دکتر عوفر کسیف، عضو کنست (پارلمان اسرائیل) دربارهٔ بمباران دردناک اخیر مردم فلسطین از سوی دولت پیشین- دولت نتانیاهو- و اینکه چرا او در مقام سیاست‌مداری یهودی از مبارزه برای آزادی فلسطین حمایت می‌کند با نشریۀ لیبراسیون گفتگو کرده است.

دکتر کسیف عضو لیست مشترک در کنست است، لیستی که از ائتلاف چهار حزب سیاسی با اکثریت فلسطینی در اسرائیل تشکیل شده است. او به‌نمایندگی از جبهۀ چپ‌گرای “هداش”، جبهه‌ای متشکل از ائتلافی از سازمان‌های عرب و اسراییلی ازجمله حزب کمونیست اسراییل که در کنست (پارلمان اسرائیل) عضویت دارند. گیدئون لِوی، اندیشمند چپ‌گرای سرشناس در ستون خود در نشریه “هاآرِتص” از دکتر کسیف با عنوان “شخصیتی بسیار مهم” و “عضو چپ کنست با خط‌مشی‌ای تازه” نام برده است. به‌گفتهٔ لِوی، او هنگامی که به درپیش گرفتن موضع روشن ضد صهیونیستی می‌رسد کوچک‌ترین پرده‌پوشی در گفتار او نیست.

رادیکالیسم دکتر کسیف او را آماج حمله‌ها از جمله از سوی پلیس، و تهدیدهایی بی‌شمار به‌مرگ قرار داده است. او می‌گوید این حمله‌ها و تهدیدها تنها متوجه او نیست بلکه خشونت شهرک‌نشینان استعماری بیشتر متوجه اسرائیلی‌های یهودی‌ است. این شهرک‌نشینان ابراز هرگونه نقدی نسبت به عملکرد نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو یا به سیاست‌های اشغالی اسرائیل را آماج حمله‌های خود قرار می‌دهند. در زیر گفتگوی دکتر عوفر کسیف را با نشریهٔ لیبراسیون را می‌خوانید.

لیبراسیون: پس از آتش‌بس، رسانه‌ها و گزارش‌های خبری درباره جنگ با مردم فلسطین و موضوع‌هایی که به آن دامن زده است فعل گذشته را به‌کار می‌برند. اما شرایط در اسرائیل و منطقه‌های اشغالی بسیار دور از وضعیتی عادی‌اند به‌ویژه در خود اسرائیل. ممکن است چکیده‌ای از شرایط کنونی آنجا به‌دست دهید؟

عوفر کسیف: عادی‌سازی در اینجا همواره غیرعادی بوده است. اشغال و محاصره ادامه دارد، پاک‌سازی قومی در اورشلیم شرقیِ اشغالی بدتر می‌شود و در درون اسرائیل آزار و شکنجۀ کنشگران سیاسی فلسطینی به‌ویژه در مورد حزب کمونیست اسرائیل و ائتلاف “هداش” گسترده و همچنان در جریان است. صدها نفر تنها به‌خاطر کنشگری سیاسی علیه اشغال و نژادپرستی در بازداشت به‌سر می‌برند.

— لیبراسیون: در این برهه اگر روند کنونی بدون وقفه ادامه یابد شما پی‌آیند این رویدادها را چگونه می‌بینید؟

عوفر کسیف: در واقع به‌نظر می‌رسد که روند کنونی به‌رهبری دولت آینده ادامه پیدا خواهد کرد، به‌سخنی دیگر، اشغال، محاصره، پاک‌سازی قومی، نژادپرستی، و آپارتاید، هیچ کدام در دولت “بنت” و “لپید” کاهش نخواهند یافت. بنابراین من نمی‌توانم فرایند خشونت و ازجمله بسترهای جنگ داخلی را رو به ناپدید شدن تصور کنم. تنها آزادی مردم فلسطین مشتمل بر برپایی دولت خودمختار در ساحل غربی، غزه و اورشلیم شرقی، و چاره‌یابی‌ای عادلانه برای حل مسئله آوارگان بر اساس قطع‌نامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد می‌تواند صلح، ثبات، آرامش، و رفاه واقعی را به منطقۀ ما به‌ارمغان آورد.

— لیبراسیون: شما و بسیاری دیگر توجه‌تان را از نقش محوری بنیامین نتانیاهو با تغییر سریع او از نخست‌وزیری مستأصل به نقش یک رهبر “قدرتمند” کشور در خشونت‌های اخیر معطوف کرده‌اید. ممکن است در این مورد بیشتر توضیح دهید؟ تظاهراتی که کمی پیش از این بر ضد او صورت گرفت به کجا انجامید؟

عوفر کسیف: نتانیاهو می‌داند آنگاه که پست نخست‌وزیری را از دست بدهد به فاصلۀ چند ماه ممکن است خود را در زندان ببیند. بنابراین مانند درنده‌ای زخم‌خورده برای ماندن در قدرت به هر کاری که از دستش برآید اقدام خواهد کرد: از تحریک نژادی بر ضد مردم فلسطین تا آتش‌افروزی در قدس و غزه گرفته تا تشویق به اعدام فراقانونی و کشتار گروهی شهروندان عرب فلسطینی درون اسرائیل، و جز‌این‌ها. آنانی که ضد او به‌تظاهرات برخاسته‌اند و برکناری‌اش را خواستار شده‌اند از جنون او آگاه‌اند و به‌همین سبب برای برکناری او از مقامش از پای نمی‌نشینند.

— لیبراسیون: ارزیابی شما از وضعیت عمومی چپ اسرائیلی در مورد شرایط کنونی چیست؟

عوفر کسیف: فکر می کنم یک ضرورت معروف “گرامشی” حالت و اوضاع و احوال در میان چپ گرایان در اسرائیل را به بهترین وجه توصیف می‌کند: “بدبینی به خرد، خوش‌بینی به اراده”، یعنی همه ما امیدواریم و برای بهترین حالت تلاش می‌کنیم، اما هنوز منتظر بدترین حالت هستیم و برای آن آماده می‌شویم.

— لیبراسیون: بسیاری از پوشش‌های رسانه‌ای در جهان، چه پیش از یورش‌های خشونت‌آمیز اخیر و چه در دوران پس از آن، می‌کوشند تصویری از همگونی دو طرف دعوا در ذهن را تداعی کنند… برداشت شما در این مورد چیست؟

عوفر کسیف: این به‌راستی عجیب و غیرواقعی است! هیچ همگونی‌ای بین اشغال‌کننده و اشغال‌شونده، قربانی‌کننده و قربانی‌شونده وجود ندارد. ما با هرگونه هدف قرار دادن غیرنظامی‌ها مخالفیم، چه در غزه و چه در اسرائیل، اما تنها یک فریبکار کوردل می‌تواند شرایط غیرقانونی‌ای را که فلسطینی‌ها به‌ویژه در غزه در آن به‌سر می‌برند نادیده گیرد و جنگ‌افزارهای پیشرفته و کشنده‌ای که اسرائیل در اختیار دارد و به‌کار می‌برد را با موشک‌های نسبتاً ابتدایی‌ای که حماس در اختیار دارد همگون بداند.

— لیبراسیون: هنگامی که ایالات متحده به تهدید نتانیاهو آغاز کرد، ما شاهد قطع سریع بمباران غزه از سوی اسرائیل بودیم … برداشت شما از نقش دولت بایدن در مسئلهٔ اسرائیل و فلسطین چیست؟

عوفر کسیف: فشار بین‌المللی به‌ویژه از سوی ایالات متحده اهمیتی حیاتی دارد. اسرائیل بدون حمایت بین‌المللی یا با سکوت آن هرگز نمی‌تواند برنامهٔ جنایت‌هایش را پیش ببرد. نقش دولت بایدن در اینجا به‌وضوح نقشی محوری است و من امیدوارم و بر این باورم که بخش پیش‌رو حزب دمکرات او را به مسیر درست هدایت خواهد کرد.

— لیبراسیون: در مورد خطر جنگی بزرگ‌تر در خاورمیانه مانند مداخله نظامی در ایران و چگونگی پیامدهای آن بر شرایط اسرائیل و فلسطین که هم‌اکنون نیز متشنج است ارزیابی شما چیست؟

عوفر کسیف: همان‌طور که پیش از این بازگو کرده‌ام، تجاوز نظامی به ایران رویدادی جدی و واقعی است. همین دو هفته پیش نتانیاهو به‌طور سربسته اشاره کرد که او حتا بدون موافقت ایالات متحده نیز آمادۀ حمله به ایران است. به‌نظر می‌رسد این بایدن بود که این بار او را به رعایت نظم قانون فراخواند و به‌این ترتیت دیوانگی‌اش را فرونشاند. من امیدوارم که بایدن به همین روش ادامه دهد، برجام جدیدی به‌توافق برسد و سراسر منطقه (و جهان) از جنگ‌افزارهای کشتارجمعی رها شود.

–لیبراسیون: بسیاری از ناظران بین‌المللی خیرخواه و حامیان حل صلح‌آمیز کشمکش فلسطین و اسرائیل اعلام می‌کنند که واقعیت‌های موجود نشان می‌دهند راه‌کار “دو کشور برای دو خلق” دیگر رهگشا نیست… نظر شما چیست؟ موضع رسمی هداش در این مورد چیست؟

عوفر کسیف: هداش و خودم هنوز از راه‌کار “دو کشور برای دو خلق” پشتیبانی می‌کنیم. نخست اینکه مردم فلسطین حق تعیین سرنوشت خودشان را با برپایی دولتی خودمختار برای خویش را دارند، چیزی که از زمان برپایی اسراییل از آن جلوگیری شده است، این حق آنان است. دوم، همان‌طور که لنین بارها استدلال کرد، حق حاکمیت ملی اغلب برای کاهش دشمنی میان ملت‌ها ضروری است و بنابراین پیش‌شرطی برای هرگونه پیشرفت به سوی سوسیالیسم به‌شمار می‌رود. اما در زمانی در آینده که آزادی فلسطین صورت پذیرفته باشد، دو دولت ممکن است تصمیم بگیرند که با رضایت به کشوری متحد یا چیزی شبیه به این بپیوندند.

— لیبراسیون: ناظران امور در منطقه و جامعۀ بین‌المللی برای یافتن راهی صلح‌آمیز برای پایان دادن به این کشمکش و راهکار “دو کشور برای دو خلق” چه دل‌مشغولی‌ای باید داشته باشند و چه کاری می‌توانند انجام دهند و چه موضعگیری‌ای باید داشته باشند؟

عوفر کسیف: جامعۀ بین‌المللی باید صدایش را به‌روشنی علیه اشغال اسرائیل و شیوهٔ نژادپرستانۀ آن بلند کند و آزادی بی‌درنگ مردم فلسطین را خواهان شود. اما گفتار به‌تنهایی کافی نیست. کردار واقعی لازم است، مانند تحریم، تصمیم‌های دولتی، و جز این‌ها. نکتۀ مهم دیگر آن است که آنانی که از آزادی فلسطین و واگشایی عادلانه این گره حمایت می‌کنند باید همچنین با صدای بلند هرگونه نشانه‌ای از یهودی‌ستیزی را چه به‌طور صریح و چه به‌طور ضمنی را محکوم و حامیان چنین گرایشی را طرد کنند. همان‌طور که این شعار جا افتاده می‌گوید: “یهودی‌ستیزی جرم است، صهیونیزم‌ستیزی یک وظیفه”. تمایز قائل شدن میان یهودی‌ستیزی و صیهونیسم‌ستیزی جدای از آنکه وظیفه‌ای اخلاقی است، کوشش متداول دستگاه حاکم اسرائیل و متحدانش را در درهم‌آمیزی این دو را به پرسش می‌گیرد به این شکل که هر گونه انتقاد از اسرائیل را به بازنمایی از گرایش ضد یهودی نسبت داده و در نتیجه آن را ناروا می‌داند.

نامۀ مردم