کارزارهای انتخاباتی دو حزب اصلی نمایندهٔ سرمایه‌داری در آمریکا در دو ماه اخیر بسیار خبرساز و جنجال‌آفرین بوده است.

اولین مناظرهٔ جو بایدن، رئیس‌جمهور کنونی آمریکا که در آن زمان کاندیدای اصلی حزب دموکرات در انتخابات نیمهٔ آبان بود، با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور جنجالی و ارتجاعی و خطرناک پیشین آن کشور، روز ۷ تیر (۲۸ ژوئن) به‌دلیل عملکرد ضعیف بایدن به‌نفع رقیب مرتجع و فاشیست‌مآب او تمام شد. در لحظاتی از آن مناظره بایدن ۸۱ ساله رشتهٔ سخن را از دست می‌داد و پراکنده‌گویی می‌کرد. از همان روز شک و تردید‌های جدی در مورد توانایی او در شکست دادن ترامپ در انتخابات پاییز امسال پیدا شد و زمزمه‌ها در مورد ضرورت کنار کشیدن بایدن و توافق بر سر نامزد توانا و مناسب دیگری در مقابل ترامپ اوج گرفت. در آخرین روزهای تیر ماه، بسیاری از تحلیلگران در آمریکا پیروزی دونالد ترامپ را محتمل‌تر می‌دانستند.

در همین احوال، سوءقصد نافرجام به جان ترامپ در روز ۲۳ تیر در جریان گردهمایی انتخاباتی حزب جمهوری‌خواه جوّ تبلیغاتی مثبتی برای ترامپ ایجاد کرد، به طوری که در نظرسنجی‌ها احتمال انتخاب حتمی ترامپ پیش‌بینی می‌شد. در چنین شرایطی، ابتلای جو بایدن به کووید دو هفته پیش در عمل تیر آخر به پیکر نحیف کارزار انتخاباتی حزب دموکرات بود. چنین بود که رهبران و حامیان مالی قدرتمند حزب دموکرات برای وادار کردن بایدن به کناره‌گیری از رقابت‌ها به تکاپو افتادند.

در نهایت، روز ۳۱ تیر جو بایدن اعلام کرد که از رقابت‌های کناره‌گیری می‌کند. در عین حال، او از نامزدی کامالا هریس حمایت کرد که معاون بایدن است. کامالا هریس نخستین زن، نخستین سیاه‌پوست و نخستین آمریکایی آسیایی‌تبار در تاریخ آمریکاست که به مقام معاونت رئیس‌جمهور رسیده است. با وجود اعلام حمایت اکثریت نمایندگان منتخب همایش سراسری حزب دموکرات از نامزدی کامالا هریس در رقابت با دونالد ترامپ، نامزدی او باید در این همایش رسماً تأیید شود.

به میدان آمدن کامالا هریس تغییر چشمگیر مثبتی در موقعیت حزب دموکرات در میان رأی‌دهندگان به وجود آورد. کامالا هریس پیش از این دادستان ناحیه‌یی و ایالتی و نیز سناتور حزب دموکرات از کالیفرنیا بوده است. ریشه‌های دو نژادی و شرایط زندگی کامالا هریس بدین معناست که او در عمل مورد توجه شماری از هویت‌های گوناگون آمریکایی است. او در میان جمعیت پُرشمار سیاه‌پوست آمریکا، زنان، جوانان و بخش‌هایی از آسیایی‌تباران از حمایت چشمگیری برخوردار است.

از سوی دیگر، شماری از رسانه‌های بزرگ جهان ترامپ را شخصیتی قلابی و دلقکی دست‌وپا چلفتی می‌دانند که در موقعیت‌های بسیار مهم عملکردی غیرمتعارف و سؤال‌برانگیز داشته است. رهبران سیاسی برخی از کشورهای بزرگ سرمایه‌داری اروپا نیز وانمود می‌کنند که می‌توانند تأثیر ترامپ بر تحولات مهم جهان را در نظر نگیرند و مرتب تکرار می‌کنند که “رابطهٔ ما با ایالات متحد آمریکا، صرف‌نظر از اینکه چه کسی رئیس‌جمهور باشد، محکم خواهد ماند.” البته ترامپ در میان نیروهای راست افراطی و فاشیست‌مآب سرمایه‌داری دنیا حامیانی دارد که او را نمایندهٔ برجستهٔ طبقهٔ سرمایه‌داری هار در مبارزه با جنبش مردمی و عدالت‌طلبانه و از جمله با جنبش‌های چپ و سوسیالیستی می‌دانند.

