خبرگزاری فرانسه با اشاره به تشدید بحران سیاسی برای کابینه بنیامین نتانیاهو در پی تظاهرات بیوقفه معترضان در داخل اراضی اشغالی برای مطالبه استعفای او پیشبینی کرد که روزهای این نخست وزیر اسرائیل به شماره افتاده است. به گزارش ایسنا، این خبرگزاری فرانسوی در تحلیل خود با اشاره به تظاهرات هزاران معترض در سرزمینهای اشغالی ... خبرگزاری فرانسه: کار نتانیاهو تمام است
هزاران اسرائیلی علیه دولت نتانیاهو تظاهرات کردند
هزاران اسرائیلی بار دیگر در چندین شهر اسرائیل علیه دولت نتانیاهو نخستوزیر این کشور تظاهرات کردند. آنها خواستار برگزاری انتخابات جدید و توافق با حماس بر سر گروگانهای اسرائیلی شدند. تظاهرات در تلآویو به درگیری کشیده شد. به گزارش دویچه وله؛ هزاران اسرائیلی شامگاه شنبه ۳۰ مارس (۱۱ فرودین) در شهرهای تلآویو، اورشلیم (بیتالمقدس) و ... هزاران اسرائیلی علیه دولت نتانیاهو تظاهرات کردند
گفتوگویی با «پیتر مرتنز»، دبیرکل حزب کارگران بلژیک
پیتر مرتنز، دبیرکل حزب کارگر بلژیک، در سالهای اخیر یکی از شخصیتهای مطرح در جنبش کمونیستی در طرح مسئله ضرورت ایجاد روابط نزدیک تر کشورهای «جنوب جهانی» برای مقاومت در برابر هژمونی طلبی کشورهای امپریالیستی بوده است. کتاب جدید او با عنوان “شورش” که چاپ اول آن در دسامبر ۲۰۲۳ در هلند منتشر شد، فراخوانی ... گفتوگویی با «پیتر مرتنز»، دبیرکل حزب کارگران بلژیک
هزاران نفر در اعتراض به افزایش فقر و گرسنگی در آرژانتین تظاهرات کردند
هزاران نفر از مردم آرژانتین جمعه در اعتراض به فقر و گرسنگی و تورم افسار گسیخته به خیابانها آمدند و شعارهایی از جمله «نه به افزایش هزینه حمل و نقل»، «گرسنه منتظر نمیماند» و «دیگها خالی است، جیبها هم خالی است» سر دادند. به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، هزاران نفر از مردم ... هزاران نفر در اعتراض به افزایش فقر و گرسنگی در آرژانتین تظاهرات کردند
انتخابات پاکستان؛ متحدان عمرانخان اکثر کرسیها را ازآن خود کردند
نامزدهای مستقل وابسته به نخست وزیر سابق پاکستان، اکثریت کرسیهای شورای ملی این کشور را در انتخابات هفته گذشته بهدست آوردند. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سیانان، براساس اعلام کمیسیون انتخابات پاکستان، نامزدهای مستقل وابسته به عمران خان، نخست وزیر سابق و رهبر حزب تحریک انصاف این کشور تاکنون ۹۸ کرسی شورای ملی ... انتخابات پاکستان؛ متحدان عمرانخان اکثر کرسیها را ازآن خود کردند
جنبش اجتماعی، اصلاح و انقلاب؛ کدام راهبرد
انقلابها، هرکدام به نحوی حاصل تعارضهای لاینحلی بوده است که اصلاح و رفرم درون سیستمی از حل آنها ناتوان بوده است.
