طی هفته‌های اخیر با اجرای برنامه آزادسازی اقتصادی اوضاع معیشتی مردم کشورمان با دشواری‌هایی بسیار جدی مواجه شده ‌است.

افزایش قیمت‌ها ازجمله اقلام مربوط به درمان و بهداشت با سرعت و بی‌رحمانه زندگی و اندوخته‌های ناچیز کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان را می‌بلعد. وضعیت بسیار وخیم است، سلامت و زندگی خانوارهای کارگری با خطری هولناک روبه‌رو گردیده است.

در کشور ما سهم بیشتر هزینه سلامت از جیب مردم پرداخت می‌شود و تمام وعده و وعیدها برای کاهش هزینه‌های مردم تا کنون پوچ و تو خالی از آب درآمده‌اند.

طبق قانون برنامه ششم توسعه کشور مصوب از سوی رژیم، قرار بود سهم هزینه سلامت از طرف دولت و بیمه‌ها به ۷۵ درصد برسد ولی این معادله درحال حاضر بر عکس شده‌ و همین عامل باعث رشد فقر در جامعه ماست. تأمین دارو و هزینه‌های درمان برای بسیاری از مردم ناممکن یا با هزینه‌هایی بسیار بالا همراه شده‌ است و برای آن دسته از کارگران و بازنشستگانی که محروم از بیمه هستند، تأمین دارو و هزینه‌های درمان به رؤیایی دست‌نیافتنی تبدیل شده‌اند.

دولت ورشکسته رئیسی در چارچوب فرمان‌های ولی ‌فقیه با تحمیل هزینه سلامت به مردم و با حذف ارز دولتی در تأمین دارو‌های داخلی و خارجی، آزادگذاشتن دست مافیای دارو و قاچاق دارو، مشکلات عظیمی را برای کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان میهن ما به‌وجود آورده ‌است. امروزه بیمه‌های تأمین اجتماعی نیز هزینه‌های سنگین دارو، بیمارستان و به‌طورکلی بهداشت خانوارهای کارگری را نمی‌تواند پوشش دهد.

درهمین زمینه در پی اظهارات وزیر بهداشت که مدعی ‌است دارو گران نشده و قیمت داروها طبق سال گذشته خواهدبود، یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اعتراف می‌کند: “وزارت بهداشت ادعا می‌کند که دارو گران نشده‌ است، حقیقت ماجرا این است که داروها گران شده و این گرانی و تورم را می‌توان با پوست و گوشت خود لمس کرد. رئیس سازمان غذا و دارو تأکید می‌کند دارو گران نشده ‌است، اما چرا مردم از گرانی دارو معترض هستند” [خبرگزاری مهر، ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱].

کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان میهن ما با اعتراض‌های بی‌وقفه‌شان اعلام می‌کنند که حاضر به زندگی در زیر خط فقر نیستند. برخورداری از زندگی‌ای شایسته و فارغ از هرگونه نگرانی برای تأمین مایحتاج اولیه زندگی از جمله تأمین دارو و درمان جزو وظیفه و مسئولیت‌های پایه‌ای و جدانشدنی یک حکومت است. رژیم استبدادی حاکم بر میهن ما به‌مدت چهار دهه از انجام مسئولیتش در این امر خطیر شانه خالی کرده ‌است و جز بیکاری، فقر، بی‌امنیتی، و گرانی‌های روز‌افزون برای کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان میهن‌مان چیزی دیگر به‌همراه نیاورده‌ است. خواست بر حق کارگران، زحمتکشان و بازنشستگان افزایش دستمزد عادلانه و درمان و بهداشت رایگان است. باید با اتحاد و رزم مشترک به این خواست‌های به‌حق دست یافت.

ضمیمهٔ کارگری «نامهٔ مردم»