صدها هزار نفر از مردم کوبا در تاریخ ۳۰ آذرماه ۱۴۰۳ در امتداد جاده ساحلی معروف مالیکون در شهر هاوانا که تنگه فلوریدا در آن سوی آب قرار دارد، راهپیمایی کردند. رئیس‌جمهور میگل دیاز کانل و رئیس‌جمهور پیشین رائول کاسترو پیشاپیش راهپیمایان در این راهپیمایی اعتراضی بزرگ علیه تلاش‌های تشدید شده ایالات متحده برای فقیر ساختن مردم کوبا و سرنگونی دولت سوسیالیستی‌شان پیشاپیش راهپیمایان حرکت می‌کردند.

پیش از آغاز راه‌پیمایی، دیاز کانل در نشست پایانی سال ۲۰۲۴ میلادی مجمع ملی کوبا سخنرانی کرد و گفت: “ما به سمت سفارت آمریکای شمالی راهپیمایی خواهیم کرد. اتحاد، استقلال، و سوسیالیسم ما قدرت ما است. … ما دست به راه‌پیمایی می‌زنیم تا با این حرکت اعتراضی پایان محاصره را خواستار شویم و دیگر ناعادلانه و به‌صورتی مسخره کشوری حامی تروریسم شناخته نشویم. … با تاریخ پرافتخار در کنار ما و مردمی که دوست‌شان داریم، تنها راه ما، مانند همیشه، مبارزه تا پیروزی است.”

دیاز کانل “رویکردهای بسیار تهاجمی نسبت به کوبا” از سوی دولت تازه روی‌کار آمده ترامپ را محکوم کرد. او همچنین از دولت بایدن به‌دلیل خودداری از برداشتن فشارهای اقتصادی علیه کوبا، به‌ویژه “در دوران همه‌گیری کووید و پس از رویدادهای مصیبت‌بار طبیعی” انتقاد کرد. دیاز کانل در سخن از قهرمانان گفت: مبارزان استقلال کوبا در سده نوزدهم قهرمانان امروز “از هر رنگ و سنی… فرزندان ما… آموزگاران‌شان … کارگران ما… پزشکان، پرستاران، و دانشمندان ما… و جوانان‌مان روح کشور ما هستند. ؛. او اعلام کرد این قهرمانان “به شکست باور ندارند… نه از جنگ و مرگی که امپراتوری بر ما سربار کرده است… و نه از توفندها و زلزله‌ها.”

چند ساعت بعد، دیاز کانل در حالی که بر روی “سکوی ضد‌امپریالیستی خوزه مارتی” که در برابر سفارت ایالات متحده قرار دارد ایستاده بود و برای جمعیتی که آماده راهپیمایی بودند سخنرانی کرد. او بر این نکته پای فشرد که “دولت کنونی ایالات متحده… برای دست کشیدن از محاصره و خفه‌سازی اقتصادی تشدید شده کوبا که از دولت جمهوری‌خواه پیشین ایالات متحده باقی مانده است، و بزودی به کاخ سفید باز می‌گردد، هیچ تلاشی نکرده است.”

به‌دلیل راه‌بندهای ایجاد شده ایالات متحده برای تجارت بین‌المللی و تراکنش‌های مالی کوبا، مردم این کشور از غذا، دارو، سوخت، کالاها، منابع، و کالاهای ضروری برای گذران زندگی‌شان محروم شده‌اند. رئیس‌جمهور کانل گفت کوبا “برای پیشبرد و تأمین مالی برنامه‌های رفاه اجتماعی‌اش با کمبود ارز ضروری روبرو است.”

او همچنین فاش کرد که “گروه‌های شبه‌نظامی در جنوب فلوریدا در حال آموزش و سازمان‌یابی، تأمین مالی و ترویج اقدام‌‌های تروریستی” علیه کوبا هستند. دیاز کانل هشدار داد: “اگر ایالات متحده بر تصمیمش برای شکستن حاکمیت، استقلال، و سوسیالیسم ما اصرار ورزد، با شورش و ایستادگی ما روبه‌رو خواهد شد. با این تجمع و راه‌پیمایی مبارزان، تلاش آنان برای ضربه زدن به کرامت مردم ما فروکش خواهد کرد. … در برابر امپریالیسم آمریکا و تلاش‌هایش برای تسلط بر کوبا با زور یا فریب، امروز و همیشه راه‌پیمایی خواهیم کرد! ما راه‌پیمایی می‌کنیم تا به دولت ایالات متحده بگوییم: اجازه دهید مردم کوبا در آرامش زندگی کنند!”

این راه‌پیمایی نماد رزمندگی بود. اهمیت حیاتی این ویژگی با انتشار به‌موقع گزارشی در مورد تولید برق در کوبا در ۲۶ آذر آشکار شد. به گزارش پایگاه خبری resumenlatinoamericano.org، “تخریب سیستم برق کوبا که توطئه‌گران آمریکایی آن را بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف انقلاب می‌دانند، یکی از اولویت‌های اصلی سازمان سیا است. آن‌ها بودجه قابل‌توجهی به این هدف اختصاص داده‌اند. ”

این گزارش نشان می‌دهد خرابکاری‌هایی که قرار است در ماه‌های آینده افزایش یابند، تأثیر مشکلات مالی مزمن و کمبود قطعات یدکی ناشی از محاصره اقتصادی را تشدید خواهد کرد.

