یک فعال کارگری می‌گوید: کارگری که به نان شب محتاج است چطور قرار است مواد ضدعفونی‌کننده بخرد یا با تغذیه مناسب ایمنی بدن خود را افزایش دهد.

به گزارش ایلنا، با گذشت بیش از ۲۰ روز از اعلام رسمی شیوع کرونا در ایران، هنوز تصمیمی جدی درباره جبران خسارت کارگران گرفته نشده است. در این مدت مسئولان مختلف طرح‌هایی را ارائه داده‌اند که عمدتا مربوط به کسب‌و‌کار‌ها هستند. واقعیت این است که کووید ۱۹ به شدت به کسب و‌کار‌ها آسیب زده و حتی بیم آن می‌رود برخی از آنها را به ورشکستگی بکشاند. هر چند لازم است حمایت‌هایی از این کسب‌و‌کار‌ها صورت گیرد، اما افراد، چه کارگران قراردادی و چه کارگران آزاد کار و خویش فرما، نیازمند حمایت هستند.

کرونا از دو جنبه ممکن است معیشت کارگران را تحت تاثر قرار دهد. برخی از کارگران آزاد کار درآمدی نداشته‌اند، یعنی یا بیکار شده‌اند یا اگر فروشنده بوده‌اند، فروش‌شان به شدت پایین آمده است. حتی گزارش شده برخی از کارگران قراردادی نیز موفق به دریافت حقوق خود نشده‌اند و برخی کارفرمایان با این بهانه که نقدینگی ندارند، پرداخت حقوق کارگران را به تعویق انداخته‌اند.

هادی ابوی (سخنگوی کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران) در گفتگو با ایلنا، با اشاره به اینکه درآمد برخی کارگران کم شده یا به صفر رسیده است و از طرف دیگر هزینه‌ها بالا رفته، عنوان می‌کند: کارگران در شرایط عادی قادر به تامین معیشت خود نیستند. آنها اگر قرارداد داشته باشند و حقوق حداقلی بگیرند، در بهترین حالت یک سوم هزینه‌های خود را تامین می‌کنند. کارگری که به نان شب محتاج است چطور قرار است مواد ضدعفونی کننده بخرد یا با تغذیه مناسب ایمنی بدن خود را افزایش دهد.

او ادامه می‌دهد: در واقع کارگران از دو جنبه در مضیقه قرار گرفته‌اند. آنها مجبورند سر کار بروند، چون معمولا به کار‌هایی مشغول هستند که نیازمند حضور در محل کار است. کارگران باید مواد غذایی، اقلام بهداشتی و … تهیه کنند و چنین کار‌هایی تعطیلی‌پذیر نیست. یا اینکه آنها مشغول به کار‌های خدماتی هستند. مگر می‌شود نانوایی را تعطیل کرد یا فروشگاه‌های توزیع کننده اقلام غذایی را بست؟ پس این کارگران مواجهه مستقیم با کرونا دارند. این مشکل در کنار مشکلات معیشتی قرار گرفته است. حال در نظر بگیرید در چنین شرایط شاهد بیکاری یا کم شدن درآمد هم هستیم.

دغدغه اصلی کارگران بیمه است

این فعال حوزه کارگری عنوان می‌کند: می‌دانیم که درصد بالایی از کارگران در ایران قرارداد موقت دارند یا اصلا قراردادی ندارند. کارگری که قرارداد دارد به هر حال بیمه است و اگر بیمار شود، بخشی از هزینه‌هایش تامین می‌شود اما کارگری که فاقد بیمه است باید چه کار کند؟ دغدغه اصلی ما این کارگران هستند که تعدادشان زیاد است.

او با اشاره به برخی از اقدامات حمایتی صورت گرفته در مورد کارگران، می‌گوید: خبر رسیده است که بنیاد مستضعفان هدیه یک میلیونی به کارگران شهرداری و بهشت زهرا(س) داده است یا برای مثال در مشهد کارگران نیازمند شناسایی شده و در قالب پویشی با کمک کمیته امداد، بسته‌های حمایتی برای آنها در نظر گرفته‌اند. این اقدامات ضروری و لازم است اما کافی نیست. می‌بینیم که درصد بالایی از کارگران از شمول حمایت‌های این چنینی بیرون می‌مانند.

کارگران بی‌سپر در برابر کرونا

ابوی تاکید می‌کند: کرونا یک بیماری همه‌گیر است. این بیماری همه را درگیر کرده و نمی‌توان خود را در برابر آن ایمن دانست. اتفاقا آنهایی که نیازمند‌تر هستند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند. در روز‌های اخیر اخبار متعددی از فعالیت کارگرانی منتشر شده که بدون کمترین امکاناتی مشغول کار هستند. کارگران نانوایی‌ها را درنظر بگیرید. آنها مدام با مشتری‌ها سر و کار دارند، اما خیلی از آنها نه لباس مناسب دارند، نه حتی می‌توانند دستکش و ماسک تهیه کنند. این افراد بی‌سپر‌ترین افراد در برابر کرونا هستند و اگر بیمار هم شوند، بیشترین مشکلات را دارند.

او با بیان اینکه لازم است طرح‌هایی فراگیر برای ایمن کردن کارگران از خطر کرونا و پشت سر گذاشتن این بحران اجرا شود، می‌گوید: به نظر می‌رسد نیازمند یارانه‌ای هستیم که به همه افراد متضرر از کرونا تعلق گیرد. در این بین کارگران نیازمند باید در اولویت باشند. نباید به گونه‌ای عمل شود که مشکلاتی که قبلا در پرداخت یارانه و حمایت بود، دوباره بروز کند.