مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز ۳۰ شهریور (۲۱ سپتامبر) را “روز جهانی صلح” نام‌گذاری کرده است. هدف از این اقدام، دعوت از تمام ملت‌های جهان به‌ترویج صلح جهانی، آتش‌بس، عدم توسّل به‌خشونت، و پایان دادن به‌دشمنی‌هاست.

تأکید سازمان ملل متحد بر تأثیرگذاری بر نظام آموزش و پرورش در عرصهٔ جهانی از طریق “آموزش برای صلح” به عنوان یکی از حقوق پایه‌یی شهروندی جهان، به هدف ایجاد جامعه‌ای صلح‌‌آمیز است.

از میان بردن فقر و گرسنگی، دسترسی همگانی به بهداشت و آموزش، حفاظت از محیط زیست، برابری جنسیتی، دسترسی به آب سالم، تأمین انرژی برای همه، و عدالت اجتماعی از جمله زمینه‌های تعریف شده به عنوان “هدف‌های توسعهٔ پایدار سازمان ملل متحد” هستند، هدف‌هایی که می‌توانند دگرگونی بنیادی در زندگی مردم جهان ایجاد کنند. در اسناد سازمان ملل متحد، در اشاره به روز جهانی صلح به‌درستی به این نکته اشاره می‌شود که دستیابی به صلح جهانی و رسیدن به هدف‌های توسعهٔ پایدار سازمان ملل متحد، دو موردی‌اند که یکی بدون دیگری دست یافتنی نیست.

برای کشورما، به‌ویژه در مقطع زمانی کنونی، موضوع صلح و جلوگیری از هر نوع برخورد نظامی امری حیاتی است که باید از هر راه ممکن، از جمله از طریق مذاکره بین ایران و آمریکا و تخفیف تنش‌ها، آن را تأمین کرد.  تک‌تکِ موضوع‌های ذکر شده در فهرست هدف‌های توسعهٔ پایدار سازمان ملل متحد دقیقاً مواردی‌اند که کشور ما در آنها با بحران‌های اجتماعی-اقتصادی عمیق و گسترده‌ای روبروست؛ بحران‌هایی که زندگی مردم و آیندهٔ کشور را به طور جدّی تهدید می‌کند. در نبود آزادی‌های دموکراتیک و سرکوب نهادینه شدهٔ حکومتی، حیطهٔ عملکرد فعالان سیاسی، اجتماعی، صنفی، مدنی، و زیست‌محیطی در مسیر رفع بحران‌های اجتماعی-اقتصادی پیش‌گفته در کشور بسیار چالش‌برانگیز و دشوار شده است. از سوی دیگر، تحریم‌های ویرانگر دولت آمریکا بر اقتصاد ایران، در کنار خطر شعله‌ور شدن جنگ، امکان تحقق هدف‌های توسعهٔ پایدار سازمان ملل متحد در میهن مان را بسیار مشکل‌تر کرده است.

تجربهٔ موجود در کشور ما و همچنین در منطقهٔ خاورمیانه تا شمال آفریقا این رابطهٔ لازم و ملزوم بودن صلح و توسعهٔ اجتماعی-اقتصادی را تأیید می‌کند. آسیب‌های جبران‌ناپذیر جنگ خانمان‌سوز عراق-ایران که یکی از علت‌های نابودی و به بیراهه رفتن آماج‌های مردمی انقلاب ۵۷ بود، و نیز تجاوز خونین و ویرانگرانهٔ آمریکا به عراق و نیروهای پیمان ناتو به لیبی، از جمله نمونه‌هایی‌اند که به روشنی نشان می‌دهد چرا باید به هر طریق ممکن از صلح دفاع کرد. در صورت در هم شکسته شدن صلح، و با آغاز برخوردهای نظامی به‌اصطلاح محدود، امکان و احتمال شعله‌ور شدن آتش جنگ در سطح وسیع و هجوم نیروهای شبه‌نظامی واپس‌گرای اسلامی همراه با دست‌اندازی کشورهای امپریالیستی به میهن ما، به سرعت بالا می‌رود. گذشتهٔ نزدیک و وضعیت اسفناک کنونی کشورهای سوریه و عراق و افغانستان و یمن و لیبی مؤید این واقعیت است.

حزب تودهٔ ایران ضمن بزرگداشت روز جهانی صلح و تأکید بر هدف‌های مترقی آن، نیروهای ترقی‌خواه و میهن‌دوست را برای همکاری مشترک در دفاع از صلح در خاورمیانه فرامی‌خواند. حزب ما بار دیگر بر این امر مهم تأکید می‌کند که در داخل و خارج کشور، تلاش در راه تخفیف تنش‌ها و برپایی جنبشی نیرومند در پشتیبانی از صلح در کشور و در منطقه، با هدف جلوگیری از درگیری‌های نظامی، وظیفه‌ای درنگ‌ناپذیر است که باید با تمام توان در راه انجام آن کوشید. با شعار صلح، دموکراسی، و عدالت اجتماعی می‌توان با تغییر دادن توازن نیرو به سود جنبش مردمی در داخل کشور،‌ دیکتاتوری حاکم را  به ‌عقب‌نشینی وادار کرد، و به موازات آن، با تلاش در راه دفاع از صلح و حق حاکمیت ملی، راه‌های دست‌اندازی دولت راست افراطی ترامپ بر میهمان را بست.

نامۀ مردم