همایش‌ها و تظاهرات ضد محاصره در تاریخ ۳۰ آذرماه نه تنها در هاوانا، بلکه در سایر شهرهای کشور جزیره‌ای کوبا برگزار شد. در شهر سیینفوئگوس، مراسم “سرودخوانی علیه محاصره” اجرا شد. در شهر سانتیاگو کوبا، دکتر سانیل جانسون والنسینو، پزشک پلی‌کلینیک، توضیح داد که ارنستو، کودکی که از او مراقبت می‌کند به کاهش بافت عضلانی نخاعی کودکان مبتلا است، برای ادامه زندگی به داروی “نوزینرسن” نیاز دارد. اما به‌دلیل محاصره اقتصادی، شرکت تولیدکننده آمریکایی “بیوجن کورپوریشن” از ارسال این دارو خودداری می‌کند. در همان همایش، یامالی آلمنارس، رئیس فدراسیون دانشجویان دانشگاه در دانشگاه اورینته، اعلام کرد که ۳۰ آذرماه هم‌زمان با صدودومین سالگرد بنیادگذاری این سازمان است. او گفت دانشجویان همواره “آماده و پیشتاز مبارزه بوده‌اند، همیشه مامبیس‌ها (چریک‌های رزمنده کوبایی برای استقلال کشور)، شورشیان و انقلابیون بوده‌اند.” به‌گفتهٔ او، محاصره ایالات متحده “نیرویی است که تلاش می‌کند راه دستیابی به آرمان‌ها و فرصت‌های‌مان را ببندد. ”

پیش از راه‌پیمایی، سازمان‌های دوستدار کوبا در سراسر جهان پیام‌های همبستگی ارسال کردند. این پیام‌ها شامل بیانیه‌هایی از آرژانتین، ژاپن، فورت لادردیل، منطقه‌ای ساحلی در ایالت فلوریدا، و همچنین انجمن سائو پائولو در برزیل و حزب کمونیست ایالات متحده بود.

رئیس‌جمهور کلمبیا، گوستاوو پترو، به راهپیمایی اشاره کرد و ضمن محکوم کردن محاصرهٔ ایالات متحده، ارسال محموله کمک‌های بشردوستانه از کلمبیا به کوبا را ستود.

در تاریخ ۹ دی‌ماه، چند روز پس از راه‌پیمایی‌های گسترده، جمهوری خلق چین محموله اهدایی بزرگی از قطعات ضروری و لوازم جانبی ژنراتورهای برق را برای کمک به تقویت شبکه برق کوبا ارسال کرد. این محموله ۶۹ تُنی بخشی از توافقنامه‌ای بود که بین دیاز کانل و رئیس‌جمهور چین شی جین‌پینگ به‌امضا رسید که هدف آن بازگرداندن حدود ۴۰۰ مگاوات برق به بیش از ۷۰ کارخانه تولید برق با سوخت دیزل و نفت در سراسر کوبا است.

این نخستین محموله، به فعال شدن ۳۸ ژنراتور کمک خواهد کرد که برای تأمین حدود ۵۳ هزار خانه در کوبا کافی است.

کوبای سوسیالیستی الگویی جهانی برای دستاوردهایش در زمینه بهداشت، آموزش، و همبستگی با دیگر ملت‌ها شناخته می‌شود. اما پس از شش دهه ایستادگی در برابر امپریالیسم ایالات متحده و محاصرهٔ اقتصادی از سوی آن، کوبا همچنان الگوی پایداری و ایستادگی شناخته می‌شود.

جوانان با درماندگی و پریشانی به آینده جهان می‌نگرند. آنان مشاهده می‌کنند که نظام سرمایه‌داری جهانی زیر سلطه ایالات متحده به‌راحتی با چشم‌انداز نابرابری‌های فزاینده، فروپاشی زیست‌محیطی، و تشدید جنگ‌ها هم‌زیستی می‌کند. برای آن‌ها، پیام کوبا مبنی بر ادامهٔ مبارزه و هرگز تسلیم نشدن گیرایی‌ای چشمگیر دارد.

پیام همبستگی‌ای که از سوی اتحادیه جوانان کمونیست ایالات متحده به‌مناسبت این راه‌پیمایی ارسال شد، این مشارکت ویژه را نشان می‌دهد. این گزیده از پیام این نکته را به‌روشنی بیان می‌کند:

“برای جوانان ایالات متحده که اقتصاد کشورشان برای جنگ‌افروزی و سودورزی ساخته شده و نظامی که در نژادپرستی، جنسیت‌گرایی، و بهره‌کشی ریشه دارد، سرخورده شده‌اند، کوبا مسیری جایگزین را نمایان می‌کند. ما پیمان می‌بندیم که جوانان ضد امپریالیست را برای خواستار گردیدن پایان بی‌درنگ محاصره و برداشتن نام کوبا از فهرست کشورهای حامی تروریسم بسیج کنیم. … این روشن است که حامیان واقعی تروریسم چه کسانی هستند. بر خلاف آن‌ها، کوبا به جهان نشان داده است که صلح و عدالت حتا در زیر فشارهای عظیم چه نمایی دارد. رفقای عزیز کوبایی‌مان، ما در همبستگی با شما ایستاده‌ایم. در مبارزه برای پایان دادن به محاصره، نسل‌کشی، و ترویج و برنهادن مناسبات صلح‌آمیز و تعاونی میان تمامی ملت‌ها با شما همراه هستیم.”

به نقل از «نامۀ مردم»، شمارۀ ۱۲۲۵، ۲۴ دی ۱۴۰۳