هنوز احتمال زیادی دارد که قدرتمندترین کشور روی زمین از نظر توان نظامی را در چهار سال آینده شخصی هدایت کند که لیاقت و توانایی‌هایش در حفظ صلح و آرامش مورد شک و تردید جدی است. ترامپ بزهکاری پرونده‌دار و دروغ‌گویی بی‌محابا است که فقط به فکر منافع شخصی و طبقاتی‌اش است و پشیزی برای جان و مال زحمتکشان آمریکا و جهان ارزش قائل نیست.

نگرانی در آنجاست که به‌رغم همهٔ اینها، ترامپ در کارزار انتخاباتی‌اش از حمایت محافل قدرتمند معیّنی در طبقهٔ سرمایه‌دار آمریکا برخوردار است. این نمایندهٔ فاشیست‌مآب سرمایه‌داری آمریکا حامیانی مثل ایلان ماسک دارد. ماسک مالک خودروسازی تسلا و شبکهٔ ایکس (توییتر سابق) است که تعهد کرده است هر ماه ۴۵ میلیون دلار به کارزار ترامپ کمک کند. تیموتی ملون میلیاردر یکی دیگر از “سخاوتمندترین” اهداکنندگان کمک مالی به کارزارهای انتخاباتی حزب جمهوری‌خواه آمریکاست. او هم به ترامپ و هم به رابرت اف. کندی جونیور ۲۵ میلیون دلار کمک مالی کرده است. خانواده ملون علاوه بر مالکیت بانک ملون، در شرکت‌های نفت خلیج، آلومینیوم آلکوآ، و وستینگهاوس و ده‌ها شرکت دیگر سهام‌دار اصلی است. ملون‌ها در نشریهٔ نیوزویک، کارخانهٔ عظیم محصولات غذایی هاینز، شرکت فولاد یو.اس. استیل، بانک فرست بوستون، و شرکت غول‌پیکر جنرال موتورز نفوذ زیادی دارند.

هارولد هام، بنیان‌گذار شرکت آمریکایی “کانتینانتال ریسورسس” (که در عرصهٔ نفت و گاز سرمایه‌گذاری و فعالیت می‌کند) و آیزاک پرلموتر، رئیس و مدیرعامل سابق «ماروِل انترتینمنت» از دیگر حامیان مالی ترامپ‌اند.

به این گروه از حامیان ترامپ باید مجموعه‌ای از گروه‌های راست افراطی و محافل مذهبی را افزود که بعضی از آنها ضدیهودی‌اند. حضور نیروهای راست افراطی‌هایی و لفاظی‌های آنان در گردهمایی‌های انتخاباتی ترامپ و همایش‌های حزب جمهوری‌خواه چشمگیر است.

برای نمونه می‌توان به فردی به‌نام نیک فوئنتس اشاره کرد. او از کارشناسان سیاسی راست افراطی است که به‌خاطر دیدگاه‌های برتری‌طلبانهٔ نژادی، زن‌ستیزی، همجنس‌گرا هراسی و یهودستیزی‌اش شهرت دارد. او آشکارا از هیتلر تمجید می‌کند.

تلاش‌های مذبوحانهٔ نتانیاهو برای حفظ حمایت آمریکا

با برنامه‌ریزی لابی‌های صهیونیست قدرتمند وابسته به محافل حاکم در آمریکا، درست در زمانی که اسرائیل به کشتار بی‌رحمانهٔ‌ فلسطینیان در نوار غزه و کرانهٔ‌ باختری ادامه می‌دهد، نتانیاهو به آمریکا رفت و در کنگرهٔ آمریکا سخنرانی کرد. او در این سفر کوشید که تداوم حمایت‌های مالی و سیاسی و تسلیحاتی آمریکا از اسرائیل را تضمین کند. او نه‌فقط با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، ملاقات رسمی داشت، بلکه دیدار و گفت‌وگویی هم با دونالد ترامپ داشت و کوشید بر نقطهٔ اشتراک خودشان بر سر دفاع از صهیونیسم و جنایت‌های دولت راست افراطی در اسرائیل تأکید کند.

نتانیاهو نزدیک به یک ساعت در کنگرهٔ آمریکا صحبت کرد و با دست زدن‌های مکرر اکثر نمایندگان کنگره از هر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، از جمله دو دقیقه دست زدن بی‌وقفه پیش از شروع سخنرانی، تشویق شد. همچنین، نتانیاهو به‌دعوت رسمی سران کنگرهٔ آمریکا در نشست ویژه‌ای سخنرانی کرد که جهت اصلی آن مُبرا دانستن دولت و نظامیان اسرائیل از ارتکاب جنایت جنگی و نیز دروغ‌پردازی در مورد کارنامهٔ خونین عملکرد کابینه‌اش در ۱۰ ماه گذشته بود. او هم مردم فلسطین، هم دولت خودگردان در کرانهٔ غربی، هم جمهوری اسلامی ایران، و هم نیروهای دیگر در منطقه را مقصر این وضع دانست. او بی‌شرمانه سازمان ملل و نهادهای آن و نیز دادگاه کیفری بین‌المللی را مسئول آنچه در غزه می‌گذرد دانست و محکوم کرد. به‌علاوه، او تظاهرات مردم جهان بر ضدّ جنگ و خون‌ریزی در غزه را نیز گستاخانه محکوم کرد.

