فرانسه: “ث-ژ-ت” هم‌زمان با شروع بحث در مجلس فرانسه در مورد لایحه بودجهٔ سال ۲۰۲۵، کارزاری پردامنه با نماد خیزش ملی و “ضد حمله اجتماعی” علیه نیروهای راست سازماندهی کرد. “ث-ژ-ت” (“کنفدراسیون ملی کار فرانسه”) بسیج “برای ساختن نیروی قدرتمند اعتصابی و تظاهراتی‌ای بین‌حرفه‌ای” را خواستار شد.

این کنفدراسیون (اتحادیه)، کارگران و همه سازمان‌ها و سندیکاهای کارگری را فراخواند تا هدفِ “لغوِ اصلاحات بازنشستگی، افزایش دستمزدها و حقوق بازنشستگی، برابری بین زنان و مردان، و همچنین توسعهٔ اشتغال صنعتی در ارتباط با موضوع‌های زیست‌محیطی” را به “اقدامی قدرتمند اعتصابی و تظاهراتی بین‌حرفه‌ای” تبدیل کنند.

“سوفی بینه”، دبیرکل “ث-ژ-ت”، به خبرگزاری فرانسه گفت: “مسئولیت ٬ث-ژ-ت٬ سازماندهیِ پاسخِ قدرتمند اجتماعی است.” همچنین او در جشنواره اومانیته طی نشستی با شرکت “لوسی کسته”- نخست‌وزیر پیشنهاد شده از سوی “جبهه نوین مردمی”- و فابین روسل، دبیر ملی حزب کمونیست فرانسه، به این پرسش که “چگونه جبههٔ کار را در برابر راست افراطی بازیابی و بازسازی کنیم؟” چنین پاسخ می‌دهد: “با بسیج قابل توجه در انتخابات قانونگذاری، ما از بدترین حالت جلوگیری کرده‌ایم. با این حال، بدون آگاهی واقعی درجامی‌زنیم. ما در ٬ث-ژ-ت٬ از خیلی پیش حتی به‌تنهایی این زنگ خطر را به‌صدا در آورده‌ بودیم.”

دبیرکل “ث-ژ-ت” در جلسه کمیته ملی این کنفدراسیون گفت: “ما تصمیم گرفتیم مبارزه با راست افراطی را در مرکز استراتژی اتحادیه‌مان قرار دهیم، زیرا [راست افراطی] نه تنها کشور، بلکه مبارزهٔ طبقاتی و سندیکائی‌مان را تهدید می‌کند. امانوئل ماکرون به‌کمک توافق با راست افراطی توانست رأی مردم را نادیده بگیرد… چرا ما در گسترش اعتصاب با وجود بسیجی با شکوه علیه اصلاحات بازنشستگی مشکل داشتیم؟ از آنجا که بخشی از توده‌های کار و زحمت به ‌راست افراطی رأی می‌دهد و این امر توانایی ما در گسترش اعتصاب را تضعیف می‌کند.”

بنا به اظهارات سوفی بینه، چپ‌ها باید جبههٔ کار را از طریق بازگشت تولید صنایع در کشور با در نظر گرفتن تنش‌ها بین مسائل اجتماعی و زیست‌محیطی، متحد ساخته و به‌ نیروی اجتماعی‌ای اثرگذار بدل کنند. برای مثال، در صنعت خودروسازی تغییر الکتریکی‌ای که توسط تولیدکنندگان بزرگ سازماندهی شده ‌است موجب تخریب ده‌ها هزار شغل گردیده. ما همچنین باید آینده‌ای مطمئن برای کسانی که از ناامیدی به راست افراطی روی می‌آورند ارائه کنیم. این راهبرد از طریق روشنگری و تقویت آگاهی طبقاتی در مورد نابرابری‌های ایجاد شده توسط سرمایه‌داری و مبارزه با نژادپرستی و آنتی‌سمیتیسم (یهودستیزی) ممکن خواهد شد.

برپایهٔ‌ کارزار “ث-ژ-ت”، اول اکتبر ۲۰۲۴ (۱۰ مهر ۱۴۰۳) در پاریس هزاران نفر در تظاهرات شرکت کردند و خواهان بودجه‌ای در سطح بحران کنونی شدند. سوفی بینه نیز دراین‌باره می‌گوید: “امروز ، هدف از بسیج این است که مسائل اجتماعی و جبهه کار را در مرکز گفتگوها قرار دهیم. این اولویت‌های امروزِ مبارزه جنبش سندیکایی است: ٬افزایش دستمزدها و حقوق بازنشستگی، تأمین مالی بهتر خدمات عمومی و لغو اصلاحات بازنشستگی٬.”

