هموطنان عزیز با سلام ما خانواده‌ها و بازماندگان زندانیان سیاسی عقیدتی جانباخته در دهه ۶۰، به‌ویژه قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، هستیم. یازده ماه است که در گورستان خاوران را به روی ما بسته‌اند. ما بارها با مراجعه و نوشتن نامه به مسئولان، مراکز و نهادهای گوناگون جمهوری اسلامی ایران، خواهان بازگشایی در گورستان ... نامه اعتراضی خانواده‌های خاوران به رئیس جمهوری اسلامی
آرمان‌های “جنبش دوم بهمن”، چراغ فروزان در راه مبارزه برای لغو ستمِ ملی است! ”بنیان گذاران، اجرا کنندگان و رهبران این جنبش در تاریخ مقامی بس ارزنده دارند و نسل های حق شناس همیشه با حس احترام در برابر خاطرۀ شهدای این نهضت: قاضی محمد، سیف قاضی، صدر قاضی، شیرزاد، فاروقی، نقده ای و ده ... گرامی باد هفتادونهمین سالگرد جنبش دوم بهمن
خلق آذربایجان قرن‌های متمادی در جنبش رهایی‌بخش خلق‌های ما علیه ستمگران داخلی و خارجی برای دست یافتن به استقلال، آزادی، و حق حاکمیت ملّی همواره نقشی برجسته داشته است. از مبارزهٔ خلق آذربایجان در پیش‌بُردِ جنبش مشروطیت (۱۲۸۵-۱۲۹۰خورشیدی) گرفته تا برپایی جنبش دموکراتیک آذربایجان به‌رهبری شیخ محمد خیابانی علیه استعمار و ارتجاع فئودالی در ایران ... گامِ تاریخی و امیدبخشِ «جنبش ۲۱ آذر»
شانزده آذر روز دانشجو، نمادِ اتحاد دانشجویان و مبارزه با دیکتاتوری، استبداد، وامپریالیسم! جنبش دانشجوئی در ایران در زمرهٔ حرکت‌های اجتماعی‌ای است که از جایگاهی پیشتاز در مبارزه با استبداد برخوردار بوده و از فرازونشیب‌هایی زیاد دربُرهه‌های زمانی‌ای مختلف عبور کرده است. اکثر دانشجویان در ایران در همهٔ دوران‌ها از تبار طبقه‌های زحمتکش یا لایه‌های ... گرامی‌باد ۱۶ آذر، روز دانشجو، روزِ تولد شعار «اتحاد، مبارزه، پیروزی»
در صدوهفتمین سالگی پیروزی انقلاب اکتبر، بشریت با بحران ژرف و همه‌جانبهٔ اقتصادی‌سیاسی و بروز جنگ‌های خانمان‌سوز دست‌وپنجه نرم می‌کند. جهان سرمایه‌داری امروز، دنیائی است آکنده از نابرابری‌های عمیق که در آن میلیون‌ها انسان از ابتدائی‌ترین حقوق طبیعی‌شان محرومند. فقر و فلاکت، محرومیت‌های اجتماعی، جنگ‌ها و نابودی محیط زیست، آینده بشریت را به‌طورجدی تهدید می‌کنند. ... گرامی باد سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر: پیروزی انقلاب اکتبر، دستا‌وردی با آرمان‌هایی زنده برای بشریت!
جنبش سندیکایی و چهره‌های آن
جنبش کارگری و سندیکایی میهن ما با قدمت بیش از یک صد سال، دوره‌های مختلفی را در حیات سراسر مبارزهٌ قهرمانانه خود از سر گذرانده‌است.
طی این دوره‌های تاریخی در صف‌های جنبش کارگری، چهره‌های به‌نام و گمنام بسیاری با ایثار جان و فداکاری‌های ستایش‌برانگیز پرچم رزم را برافراشته نگه‌داشته و تداوم مبارزه را در وضعیت دشوار امکان‌پذیر ساختند. دراین شمارهٌ اتحاد کارگر و سلسله مقالات نام‌های نازدودنی به معرفی رفیق کارگر توده‌ای حیدر حیدری از مبارزان پیشکسوت جنبش سندیکایی ایران می‌پردازیم.
حیدر حیدری از مبارزان نسل اول جنبش کارگری میهن ما
به مانند بسیاری از انقلابیون فداکار جنبش کارگری میهن ما از زندگی رفیق شهید حیدر حیدری، تاریخ دقیق تولد و دوران کودکی و نوجوانی او اطلاع و آگاهی کافی در دسترس قرارندارد. او زادهٌ سرزمین دلاوران یعنی خطهٌ آذربایجان مهد بابک‌ها، حیدرخان‌ها، ستارخان‌ها، علی مسیوها، ارانی‌ها . . . است.
حیدر حیدری در خانواده‌ای روستایی در حوالی ارومیه چشم به جهان گشود. در سال‌های نوجوانی ابتدا به کار در معادن پرداخت و سپس به عنوان کارگر راه و جاده‌سازی و سرانجام در تلگراف‌خانه مشغول به‌کار شد.
سال‌هایی که رفیق حیدر حیدری به عنوان کارگر جوان با جهان کار و زحمت آشنائی یافت، مقارن با “دوران رشد گستردهٌ جنبش سندیکایی در ایران، پس از انقلاب اکتبر و جنبش‌های انقلابی داخلی” در میهن ماست. دانشمند شهید توده‌ای رفیق عبدالحسین آگاهی که به‌دست تاریک‌اندیشان کهنه‌پرست رژیم ولایت‌فقیه در دهه شصت خورشیدی در زندان جان خودرا ازدست داد، در خصوص این دورهٌ تاریخی از جمله نوشته‌است: “جنبش کارگری و اتحادیه‌ای در ایران، که پس از انقلاب مشروطیت فروکش کرده‌بود، پس از پیروزی انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر و اوج جنبش رهایی‌بخش ملی و ضدامپریالیستی در ایران قوت گرفت. به‌طوری که از گزارش نمایندهٌ کارگران ایران سیفی (عبدالله زاده) در کنگره چهارم انترناسیونال اتحادیه‌های کارگری (پروفینتر)، [پروفینتر یا انترناسیونال اتحادیه‌های سرخ کارگری، سلف فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری است] برمی‌آید، اتحادیه‌های کارگران چاپخانه‌های تهران، که در آستانهٌ انقلاب مشروطیت (در سال ۱۲۸۴) تاسیس شده‌بود، تا این زمان به فعالیت خود ادامه می‌داد. اعتصاب ۱۴ روزه‌ای که این اتحادیه در سال ۱۲۹۷ برای بهبود وضع کارگران، تعیین ۸ ساعت کار روزانه، حق انعقاد قرارداد جمعی مناسب با صاحب کار و غیره اعلام کرده‌بود با پیروزی پایان یافت . . . از همان سال‌های ۱۲۹۸ – ۱۲۹۷ کارگران دیگر رشته‌های صنعتی و پیشه‌وری نیز شروع به ایجاد اتحادیه‌های خود کردند . . . اسناد موجود از فعالیت حدود ۱۰ اتحادیه (چاپخانه‌ها، خبازان، کفاشان، خیاطان، قنادها، کارمندان تجارتخانه‌ها، کارمندان پست و تلگراف و غیره) در این دوره حکایت می‌کند.] (مجله دنیا، نشریه سیاسی و تئوریک کمیته مرکزی حزب توده ایران، شماره ۳، ۱۳۵۹، شصت سال از تاریخ تاسیس حزب کمونیست ایران گذشت. صفحه ۵۳)
رفیق آگاهی در ادامه پژوهش ارزشمند خود می‌افزاید: “ارقامی که از اسناد مختلف آمده‌است . . . نشان می‌دهد که به‌طور کلی در دی ماه ۱۳۰۰ . . . در شهر تبریز (با متجاوز از ۲۰۰ هزار جمعیت) اتحادیه‌های کارگری و صنفی در حدود سه هزار عضو داشته‌اند”.(همانجا)
در چنین فضایی رفیق حیدر حیدری به عنوان کارگر جوان با اندیشه‌های نو و انقلابی آشنا شد و خیلی زود به صف‌های حزب کمونیست ایران – سلف حزب توده ایران می‌پیوندد و ازجمله کادرهای کارگری و سازمان‌گران سندیکاها در این دورهٌ تاریخی محسوب می‌شود.