نتانیاهو در سخنرانی‌اش دونالد ترامپ را ستود و مانند ترامپ ماهرانه حقیقت را وارونه جلوه داد و جنایت‌های خود و دولتش را به دیگران نسبت داد. او مدعی شد که نبرد اسرائیل در غزه “درگیری بین بربریت و تمدن است. درگیری بین آنهایی است که مرگ را تجلیل می‌کنند و آنهایی که زندگی را تقدیس می کنند.” جالب است که ایلان ماسک، حامی مالی ترامپ، به‌دعوت نتانیاهو در این همایش در کنگرهٔ آمریکا شرکت کرده بود.

البته شمار زیادی از نمایندگان کنگرهٔ آمریکا از میشیگان در اعتراض به سیاست‌های اسرائیل و نقش جنایتکارانه نتانیاهو از حضور در این نشست کنگره و سخنرانی نتانیاهو سر باز زدند. کامالا هریس نیز در این جلسه شرکت نداشت. رشیده طَلیب، نمایندهٔ فلسطینی‌تبار کنگرهٔ آمریکا از حزب دموکرات با کفیه‌ای روی دوش‌هایش در میان حاضران بود. او تابلویی کوچکی را در دست داشت که در یک طرف آن «جنایتکار جنگی» و در طرف دیگر آن «مجرم نسل‌کشی» نوشته شده بود و آن را به سوی سخنران گرفته بود. در طرف دیگر، در مقابل هر یک از ادعاهای شدیدتر نتانیاهو در دست داشت. پیش از شروع سخنرانی نیز رشیده طلیب خواستار دستگیری نتانیاهو شده بود.

او در بیانیه‌ای گفت: “نتانیاهو جنایتکار جنگی است که علیه ملت فلسطین نسل‌کشی می‌کند. کاملاً شرم‌آور است که رهبران هر دو حزب [آمریکا] از او برای سخنرانی در کنگره دعوت کرده‌اند. او باید دستگیر و به دادگاه کیفری بین‌المللی فرستاده شود.”

نتانیاهو در سخنرانی‌اش مدعی شد که هزاران تظاهرکنندهٔ آمریکایی در بیرون ساختمان کنگره که خواستار آتش‌بس دائمی، ارسال کمک به شهروندان بی‌خانمان و گرسنه و تشنه فلسطینی، و پایان دادن به تسلیح اسرائیل از جانب دولت آمریکا بودند، “از سوی ایران تأمین مالی می‌شوند.”

براندون مانسیلا، نمایندهٔ اتحادیهٔ کارگران خودروسازی آمریکا، در سخنانی در این تجمع اعتراضی گفت که مخالفت با نسل‌کشی در غزه حرکتی کارگری است و اتحادیه‌های کارگری از ملت فلسطین حمایت می‌کنند. “اتحادیهٔ کارگران متحد سازندهٔ خودرو” که نه‌تنها کارگران خودروسازی، بلکه کارکنان برخی از دانشگاه‌ها و کارگران و کارکنان شماری دیگر شرکت‌ها و صنایع را نیز نمایندگی می‌کند، یکی از معدود اتحادیه‌هایی است که هنوز از نامزدی کامالا هریس در رقابت‌های انتخاباتی حمایت نکرده است.

باید دید که همایش حزب دموکرات دربارهٔ نامزدی کامالا هریس و انتخاب معاونش چه تصمیمی می‌گیرد. کامالا هریس گرچه نکات مثبتی در کارنامهٔ سیاسی‌ و دولتی‌اش دارد، باید دید در انتخاب وزیران، در مقابل حامیان مالی قدرتمند و در طبقهٔ قدرتمند سرمایه‌داری آمریکا، و در برابر موضوع‌هایی مانند تورّم داخلی، بیکاری، بهبود رفاه اجتماعی و از جمله تأمین بهداشت و درمان دولتی، بخشودگی وام‌های دانشجویی، دفاع از حقوق زنان و مهاجران، رشد اقتصادی، سیاست خارجی صلح‌آمیز، مسئلهٔ گرمایش زمین و نگرانی‌های زیست‌محیطی، و پایان دادن به نظامیگری و جنگ و دفاع از صلح و آرامش چه سیاست‌هایی در پیش خواهد گرفت و در حل معضلات جدّی داخلی آمریکا و بحران‌های جهانی تا چه حد توانایی خواهد داشت.

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۲۱۳، ۸ مرداد ۱۴۰۳