در صدوهفتمین سالگی پیروزی انقلاب اکتبر، بشریت با بحران ژرف و همه‌جانبهٔ اقتصادی‌سیاسی و بروز جنگ‌های خانمان‌سوز دست‌وپنجه نرم می‌کند. جهان سرمایه‌داری امروز، دنیائی است آکنده از نابرابری‌های عمیق که در آن میلیون‌ها انسان از ابتدائی‌ترین حقوق طبیعی‌شان محرومند. فقر و فلاکت، محرومیت‌های اجتماعی، جنگ‌ها و نابودی محیط زیست، آینده بشریت را به‌طورجدی تهدید می‌کنند. ... گرامی باد سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر: پیروزی انقلاب اکتبر، دستا‌وردی با آرمان‌هایی زنده برای بشریت!
[تولد: تهران، ۱۳۱۶ درگذشت: کُلن (آلمان)، ۷ مهرماه ۱۴۰۳] رفیق فریدون روز شنبه ۷ مهرماه به‌دنبال بیماری در سن ۸۷ سالگی درگذشت. محبوبیت تنکابنی چنین بود که داستان‌ها و طنزهایش پس از انتشار با استقبال خوانندگان در ایران روبرو می‌شد و گاهی برخی از طنزهایش نقل مجلس‌های روشنفکران مخالف رژیم می‌شد. نیش طنزهای کوتاه و ... نویسندهٔ برجسته و مردمی ایران، طنزنویس افشاگر ابتذال، رفیق فریدون تنکابنی درگذشت
تابستان امسال ۳۶ سال از کشتار هولناک، بی‌سابقه، و برنامه‌ریزی شدهٔ رژیم جمهوری اسلامی در زندان‌های کشور می‌گذرد. در مرداد و شهریورماه سال ۱۳۶۷ هزاران مخالف سیاسی و دگراندیش به‌دستور خمینی و با حمایت دیگر سران حکومت ولایی پس از بیدادگاه‌هایی چنددقیقه‌ای توسط هیئت مرگ که پاکسازی خونین زندان‌های سراسر ایران را در دستور کار ... مادران خاوران، پیشتازان جنبش دادخواهی در ایران
روز۳۰ تیرماه ۱۳۳۱ در تاریخ مبارزات مردم غیور میهن‌مان ایران روزی است جاودانه وجایگاه ویژه‌ای را برای خود کسب کرده است. در این روز مردم با قیام خود توطئهٔ دربار، ارتجاع داخلی، و امپریالیسم را که درتلاش بودند حق حاکمیت مردم را با تحمیل حکومت احمد قوام پایمال نمایند باطل و خنثی ساختند. گذری کوتاه ... پیروزی خیزش ملی سی‌ام تیرماه ۱۳۳۱، دستاوردِ نبرد و اتحاد نیروهای ملی و آزادی‌خواه!
تیرباران ۲۹ تیر ماه تیرباران ۲۹ تیر ماه ۱۳۶۷ سعید آذرنگ، یکی از اعضای برجسته سازمان مخفی، عضو مشاور کمیته مرکزی حزب توده ایران، فرزند دلاور خلق، نه سرباز که سردار سر به دار پهنه عشق به مردم، به دست دژخیمان خون آشام رژیم جمهوری اسلامی تیرباران شد. سعید را تیرباران کردند تا در وجود ... رفیق شهید سعید آذرنگ: سردار سر به دار
اعلامیۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران به مناسبت شصت و پنجمین سالگرد ۱۶ آذر، روز دانشجو و زایش ندای «اتحاد، مبارزه، پیروزی»
دانشجویان آگاه و مبارز!
با فرارسیدن ۱۶ آذر ۱۳۹۷، شصت‌وپنج سال از تولد حماسهٔ رزم مشترک دانشجویان مترقی و آزادی‌خواه کشور بر ضد استبداد می‌گذرد. ۱۶ آذر ۱۳۳۲، نماد پرشور رزمجویی دانشجویان کشور بر ضد ظلم و دخالت خارجی و تبلور همبستگی دانشجویان توده‌ای، ملی و آزادی‌خواه کشور و اعتراض مشترک آنان به کودتای ۲۸ مرداد و سفر نمایندهٔ سازمان‌دهندهٔ اصلی این کودتای ننگین، یعنی ریچارد نیکسون، معاون ریاست‌جمهوری آمریکا، به ایران بود.