در استان‌های مازندران، آذربایجان، گیلان و اصفهان فعالیت حزب کمونیست ایران در میان کارگران به شکل سازمان‌یافته جریان داشت که توام با کامیابی‌هایی نیز بود. به‌طور مثال رفیق عبدالحسین آگاهی دراین زمینه می‌نویسد: “جنبش کارگری در آذربایجان ویژگی خودرا داشت که بسیار جالب است. این جنبش از سال ۱۲۹۹ بیشتر با جنبه‌های سیاسی شروع به‌شکل گرفتن کرده‌بود . . . سازمان کارگری آذربایجان توانست موفقیت‌های چشمگیری بدست آورد.” (همانجا، صفحه ۵۴)
طی این دوران رفیق حیدر حیدری به عنوان یک کارگر آگاه در مکتب حزب کمونیست ایران – سلف حزب توده ایران به پختگی سیاسی و آگاهی طبقاتی دست یافته و در مبارزات کارگری حضور پیدا می‌کند. با سرکوب حزب کمونیست و اتحادیه‌های کارگری در دوران رضاخان این عامل رسوای امپریالیسم انگلیس، مبارزهٌ رفیق حیدر حیدری و هم‌رزمان او در خفا و با تلفیق هشیارانهٌ مبارزهٌ مخفی و علنی به شکل‌های گوناگون ادامه می‌یابد. رفیق حیدری از کوشندگان ثابت‌قدم مبارزات سیاسی و سندیکایی در اشکال متنوع طی سال‌های پس از ۱۳۱۰ تا سقوط دیکتاتوری رضاخان به‌شمار می‌آید. پس از تحول‌های سال‌های دهه بیست خورشیدی و با تاسیس حزب توده ایران به مثابه ادامه‌دهنده راه حزب کمونیست ایران، رفیق حیدری با غرور و افتخار به عضویت حزب درآمده و از اولین کادرهای حزبی در آذربایجان بود و دوران نوینی را در زندگی و مبارزهٌ خویش آغاز کرد.
در سوم مهرماه ۱۳۲۱، او از سازمان‌گران و سخنرانان اولین کنفرانس کارگران و روشنفکران در تبریز در خصوص اهمیت ایجاد اتحادیه‌های کارگری بود.
به‌علاوه رفیق حیدر حیدری به مانند هم‌رزمان خود نقش پررنگ و ماندگاری در تشکیل شورای متحدهٌ مرکزی برعهده داشت و در شهرهای ارومیه، اردبیل، تبریز و میانه بسیار فعال بود. او از سازمان‌گران تظاهرات گستردهٌ سندیکاهای کارگری نوبنیاد در ۸ مهرماه ۱۳۲۲ در اعتراض به حمله ژاندارم‌ها به کارگران شهرداری تبریز محسوب می‌شود. دراین سال به تحریک دربار و روحانیون، ژاندارم‌ها به کارگران شهرداری تبریز حمله کرده و یک کارگر به‌نام حسین عمو در اثر این حمله جنایتکارانه جان خودرا از دست داد. کارگران و سندیکاهای کارگری آن زمان در شهرهای مختلف ازجمله تهران، شاهی (قائم شهر) و تبریز همایش‌های اعتراضی گسترده‌ایی برپا کردند. رفیق حیدر حیدری در سال ۱۳۲۳، ازجمله مسئولین کارگری بود که در تدوین دستورالعمل شورای متحدهٌ مرکزی به واحدها و شعبه‌های این مرکز سندیکایی در سراسر کشور دخالت داشت. این دستورالعمل یا بخشنامه سازمانی در اول تیرماه ۱۳۲۳ منتشر و هدف از آن ایجاد هماهنگی و انسجام تشکیلاتی واحدهای مختلف شورای متحده مرکزی در سراسر کشور بود.
