بیش از ۴۵ هزار کهنه سرباز و نیروی وظیفه آمریکایی در شش سال گذشته دست به خودکشی زده‌اند که به معنای بیش از ۲۰ مرگ در روز است. به عبارت دیگر تعداد خودکشی‌های سالانه نسبت به مرگ و میر نیروهای نظامی آمریکایی در افغانستان و عراق بسیار بیشتر است.

به گزارش روزنامه نیویورک تایمز، تازه‌ترین آمار پنتاگون نشان می‌دهد که نرخ خودکشی برای نیروهای وظیفه در تمامی شاخه‌های ارتش در پنج سال گذشته بیش از یک سوم افزایش یافته و در سال ۲۰۱۸ میلادی به ازای هر ۱۰۰ هزار نیروی وظیفه ۲۴.۸ نفر دست به خودکشی زده‌اند. افرادی که در معرض بیشترین خطر برای خودکشی کردن هستند مردان زیر ۳۰ سال می‌باشند.

آمار برای کهنه‌سربازان نیز هشداردهنده است. براساس گزارش کمیته نظارت و اصلاحات مجلس نمایندگان آمریکا در سال ۲۰۱۶ میلادی کهنه‌ سربازانی که دست به خودکشی می‌زدند نسبت به افرادی که در ارتش خدمت نکرده بودند یک و نیم برابر بیشتر بود. کارشناسان می‌گویند از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۶ میلادی نرخ خودکشی بین سنین ۱۸ تا ۳۴ سال نزدیک به ۸۰ درصد افزایش داشته است. خطر خودکشی در سال اول پس از آنکه کهنه سرباز از انجام وظیفه خارج می‌شود دو برابر است.

پنتاگون امسال همچنین درباره خانواده‌های نظامیان گزارشی تهیه کرده و برآورد کرد که در سال ۲۰۱۷ میلادی خودکشی در بین همسران و بستگان پرسنل نظامی ۱۸۶ مورد بوده است. مقامات توضیح زیادی درباره علت افزایش خودکشی نیروهای نظامی ارائه نکردند. مطالعات نیز در حال انجام هستند تا به پاسخی برای این مسئله دست یابند. کارشناسان می‌گویند خودکشی امری پیچیده است و عوامل بسیاری در آن دخیل هستند.

مقامات پنتاگون می‌گویند اکثر نیروهای نظامی که از طریق خودکشی جان خود را از دست می‌دهند بیماری روحی و روانی ندارند. یک اتفاق نظر وجود دارد و آن این است که مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت و دور نگه داشتن سلاح از دست افرادی که حالت مناسب ندارند و پریشان هستند می‌تواند تفاوت مثبتی در این اوضاع به وجود آورد. مطالعات نشان می‌دهند که اداره امور کهنه‌سربازان، مراقبت‌های بهداشتی با کیفیتی ارائه می‌دهند و خط بحران کهنه‌ سربازانش امروز از وضعیت بحران عبور کرده است. اما اداره امور کهنه سربازان همیشه نمی‌تواند تمامی نیازهای نیروهای نظامی را فراهم کند چرا که بیماران اغلب به مراکزی فرستاده می‌شوند که متخصص برای برخورد با نیروهای نظامی ندارند.

خودکشی نه تنها به خانواده‌ها آسیب می‌رساند بلکه روحیه و انسجام در داخل یگان‌ها که عضو خود را از این طریق از دست داده‌اند را متزلزل می‌سازد و می‌تواند بر استخدام نیروهای جدید تأثیر منفی بگذارد و نیروهای داوطلب را آسیب‌پذیر کند.

ایسنا