حاکمیت پادشاهی جنایت‌کار محمدرضا پهلوی که با کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ کارگزاران سازمان سیا و دستگاه‌های اطلاعاتی دولت بریتانیا و پس از سرنگون کردن حکومت ملی دکتر محمد مصدق روی کار آورده شده بود، با سرکوب خشن و خونین هر اعتراضی به کودتا و حاکمیت برآمده از آن سکوتی قبرستانی بر میهن ما حاکم کرده بود، اما جنبش دانشجویی کشور نشان داد که در مقام یکی از گردان‌های رزمنده و پیشرو جامعه ما حاضر نیست از وظایف تاریخی خود قصور کند و بنا بر این با دلیری‌ای تحسین‌برانگیز در مقابل کودتا و کودتاچیان به‌پا خاست.
حکومت مزدور پهلوی، خشمناک از جسارت و رزمجویی دانشجویان کشور، گزمگان مسلحش را به دانشگاه‌ها گسیل کرد و با به‌شهادت رساندن دو دانشجوی توده‌ای (رفیق مصطفی بزرگ‌نیا و رفیق مهدی شریعت‌رضوی) و یک دانشجوی عضو جبهه ملی ایران (احمد قندچی) که شانه به شانه همدیگر بر ضد دیکتاتوری و رژیم کودتا شعار مبارزه‌‌ای متحد را سرداده بودند، نه‌تنها برگی دیگر بر کارنامهٔ ننگین جنایت‌هایش افزود، بلکه سندی ماندگار بر ضرورت و امکانِ مبارزهٔ دوشادوش نیروهای چپ، دموکراتیک و ملی را در تاریخ مبارزات معاصر مردم میهن‌مان برجای گذاشت. شانزدهم آذر ۱۳۳۲ همچنین به‌دلیل شرکت عمده‌ترین نیروهای جنبش مردمی در کارزاری متحد، نقطهٔ عطفی در مبارزه جوانان و دانشجویان میهن‌مان بود. از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ تا به‌امروز، صف جنبش دانشجویی در مبارزه با دیکتاتوری‌های حاکم به‌طرزی گسست‌ناپذیر در کنار صف‌های دیگر گردان‌های جنبش مردمی، ازجمله صف طبقه کارگر، در تلاش و حرکت بوده است و این روند همچنان ادامه دارد.
دانشجویان مبارز!
جنبش دانشجویی کشور در چهاردههٔ گذشته دُوره‌هایی پرفراز و نشیب پشت سر گذاشته است. از پیکارجویی قهرمانانه جنبش دانشجویی سراسر کشور در انقلاب بهمن ۵۷ و نقش مهم دانشجویان مبارز در به‌پیروزی رساندن مرحلهٔ نخست انقلاب و ساقط کردن دیکتاتوری پادشاهی و آماجِ “انقلاب فرهنگی” دولت بنی‌صدر و نخستین پاکسازی‌ها قرار گرفتن دانشجویان و یورش‌های گسترده به دانشگاه‌های کشور و سال‌ها سرکوب شدن در مبارزات صنفی و سیاسی گرفته تا هجدهم تیرماه ۱۳۷۸ و یورش وحشیانه گزمگان ارتجاع و رژیم ولایت فقیه به دانشگاه‌های کشور با فریاد: “سرکوب و منکوب” کنید از دهان ولی فقیه رژیم. در حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی میهن ما دوره‌ای نبوده که جنبش دانشجویی حضوری پررنگ و مهم نداشته است. به‌رغم همه تلاش‌های رژیم و ارگان‌های امنیتی‌اش، به‌رغم گسیل وحشیانهٔ نیروهای بسیج به دانشگاه‌ها و نظامی- امنیتی کردن محیط‌های آموزشی، تاریک‌اندیشان حاکم نتوانسته‌اند صدای برحق جنبش دانشجویی کشور را خاموش سازند. شرکت فعال دانشجویان کشور در اعتراض‌های مردمی‌ای که در دی‌ماه ۱۳۹۶ هشتاد شهر کشور را درنوردید، زنگ خطر زنده بودن جنبش دانشجویی و اینکه می‌تواند در جنبش عمومی خلق بر ضد استبداد حاکم نقشی مهم داشته باشد را برای رژیم ولایت فقیه و ارگان‌های امنیتی‌اش به‌صدا درآورد. صدور احکام سنگین قضایی برضد دانشجویان دستگیر شده فعال در جریان اعتراض‌های مردمی دی‌ماه که هدف از آن ایجاد رعب در جنبش دانشجویی کشور بود نه‌تنها نتوانست فعالان و دانشجویان کشور را به‌سکوت وادار کند، بلکه ۶۸ تشکل دانشجویی کشور در نوزدهمین سالگردِ “هجدهم تیرماه” در تیرماه ۱۳۹۷ و در اعتراض به سیاست‌های سرکوبگرانه رژیم اعلام کردند: “با قامتی سرافراز گرچه شلاق‌خورده، مجروح و حبس کشیده ایستاده‌ایم! … مدتی است که با انباشت بحران‌های ساختاری سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعه ایران بیش از هر دوره دیگری از آینده خود بیمناک شده است. از یک سو بروز انواع نارضایتی‌های مردمی از وضعیت موجود و از سوی دیگر لفاظی‌های توجیه‌گرانه صاحبان قدرت کشور را در مسیر خطرناکی قرار داده. فساد ساختاری، تبعیض سیستماتیک، نقض حقوق بنیادین شهروندان، بی‌حرمتی به کرامت انسانی، افزایش فاصله‌ی طبقاتی و محرومیت‌های اقتصادی و اجتماعی، قانون‌گریزی و حتی قانون‌ستیزی برخی مجریان قانون، نادیده گرفتن و حتی قمار با منافع ملی در مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی، بحران‌های محیط‌زیستی و… مسائلی اساسی است که حاکمیت با آن‌ها روبرو است. ..”
