازداشتی، ۱۴ اردیبهشت‌ماه ایلنا با مسئولان آموزش و پرورش تماس گرفته بود و نوشت: “بعد از ساعت‌ها پیگیری، هیچ مسئولی حاضر به پاسخگویی در این زمینه نشد.” بر اساس گزارش رسانه‌ها، اما آموزگاران ولی میرزا سیدی، احمد حیدری، حسین عبادیان، و مهدی فراحی شاندیز در بازداشت رژیم سرکوبگر ولاییت فقیه بودند. مطابق گزارش ایلنا، حسین عبادیان ۲۰ اردیبهشت با قرار وثیقه آزاد شد؛ و ولی میرزا سیدی نیز ۲۱ اردیبهشت‌ماه با قرار وثیقه یک میلیاردی آزاد شد. بنا بر گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران “حاکمیت با اعمال فشارهای سنگین امنیتی، احضار، تهدید تلفنی، و بازداشت فعالان صنفی سعی داشت مانع تحقق این حرکت جمعی شود. در بسیاری از استان‌ها، از جمله قزوین، کوردستان، گیلان، فارس، خوزستان، و مازندران، نیروهای امنیتی به‌شدت بر فعالان صنفی فشار آوردند. احضارها و تهدیدهای تلفنی به حدی افزایش یافت که حتی برخی از معلمان از طریق پیامک تهدید شدند که شرکت در تجمعات غیرقانونی است.”
به‌رغم وجود فضای شدید امنیتی، فرهنگیان مبارز حضور گسترده‌ای در تجمع‌های اعتراضی تهران، هرسین، نورآباد ممسنی، مازندران، بوشهر، همدان، و جز این‌ها داشتند؛ و در کرمانشاه علاوه بر حضور فرهنگیان، بازنشستگان سایر بخش‌ها نظیر تأمین اجتماعی، مخابرات، و علوم پزشکی نیز مقابل اداره کل آموزش و پرورش استان تجمع کردند. شورای هماهنگی در بیانیه خود نوشت: “اتحاد، همبستگی، و مقاومت، سه رکن بنیادین این جنبش‌اند. ما آمده‌ایم که آموزش را نجات دهیم، منزلت معلم را بازگردانیم و آینده‌ی کودکان این سرزمین را از چنگال سوداگری و تبعیض بیرون بکشیم. … تا تحقق عدالت آموزشی و زیستی، ایستاده‌ایم.”
هشتم اردیبهشت‌ماه، در اعتراض به اجرایی نشدن همسان‌سازی حقوق خود جمعی از بازنشستگان دانشگاه از سراسر کشور و استان‌های مختلف به تهران آمده و مقابل دانشگاه فرهنگیان تجمع کردند. مطابق معمول یورش کارگزاران رژیم ولایی به حقوق کارگران، پرستاران، و فرهنگیان شاغل، در انتقاد به پرداخت نشدن پاداش پایان خدمت خود، ۱۴ اردیبهشت‌ماه بازنشستگان فرهنگی ۱۴۰۳ بر کاهش قدرت خرید مطالباتشان تأکید کردند. در گفتگویی با ایلنا، ۱۲ اردیبهشت‌ماه، کورش شریعتی، نماینده جمعی از معلمان غیررسمی پیش‌دبستانی، نهضت سوادآموزی، حق‌التدریس‌ها و طرح امین، گفت: “واقعیت این است که آموزش و پرورش به دلیلِ کمبودِ نیرو به این معلمان نیاز دارد اما مجموعه‌ی دولت و مجلس به‌دلایل مختلف تا کنون راضی به تبدیلِ وضعیت این معلمان نشده است.”
آموزگاران خواستار دستمزد بالاتر از خط فقر و آموزش رایگان برای دانش‌آموزان خود هستند. ۳۱ فروردین‌ماه، کاظمی، وزیر آموزش و پرورش دولت ضدملی پزشکیان، به اصطلاح تفاهم‌نامه مشترکی با رادان، فرمانده کل انتظامی کشور، دانامضا کرد. ششم اردیبهشت‌ماه، در بیانیه دیگری، علاوه بر تأکید روی “لغو تمامی احکام صادره توسط حراست و هیأت‌های تخلفات اداری علیه فرهنگیان و دانشجو معلمان به‌دلیل فعالیت‌های صنفی”، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران “لغو هرگونه قرارداد یا تفاهم‌نامه‌ای که باعث دخالت یا ورود نیروهای انتظامی و امنیتی به ساحت مدرسه شود” را خواستار شدند. با همراهی با مجلس‌نشینان ضدملی، دولت ضدمردمی مسعود پزشکیان سیاست‌های ضدخلقی خامنه‌ای و دستگاه امنیتی رژیم سرکوبگر را اجرا می‌کند؛ با سازماندهی و مبارزه‌ای پیگیر، می‌توان رژیم فاسد ولایی سرکوبگر را به عقب‌نشینی واداشت و حکومتی دمکراتیک و ملی را جایگزین آن کرد.
ضمیمه کارگری «نامهٔ مردم» شمارۀ ۹۷، ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴
