امسال در شرایط همه‌گیری کرونا و با وجود نگرانی مردم، والدین دانش‌آموزان، و مخالفت فعالان صنفی فرهنگیان، مدارس کشور بازگشایی شدند. آغاز سال تحصیلی اما موضوع خواست‌های فرهنگیان را نیز به‌بحث روز تبدیل کرده است. مطالبه‌های معلمان چیست؟

فرهنگیان کشورمان از اجرای سیاست تعدیل ساختاری آسیب‌هایی جدی دیده‌اند. در هفته‌های اخیر معلمان شاغل و بازنشسته کشورمان  برای دستیابی به حقوق انسانی‌شان، به‌خصوص برای دریافت دستمزدهایی شرافتمندانه، تغییر “وضعیت استخدامی” از معلم آزاد، شرکتی، و خریدخدمتی به وضعیت معلم استخدام دائم و علاوه بر این‌ها دستیابی به امنیت شغلی، تجمع‌های اعتراضی فراوان آنان را شاهد بوده‌ایم.

مثلاً ۱۹ مردادماه، معلمان “خرید خدمت” علاوه بر برگزاری تجمع‌های اعتراضی در مقابل استانداری‌ها، بسیاری از آنان از استان‌های مختلف به تهران آمدند و با خواست “تبدیل وضعیت استخدامی”شان در مقابل مجلس تجمع کردند. جمعی از آموزش‌دهندگان نهضت سوادآموزی در ۲۱ مردادماه با خواست “تعیین تکلیف” خود و  جذب  شدن در آموزش و پرورش در مقابل وزارت آموزش و پرورش تجمع مطالباتی برپا کردند. بار دیگر گروهی از آموزشیاران  نهضت  سوادآموزی در ۲۶ مردادماه از شهرها و نقاط مختلف کشور به تهران آمدند و با خواست جذب در آموزش‌وپرورش مقابل مجلس تجمع کردند. این معلمان چهار روز بعد،۳۰ مردادماه، بنا بر وعدهٔ برخی از نماینگان مجلس به‌پیگیری خواست‌شان “موقتاً به تجمع اعتراضی خود” پایان دادند. این معلمان که اکثرشان “زنان سرپرست خانوار” هستند و قدرت مالی برای پرداخت هزینه رفت‌و‌آمد یا تهیهٔ اتاقی حتا در مسافرخانه‌ای در تهران را نداشتند، شب‌ها را “در پارک‌های تهران” سپری می‌کردند.

ولی ‌فقیه کشور، خامنه‌ای، روز ۱۱ شهریورماه، با تأکید بر جذب معلمان با در نظر گرفتن “صلاحیت‌های دینی، اخلاقی و سیاسی”، از کارگزاران “نظام” خواست که “اجازه ورود نیروی بی‌کیفیت به آموزش‌وپرورش  داده  نشود.”  فردای آن روز، “معلمان شاغل در مدارس غیرانتفاعی” از درآمد “یک میلیون تومان” در ماه خود- درحالی ‌که خط فقر در کشورمان ۱۰ میلیون تومان در ماه است- انتقاد کرده و گفتند: “نصف معلمان رسمی هم حقوق نمی‌گیریم.” گروهی از این معلمان در ۱۶ شهریورماه از نقاط مختلف کشور به تهران آمدند و با خوابیدن شب‌ها در پارک‌ها همراه با خانواده‌های‌شان، دو روز متوالی در مقابل مجلس تجمع مطالباتی- اعتراضی برگزار کردند. اکثر این معلمان در کارنامه خدمت‌شان  از “۱۴ تا ۱۵” سال سابقه کار دارند و در هنگام استخدام شدن‌شان بر اساس نیاز رژیم، به آنان وعده داده شده بود که “پس از دو سال کار در نهضت سوادآموزی” در وزارت آموزش و پرورش استخدام شوند.

بعد از گذشت حدود ۱۴ سال، رژیم اخیراً جذب این معلمان در وزارت آموزش و پرورش را به آوردن نمره قبولی در یک آزمون مشروط کرده است، و به‌دنبال آن با صدور یک بخشنامه، اخراج این معلمان را در استان‌های مختلف دستور داده است. روز ۱۷ شهریورماه یکی از معلمان معترض گفت: “تجمعات اعتراضی… تا مشخص شدن وضعیت شغلی آنها ادامه پیدا خواهد کرد.”

خواست‌های معلمان عبارتند از: توقف خصوصی‌سازی آموزش، افزایش مزد، طرح طبقه‌بندی مشاغل، لغو قراردادهای موقت، و حق فعالیت آزادانهٔ سندیکایی فرهنگیان. راه تامین این خواست‌های به‌حق، تشدید مبارزه است!

ضمیمه کارگری «نامهٔ مردم»