اعلامیهٔ ۶۸ تشکل دانشجویی در نتیجه‌گیری‌اش می‌نویسد: “تاریخ جنبش دانشجویی همواره گواهی بر حرکت مردم بوده و واقعیت‌های جامعه را بازنمایی کرده است. همین امر هم همواره موجب خشم و خشونت ارکان قدرت نسبت به دانشجویان بوده. صدور احکام سنگین زندان برای فعالین و تکمیل پروژه تعطیلی تشکل‌های دانشجویی در سال ۸۸ به این تصور باطل دامن زد که جنبش دانشجویی برای همیشه کنترل شده است. … ما تشکل‌های دانشجویی سراسر کشور اعلام می‌کنیم به‌عنوان وارثان انباشتی از مطالبات و هزینه‌های جنبش سرافراز دانشجویی ایران تسلیم این سرکوب‌ها نمی‌شویم. ما امروز همه در کنار هم، با پذیرش همه تفاوت‌ها و تکثر موجود در عقاید، در وهله‌ی اول یکپارچه و هم‌صدا از حریم دانشگاه حفاظت خواهیم کرد تا در وهله بعد، همچون گذشته به رسالت تاریخی خود، به‌ویژه در شرایط آشفته فعلی کشور که همان نقد صریح و بی‌چون و چرای قدرت است، عمل کنیم.” بیهوده نبود که حسن روحانی، با هراس از اعتراض‌های گسترده فعالان دانشجویی، حضور خود در دانشگاه فنی تهران به‌مناسبت آغاز سال تحصیلی نو را تنها با معدودی “دانشجوی بسیجی” پشت درهای بسته برگزار کرد و نشان داد که “دولت تدبیر و امید” نه تدبیری برای بهبود وضع اسفناک محیط‌های آموزشی کشور داشته و دارد و نه “امید”ی به این کارگزار ارتجاع و تاریک‌اندیشی هست که گامی در راه حقوق مردم بردارد.
نشست کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران، بهمن‌ماه ۱۳۹۶، ضمن اشاره به اهمیت جنبش جوانان و دانشجویان کشور ازجمله تأکید کرد که اکثر شرکت‌کنندگان در اعتراض‌های گسترده مردمی در شهرهای گوناگون کشور جوانان و دانشجویان بودند. جوانان کشور بیشترین آسیب را از سیاست‌های اقتصادی- اجتماعیِ ضد مردمی رژیم دیده‌اند و با وجود نرخ بالای بیکاری و نبودِ فرصت‌های شغلی مناسب و برنامه‌یی عملی برای پایان دادن به بیکاری خانمان‌برانداز آنان، آینده‌یی تاریک و دردناک پیشِ روی خود می‌بینند. امروز وضعیت زندگی حال و آیندهٔ جوانان به معضل اجتماعی‌ای جدی در جامعهٔ ما تبدیل شده است. فشارهای ضد انسانی تاریک‌اندیشان حاکم در تحمیل نوعی از زندگی که بر پایهٔ ذهنیات ارتجاعی قرن‌ها پیش بنا شده است، و در کنار آن، در تنگناهای اجتماعی و اقتصادی و روحی قرار دادن آنان، پایمال کردن حق آزادی اندیشه و بیان‌شان و نیز ممانعت آنان از برپایی تشکل‌هایی صنفی، از معضل‌هایی جدی‌اند که جوانان کشور با آن روبه‌رویند. رژیم تلاش کرده است تا با امنیتی کردن محیط‌های دانشجویی و استقرار نیروهای امنیتی و شبه نظامی در محیط‌های دانشجویی، جنبش دانشجویی کشور را در تنگناهایی جدی قرار دهد و از رشد مجدد جنبش دانشجویی جلوگیری کند. ولی همان‌طور که دیدیم، دانشگاه‌های کشور و دانشجویان استبدادستیز در سال‌های اخیر همواره نقشی مهم در اعتراض‌های مردمی داشته‌اند. باید تلاش در راه بازسازی جنبش دانشجویی منسجم و هماهنگ را افزایش داد. هماهنگی انجمن‌های دانشجویی در دانشگاه‌های مختلف و سازمان‌دهی حرکت‌های دانشجویی پیرامون شعارهایی مشخص و مترقی- هم صنفی و هم سیاسی- می‌تواند در ایجاد جنبش سراسری‌ای مترقی بر ضد رژیم استبدادی نقشی مؤثر داشته باشد.
دانشجویان آگاه و مبارز!
ندای شعار “اتحاد، مبارزه، پیروزی”ای که شصت‌وپنج سال پیش از دهان شما در فضای استبدادزدهٔ میهن‌مان طنین‌افکن گردید، امروز بیش‌ازپیش اهمیتی تاریخی پیدا کرده است. تنها با همبستگی و اتحاد عمل همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه و شرکت منسجم و سازمان‌یافته گردان‌های اجتماعی، کارگران و زحمتکشان، مبارزان و فعالان دلاور جنبش زنان کشور و دانشجویان مبارز کشور در کنارِ هم و مبارزهٔ مشترک همهٔ ماست که ارتجاع حاکم را می‌توان به‌عقب‌نشینی وادار کرد و راه را برای حرکت به سمت تغییرات بنیادین، پایدار و دموکراتیک در میهن ما گشود. امروز میهن ما با خطرهایی جدی روبه‌روست. سیاست‌های مخاطره‌آمیز و مداخله‌جویانه دولت ترامپ و متحدان مرتجعش در منطقه، و در کنار این‌ها، سیاست‌های نابخردانهٔ رژیم، میهن ما را بر سر دوراهی خطرناکی قرار داده است. نیروهای ارتجاعی و گروه‌هایی که امروز برخلاف همه مدعیات‌شان به داشتن درد وطن و مردم عملاً به کارگزاران سیاست‌های آمریکا، اسرائیل و عربستان سعودی تبدیل شده‌اند و همچنین سخنگویان رژیم نیز، تلاش دارند تا این نظر را به جامعه و مردم القا کنند که در برابر ایران تنها دو راه قرار دارد: حفظ رژیم کنونی یا تن دادن به حکومتی آمریکایی به‌رهبری مزدورانی چون پسر شاه سابق یا مجاهدین. حل معضل‌های میهن ما به جانشین کردن یک نوع دیکتاتوری با یک نوع دیکتاتوری دیگر نیازمند نیست. میهن ما به تغییرات بنیادین به‌منظور تحقق حقوق و آزادی‌های مردم و حاکمیتی ملی و دموکراتیک و استقرار ارادهٔ مردم بر تعیین سرنوشت‌شان نیازمند است و انجام چنین امر خطیر و حیاتی‌ای تنها با تلاش و مبارزهٔ مشترک همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور امکان‌پذیر است.
فرخنده باد شانزده آذر، روز دانشجو، روز تولد شعار تاریخی “اتحاد، مبارزه، پیروزی”!
درود به خاطرهٔ تابناک همهٔ جان‌باختگان جنبش دانشجویی کشور و همهٔ جان‌باختگان راه آزادی!
آزادی بدون قیدوشرط برای همهٔ فعالان دانشجویی زندانی و همهٔ زندانیان سیاسی- عقیدتی!
پیش بسوی پیوند جنبش دانشجویی با جنبش کارگری و دیگر جنبش های دمکراتیک و آزادی خواهانه مردم ایران برضد استبداد ولایی!
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۵ آذرماه ۱۳۹۷
نامۀ مردم
کانون نویسندگان ایران یادمان دادخواهانه بیستمین سالگرد قتل سیاسی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده را در تهران برگزار کرد
وقتی او را از اتاقش بیرون آوردند که سوار کامیون (آمبولانس) شود، خواهش کرد یک سیگار به او بدهند. یکی از افسران سیگاری آتش زد و به او داد که با وضع خاصی گوشه لب گذاشت که پیدا بود می‌خواهد جرات و قوت قلب خود را نشان دهد. این آخرین تقاضایش از زندانبانانش بود.
مولانا جلال‌الدین محمد بلخی دانشمند، شاعر و فیلسوف بزرگ، نگاهی به مقوله‌ی دین داشته است:
ﻗﺎﺋﻢﻣﻘﺎﻡ ﻓﺮﺍﻫﺎﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﯾﻢ. ﻫﺮ ﺭﺷﻮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺪﻭ ﻣﯿﺪﺍﺩﯾﻢ، ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ، ﺍﻣﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﻣﯿﺪﺍﺩ …! ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺎﻟﯿﻪ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ …! ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ، ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ... قتل قائم مقام فراهانی از کتاب “حقوق بگیران انگلیس در ایران”
