هم‌زمان با ادامه اعتصاب کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در اعتراض به سه ماه دستمزد پرداخت نشده و خواست لغو خصوصی‌سازی این مجتمع و آغاز دُور نوین اعتراض‌های کارگران هپکو، روز ۱۱ مردادماه برخاستن موجی تازه از اعتصاب‌ها به‌منظور تأمین امنیت شغلی، افزایش مزد و حذف دلالان نیروی کار در بخش‌های نفت، گاز و پتروشیمی کشور را شاهد بودیم.

در بیش از دو دهه اخیر رژیم ولایی به‌هدف بهره‌کشی وحشیانه از کارگران متخصص و فنی صنعت نفت در جهت نفع کلان‌سرمایه‌داری وطنی و همچنین به‌منظور جذب سرمایه‌های امپریالیستی، اکثر مرکزهای صنایع نفتی و صنعتی را به منطقه‌های آزاد و ویژه اقتصادی تبدیل کرده است، منطقه‌هایی زیر پوشش تدابیر شدید امنیتی و با روابط کاری‌ای به‌سبک برده‌داری نوین در آن‌ها.  گرچه کارگران در این منطقه‌های آزاد و ویژه بی‌رحمانه استثمار می‌شوند، با وجود این، به دنبال نشستی در اردیبهشت‌ماه امسال در تهران و با شرکت تمام بخش‌های “نظام”، به‌خصوص حضور نماینده قوه قضائیه، رژیم ضد کارگر قصدش را برای اجرای “انجماد مزدی” کارگران برملا کرد. رژیم اما از آذرماه ۹۸  قصدش را در اجرای “آزادسازی” کامل مزد در عسلویه عملاً  آغاز کرده بود.

در بیش از دو دهه اخیر توزیع رانت بین کارگزاران فاسد رژیم و دلالان  نیروی کار به‌منظور لایه‌بندی نیروی کار متخصص و فنی بر اساس نوع قرارداد و دستمزدهای متفاوت در برابر کار یکسان، اساس کار رژیم در نهادینه کردن تبعیض در این زمینه و برانگیختن نفاق بین کارگران  و هم‌زمان بهره‌کشی حداکثری از آنان بوده است. کارگران اعتصابی پیمانکاری دریافت مزدهای معوقه، افزایش دستمزدها، حذف دلالان نیروی کار، اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و شرایط کار، بهره‌مندی از خوابگاه، غذا، وسایل نقلیه و جز این‌ها به‌طور همسان با کارگران رسمی را خواستارند. در نمونه‌ای از بی‌اعتنایی رژیم به خواست‌های این زحمتکشان، قرار بود بر اساس ابلاغیۀ ۱۴ اسفندماه ۹۸ وزیر نفت رژیم، “طرح طبقه‌بندی مشاغل ویژۀ  ۱۰۶ هزار نفر از کارکنان پیمانکاری وزارت نفت از اول فروردین‌ماه ۱۳۹۹ اجرا شود”. با  گذشت ۵ ماه از صدور این ابلاغیه خبری از اجرای آن نشده است.

در پی مرگ یکی از کارگران “شرکت پیمانکاری نظم آفرینان ایمان” در ۲۱ خردادماه و امتناع از امضای قرارداد از سوی ۵۵ کارگر دیگر آن شرکت، روز ۲۸ خردادماه کارگران پیمانکاری نفت و گاز در عسلویه و ماهشهر کارزاری را به‌منظور “حذف کامل پیمانکاران از صنعت نفت” آغاز کردند. مطابق گزارش ۸ مردادماه خبرگزاری ایلنا، کار در دمای نزدیک به ۵۰ درجه و رطوبت نزدیک به ۹۰ درصدی  “مرگ کارگر یا به‌حال اغما رفتن وی بر اثر خستگی و گرمازدگی [را] حتمی” می‌کند. “کار در دمای بالای ۴۰ درجه” باید متوقف شود. روز ۸ مردادماه یکی از کارگران “شرکت پیمانکاری تهران جنوب” در ماهشهر بر اثر “گرمای شدید جان خود را از دست داد.” فرماندار ماهشهر با تأیید این خبر، از “عدم تأمین امکانات کمک‌های اولیه در محل” کار توسط شرکت پیمانکاری انتقاد کرد، و از شکایت قبلی از این شرکت به “شبکه بهداشت و درمان شهرستان” خبر داد. در شرایطی که اکثر کارگزاران رژیم در تابستان خوزستان صرفاً  ۵ ساعت کار در روز را در اتاق‌های کولردار می‌گذرانند، کارگران پیمانکاری صنعت نفت با یک‌سوم دستمزد کارگران رسمی، ۱۲ ساعت کار در روز را در هوای ۵۰  درجه و درمحیطی به‌شدت امنیتی انجام می‌دهند. اعتصاب کارگران پروژه‌ای و قرارداد موقت صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در مناطق جنوب کشور تمرین آمادگی نفتگران میهن ما بود و می‌تواند سرآغاز رشته اعتصاب‌های اثرگذار در آینده نزدیک باشد. پایان دادن به بهره‌کشی فقط با سازمان‌دهی کارگران در سندیکاهایی مستقل و مبارزه‌ای پیگیر بر ضد سیاست‌های اقتصادی رژیم ممکن خواهد شد.

ضمبمه کارگری «نامهٔ مردم»