در همهی ساختارها و نظامهای سیاسی پیش از انقلاب، سیستمها برای بقای خود بهوسیله نخبگان درون سیستمی، اصلاحاتی را از بالا، برای حل مسائل، بحرانها و رفع تضادها و تعارضها انجام دادند؛ زیرا نسبت انقلاب و اصلاح یک نسبت پایان-آغاز است به این معنا که تا زمانی که امکان رفرم و اصلاح درون سیستمی وجود دارد، انقلاب به یک ضرورت و دستور کار مشخص پیش روی بازیگران و کنشگران اجتماعی تبدیل نمیشود. درنتیجه انقلاب زمانی رخ میدهد که اصلاحات از بالا به بنبست میرسد و امکان پاسخگویی به بحرانهای پیش روی سیستم را ندارد. به عبارتی جنبش انقلابی ضد سیستمی نتیجه ناگزیر کوششهای اصلاحطلبانه درون سیستمی شکستخورده است؛ بنابراین به میزانی که سیستم متصلب است و امکان تغییر دموکراتیک، مسالمتآمیز، قانونی و مبتنی بر مذاکره و مصالحه میان نخبگان قدرت و نیروهای اجتماعی تحولخواه را ندهد، انقلاب رخ میدهد.
اصلاح زمانی معنا دارد که زیست جهان جامعه و سیستم حاکم در برابر هم گشوده باشند یعنی سیستم بتواند خود را در پاسخگویی به رشد و تحولی که در جامعه در جریان است باز نگه دارد و خود را نوسازی کند. وقتی سیستم متصلب و جامعه، جامعه متحولی است در یک نقطه این دو بهطور آنتاگونیستی و ستیزه گرایانه در مقابل هم قرار میگیرند. شاید در جوامع سنتی و پیشامدرن که آهنگ تغییر و تحولات جامعه و دگرگونیهای بینانسلی بسیار کند بود، یک سیستم سیاسی علیرغم بسته بودن میتوانست دههها و قرنها به بقای خود ادامه دهد اما در جوامع جدید و با توجه ضربآهنگ و سرعت تحولاتی که در جامعه و زیست جهان اجتماعی رخ میدهد، رژیمهای متصلب به نسبت بسته بودن و تصلبشان بی آینده میشوند. و به میزانی که ظرفیت حقوقی و حقیقی همنوا شدن و همزمان شدن تاریخی با زیست جهان را از دست میدهند به همان نسبت امکان اصلاح و رفرم آنها کاهش پیدا میکند.
باید بر این واقعیت تأکید کرد که نخبگان درون سیستمی، بدون نیروی اجتماعی، بدون جنبش یا جنبشهای فعال اجتماعی نمیتوانند طرحهای رفرمیستی موردنظر خود را پیش ببرند. اینکه کسانی بخواهند ایده اصلاحات را تنها از طریق صندوق رأی پیگیری نمایند، این ناممکن است. مگر اینکه اصلاحات از طریق صندوق رأی متکی به یک نیروی اجتماعی و یک جنبش اجتماعی قدرتمند باشد تا با اتکا به آن بتواند طرحهای موردنظر خود را پیش ببرد. در ایران نیزگاهی اصلاحطلبان آنچنان از صندوق رأی حرف میزنند و آنچنان صندوق رأی و جنبش اجتماعی را رودرروی هم قرار میدهند که گویی جنبش اجتماعی ضد و مانع صندوق رأی و اصلاحات درون سیستمی است درحالیکه چنین نیست. گاهی هم خشونت را جزء لاینفک انقلاب قرار می دهند؛ یعنی بهمحض اینکه این اصلاحطلبی مورد نقادی قرار میگیرد، آنها انقلاب را با خشونت تعریف میکنند و مردم را از یک انقلاب خشونتآمیز، هیولایی و خونخوار میترسانند که این خود یک مغالطه است و اساساً خشونت جزء تعریف انقلاب نیست. باید پی برد که یک نیروی اصلاحطلب واقعی بهخصوص در سیستمهایی از نوع سیستم ایران بدون جنبش اجتماعی امکان برداشتن یک گام در مسیر اصلاحات ندارد.