امروز بسیج سندیکاها نسبت به بسیج سال گذشته در مورد بازنشستگی مشکل‌تر است. از همان فردای تظاهرات اول اکتبر سندیکاها گفتگو را شروع کردند. به‌نظر می‌رسد همان‌گونه که قرار است در مورد بودجه و سایر برنامه‌ها در مجلس قانون‌گذاری گفتگو شود. سندیکاها هم همین روند را به‌کار می‌برند. روز ۷ اکتبر/ ۱۶ مهر در بیانیه مطبوعاتی بین سندیکائی، شامل کلیه سندیکاها، چنین آمده است: “در حالی که از ۱۰ فرانسوی ۸ فرانسوی با این اصلاحات باز نشستگی مخالف هستند، نخست‌وزیر آرزوی خود را برای یک روش جدید در پارلمان اعلام کرد. سازمان‌های سندیکایی ما آماده شرکت در کلیه جلسات مشاوره و مذاکره در مورد همه موضوعات بازنشستگی هستند: موارد سنی که باید لغو شود، برابری زنان با مردان، دشواری کار، اشتغال افراد مسن، مشاغل طولانی. … بنابراین لازم است قانون بازنشستگی را به‌حالت تعلیق درآوریم.”
[برگرفته از: روزنامه “اومانیته” و سایت “ث-ژ-ت” (“کنفدراسیون ملی کار فرانسه”)].

سندیکاهای کارگری ایتالیا: نه به جنگ و آری به صلح

دولت تصمیم گرفته است تمام منابع را به صنایع دفاعی و اسلحه سازی اختصاص دهد در حالی که کشور با کاهش شدید صنعتی‌سازی و گسترش فقر مواجه است. دولت جرئت این را دارد که به ما بگوید در بودجه آینده منتظر هیچ‌گونه اصلاح امور نباشید. در‌عین‌حال ریاکارانه تظاهر می‌کند از افزایش قیمت‌ها و ثابت ماندن دستمزدها خبر ندارد. خدمات عمومی در پایین‌ترین حدش قرار دارد و مشاغل به‌طور فزاینده‌ رو به بی‌ثباتی‌اند. میزان بهای اجاره مسکن به‌شدت بالا رفته و واحدهای خالی به اقامتگاه‌های کوتاه‌‌مدت گردشگری تبدیل می‌شوند. به‌علاوه، امنیت شغلی کارگران پایمال شده و اخراج از محل‌های کاری در حال افزایش است. کارگران و زحمتکشان در محیط‌ کار جان خود را از دست می‌دهند و دولت مشغول حفاظت از منافع کارفرمایان است.

در این ارتباط، دولت مصوبهٔ ۱۶۶۰ را ارائه می‌دهد تا از اعتراض‌ها جلوگیری کرده و کارگران را از تنش‌های بیشتر بترساند. دولت مجموعه‌ای طولانی از جرایم جدید را به‌تصویب رسانده‌ است، مجازات‌ها را افزایش می‌دهد و اختیارات جدیدی به پلیس واگذار می‌کند. حقوق و آزادی ما مصادره می‌شود، حق مخالفت ممنوع شده و تلاش دولت برای خنثی و سترون ساختن اعتراض‌های اجتماعی است. با این مصوبه حتی یک اعتراض ساده در خیابان نیز جرم محسوب می‌شود و مبارزات کارگران زیر عنوان واهی ممانعت از تولید و حرکت کالاها می‌تواند به صدور حکم سال‌ها زندان منجر شود.

برای کارگران مهاجر حتی کسانی که از حق شهروندی برخوردارند، امکان لغو شهروندی را پیش می‌کشند و مجموعه‌ای دیگر از تبعیض‌های نفرت‌انگیز برقرار می‌کنند. برای جنبش‌هایی که برای حق مسکن مبارزه می‌کنند، تدابیری برای بی‌اثر کردن اقدام‌های آنان و نیز برای فعالان این جنبش جرم‌تراشی می‌کنند.

در مبارزه علیه این مصوبه که با امضای فهرست بلندی از وزیران دولت خانم ملونی رسیده، چهره‌هایی متعدد که از وضعیتی که در آن زندگی می‌کنیم ناراضی هستند، و نیز مخالفان جنگ و سرکوب و برنامه‌های اقتصادی دولت، متحد شده‌اند. سندیکاهای پایه‌ای کارگران ایتالیا (یو- اس –بی) در تظاهرات همه شهرها حضور داشته و حضور خواهند داشت.
[به‌نقل از: سایت فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، ۲۶ مهر ماه ۱۴۰۳].

به نقل از ضمیمۀ کارگری «نامۀ مردم»، شمارۀ ۹۱، ۱۴ آبان ۱۴۰۳