یک فعال کارگری می‌گوید: وقتی شاهد این هستیم که در شرایط تحریمی برج‌ها و مال‌های بزرگ و پرهزینه ساخته می‌شود، یعنی جایی ارزش افزوده وجود دارد و باید از همین ارزش افزوده مالیات گرفت و برنامه‌های حوزه اشتغال را تامین مالی کرد.

اعمال تحریم‌های شدید منجر به کاهش چشمگیر درآمد‌های نفتی در ایران شده است. وابستگی اقتصاد ایران به فروش نفت باعث می‌شود زمانی که نتوانیم نفت بفروشیم، بخش‌های مختلف دچار مشکل شوند. پیش‌بینی می‌شد در نیمه دوم سال ۹۸ آثار تحریم‌های شدید را ببینیم. یکی از بخش‌های متاثر از تحریم‌ها بخش اشتغال است که به اذعان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در هفت ماهی که از سال جاری گذشته هیچ بودجه‌ای نگرفته است. محمد شریعتمداری اخیرا در جواب به این سوال که چرا با وجود گذشت نیمی از سال میزان تخصیص منابع اشتغال فراگیر از محل بودجه صفر است؟ گفته است: البته شاید بخشی از منابع اشتغال پرداخت شده باشد اما می‌توان گفت تخصیص این منابع نزدیک به صفر است.

او البته عنوان کرده است که وزارت کار برای تامین بودجه اشتغال به فکر روش‌های دیگر تامین مالی از جمله اوراق مشارکت است.

کاظم فرج‌اللهی (فعال کارگری و کارشناس بازار کار) با بیان اینکه ایجاد اشتغال از وظایف دولت است به ایلنا می‌گوید: دولت وظیفه دارد منابع لازم برای ایجاد اشتغال یا حمایت از مشاغل موجود را فراهم آورد.

او درباره اینکه شدت گرفتن تحریم‌ها باعث کاهش چشمگیر درآمد‌های نفتی شده و بر این اساس بودجه لازم برای اشتغال وجود ندارد، عنوان می‌کند: فروش نفت یکی از محل‌های تامین منابع مالی بودجه است و جز این از طریق مالیات‌گیری بخش مهمی از منابع بودجه تامین می‌شود و در سال‌های اخیر هم که مسئولان ادعا می‌کنند وابستگی به درآمد‌های نفتی را کاهش داده‌اند.

اشاره این فعال کارگری به اظهاراتی است که رئیس سازمان برنامه و بودجه درباره کاهش نقش درآمد‌های نفتی در تامین منابع داشته است. محمدباقر نوبخت آذر سال گذشته و در زمان تقدیم لایحه بودجه گفت: وابستگی‌ به نفت در بودجه سال آینده به پایین‌ترین حد خود رسیده است و بر پایه این هدف وابستگی ما ۲۷ درصد از فروش نفت خواهد بود.

فرج‌اللهی عنوان می‌کند: وقتی شاهد این هستیم که در شرایط تحریمی برج‌ها و مال‌های بزرگ و پرهزینه ساخته می‌شود، یعنی جایی ارزش افزوده وجود دارد و باید از همین ارزش افزوده مالیات گرفت و برنامه‌های حوزه اشتغال را تامین مالی کرد.

به گفته او، مشکل اساسی در اقتصاد ایران این است که ساختار مالیات‌گیری مناسب و عادلانه‌ای وجود ندارد.

این فعال کارگری تصریح می‌کند: شاهد این هستیم که از کارمندان و کارگران قبل از اینکه حقوق‌شان پرداخت شود مالیات گرفته می‌شود، اما در مقابل برج‌ساز‌ها و مال‌ساز‌ها به انحای مختلف از زیر بار پرداخت مالیات شانه خالی می‌کنند.

او ادامه می‌دهد: در کشور تعداد زیادی خانه خالی هست که بلااستفاده می‌ماند و فقط دست به دست می‌شود و با خرید و فروش آنها سوداگری مسکن شکل می‌گیرد. آیا نمی‌توان از این خانه‌های خالی که اتفاقا لوکس هستند و قیمت‌های نجومی هم دارند، مالیات گرفت؟ به راحتی امکان مالیات‌ستانی از صاحبان خانه‌های خالی وجود دارد، اما به نظر می‌رسد اراده‌ای برای این کار وجود ندارد.

فرج‌اللهی با تاکید بر اینکه باید از دارندگان درآمد‌های نجومی مالیات گرفت و این مالیات را در زمینه‌های مانند اشتغال به کار برد، می‌گوید: یا ساختار مناسبی برای مالیات‌ستانی نیست یا اینکه درآمد‌هایی که حاصل می‌شود صرف اقدامات غیرضروری شده و به هدر می‌رود.

او ادامه می‌دهد: وقتی در کسب درآمد مشکل داریم باید اولویت‌بندی کنیم. اولویت با چه بخشی است؟ آیا مهم‌تر از اشتغال وجود دارد؟ وقتی شغلی نباشد مشکلات مختلف به وجود می‌آید.

این فعال کارگری درباره این پیشنهاد که از طریق اوراق مشارکت به تامین مالی طرح‌های اشتغال بپردازیم، عنوان می‌کند: این راهکاری اشتباه و آدرس غلط است. اول اینکه از طریق اوراق نمی‌توان منابع مالی زیادی کسب کرد و در ثانی طرح‌های اشتغال طرح‌های دیربازده هستند و کمتر کسی حاضر می‌شود سرمایه خود را صرف کاری کند که قرار است چند سال بعد به سوددهی برسد.

ایلنا