بنابه رهنمود حزب و مسئولیت‌های سندیکایی، رفیق حیدر حیدری در اردیبهشت ماه ۱۳۲۳ در تشکیل اتحادیه کارگران شهر میانه نقش برجسته داشت و به همت او در انتخابات علنی و دمکراتیک، کارگران اعضای هیات مدیره سندیکا را برگزیدند و نخستین جلسهٌ آن برگزار و این تشکل کارگری که اغلب کارگران راه‌آهن و جاده‌سازی را دربر می‌گرفت، آغاز به فعالیت نمود. پیش ازاین او در تاسیس شعبه اتحادیه کارگری وابسته به شورای متحدهٌ مرکزی در ۵ مردادماه سال ۱۳۲۲ در شهر اردبیل نقش مشابه برعهده داشت.
با تشکیل حکومت ملی و خودمختار آذربایجان، رفیق حیدر حیدری به مسئولیت صدر اتحادیهٌ کارگران برگزیده‌شد و یکی از آخرین مسئولیت‌های او سازماندهی اتحادیه‌های کارگری و نیز اتحادیه‌های دهقانی در شهر ارومیه و حومهٌ آن بود. وی این وظایف را با پشتکار و پیگیری و تجربهٌ عمیقی که از مبارزات گذشته داشت با سربلندی به انجام می‌رساند. با سرکوب حکومت ملی و خودمختار آذربایجان که سنگر آزادی ایران علیه ارتجاع، استبداد و امپریالیسم به‌شمار می‌رفت، رفیق حیدر حیدری در اسفندماه سال ۱۳۲۵ توسط گزمگان ارتجاع در شهر ارومیه به شهادت رسید. نام رفیق شهید حیدر حیدری با افتخار در تاریخ جنبش کارگری میهن ما ثبت و ضبط شده‌است.
اتحاد کارگر
کارگروه مسئول تدارک همایش سالانهٔ حزب‌های کمونیست و کارگری جهان، ۲۱ تا ۲۲ آوریل ۲۰۱۷ / ۱ تا ۲ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۶، نشستِ کاری خود را با میزبانیِ “حزب کمونیست فدراسیون روسیه” برگزار کرد. در صبح روز اول اردیبهشت‌ماه، با حضور رفیق گنادی زیوگانف، رهبر حزب کمونیست فدراسیون روسیه، خوش‌آمد گفتن او به میهمانان و سخنرانی‌اش، ... نشستِ کارگروه تدارکِ همایش سالانهٔ حزب‌های کمونیست و کارگری جهان
محمد ابطحی کارگر توده‌ای و مبارز پرشور جنبش کارگری و سندیکایی رفیق محمد ابطحی به نسلی از مبارزان جنبش انقلابی و کارگری میهن ما تعلق دارد که در سنگر انقلاب بهمن رژیم دیکتاتوری و وابسته به امپریالیسم شاه را واژگون ساختند و با تمام وجود، دل در گرو رهایی زحمتکشان از یوغ بردگی و ... جنبش سندیکایی و چهره‌های آن؛
بیش از دو سوم مردم روسیه تخریب مجسمه‌های لنین را درست نمی‌دانند. در تازه‌ترین نظرسنجی مرکز آمار روسیه (لودا) ۷۹ درصد اعلام کردند مخالف تخریب مجسمه‌های به جای مانده از دوران کمونیسم در روسیه هستند. همچنین هنوز ۴۱ درصد از مردم این کشور معتقدند که نقش لنین در پیشرفت روسیه مثبت بوده است. ... مردم روسیه مخالف تخریب مجسمه‌های لنین هستند!
همین پریروز بود که حیدری هم رفت. مثل رحمان، که رفت، که بردندش، مثل مهدی سحابی، و مثل خیلی های دیگر. یاد حیدری، و یاد همه شان گرامی باد. حضور غایب ————- نیامدید و باران شد و نیمکت ها تر کلاغ تنهاتر . پرنده سهم پرنده نسیم سهم نسیم و سهم من شما و ... مرگ از همه سو به سمت ما می‌آید، چندان بی هوا هم در نمی‌زند