تجربه نشان داده است که حداکثر ظرفیتی که این ساختار حقوقی و حقیقی امکان آن را داده است، دوره ریاست جمهوری آقای خاتمی بوده است که مردم در همین چارچوب محدود جناحهای درون حکومتی توانستند از طریق صندوق رأی، دولت و مجلس تشکیل دهند و دیگر بیش از آن امکان ندارد. بعد خود این تجربه در طول این سالها نشان میدهد که آن نقطه اوج نهتنها ادامه پیدا نکرد بلکه سیر نزولی هم پیدا کرد. به گونه ای که اکنون سیستم عقب و زیست جهان جلوتر است یعنی جامعه امروز ایران از سال ۷۶ بهمراتب بازتر، جلوتر، آگاهتر، با جهان مرتبطتر و آشناتر، به حقوق خودش آگاهتر، خواست آزادی و حقوق ملی و انسانی بیشتر شده است و گردش نسلی، نسلهای جدیدتر را را بهمراتب از سیستم دورتر کرده است؛ یعنی ناهمزمانی همزمانها و به عبارتی سیستم و زیست جهان هر دو از لحاظ زمان تاریخی، اجتماعی و فرهنگی متعلق به دو زمان متفاوت هستند. به همین دلیل است که به میزانی که امید به تحقق مطالبات از طریق رفرم سیستمی کاهش و میل به صفر پیدا میکند اصلاحطلبان روی بهسوی استراتژی هراس افکنی و ایجاد انگیزه از طریق القای ترس میآورند. واقعیت این است که مردم بر اساس امید به آینده به آقای خاتمی و از ترس نسبت به آینده به آقای روحانی رأی دادند اما این ترس از آینده هم بهتدریج کارکرد و خاصیت خود را از دستداده و میدهد. شما وقتیکه منطق سیاست ورزیتان را بر تعادل قوا در وضع موجود و گزینش بد بهجای بدتر بدون تعیین یک خط قرمز حداقلی مبتنی کردید، در آن صورت معلوم نیست که چه چیزی اصلاحطلبی را از ضد اصلاحطلبی جدا میکند. چون همواره بدتر از یک بدی وجود دارد و همواره با این منطق در مقابل یک بدتری یک بدی لباس خوب به تن میکند؛ یعنی دائم سطح توقعات و مطالبات اصلاحطلبان پایین و پایینتر میرود. این منطق حرکت در دایره بسته یک سیستمی است که مسئله اصلاحطلبانش فقط صندوق رأی شده است و رابطهاش را با جامعه مدنی قطع کرده است. از جنبش اجتماعی میترسد و در لحظههایی که جنبش اجتماعی در مقابل سیستم قرار میگیرد، میتوان پیشبینی کرد – کما اینکه نمونههایش را در سالهای اخیر دیدهایم- که نیروی اصلاحطلب در کنار سیستم و در مقابل مردم قرار گیرد. از چنین صندوق رأی و چنین منطق اصلاحطلبی هیچگونه تغییر و اصلاحی به معنای واقعی کلمه انتظار نمیرود.
هاشم آقاجری
کلمه
استمرار تظاهرات مردمی و تعطیلی مدارس تا اطلاع ثانوی
تظاهرات مردمی در شهرهای سودان در اعتراض به کشته شدن چند نفر از دانشآموزان در شهر الأبیض واقع در کردفان شمالی، ادامه دارد.
بیست سالگی ۱۸ تیر! و تأملی بر ضرورت بازسازی جنبش دانشجویی کشور
بیش از بیست سال از یورش خونین گزمگان ارتجاع به جنبش دانشجویی کشور میگذرد. بیستمین سالگرد یورش رژیم به دانشگاههای کشور امسال در سکوت آزار دهندهای گذشت و نشانی بود از دشواریهای جدی جنبش دانشجویی کشور در مصاف با سالهای طولانی سرکوب خشن و خونین مبارزه دانشجویان کشور توسط رژیم ولایت فقیه.
تظاهرات هزاران آلمانی علیه راستگرایان افراطی
هزاران تن از مردم شهرهای هاله و کاسل در آلمان با برگزاری تظاهرات مخالفت خود را با راستگرایان افراطی نشان دادند.
انگلیسیها در اعتراض به بریگزیت و نخستوزیری جانسون به خیابان آمدند
هزاران تن از مردم انگلیس در وستمینستر علیه بریگزیت و بوریس جانسون نخست وزیر احتمالی این کشور دست به راهپیمایی اعتراضآمیز زدند.