حسین راغفر، اقتصاددان و استاد دانشگاه الزهرا، در گفت‌وگو با انصاف نیوز به بررسی علت‌ها و پیامدهای حذف‌نشدن یارانه‌ی دهک‌های پردر‌آمد جامعه پرداخت و گفت برقراری سیاست توزیع یارانه‌ی نقدی و همچنین حذف نشدن یارانه‌ی پردرآمدها دلایل سیاسی دارد و به خاطر از دست ندادن رای مردم است.

بعد از گذشت حدود هفت سال از شروع پرداخت نقدی یارانه‌ها، هنوز تعداد زیادی از افراد متعلق به دهک‌های بالای جامعه، یارانه دریافت می‌کنند. سال ۹۳ حسن روحانی از مردم خواست که هرکس که نیازی به دریافت یارانه ندارد از گرفتن آن انصراف دهد. گرچه با این درخواست عده‌ای از دریافت یارانه انصراف دادند اما تعداد آنها زیاد نبود و مردم به این درخواست پاسخ مثبت ندادند. همان سال معاون وزیر اقتصاد اعلام کرد دولت روزانه ۱۵۰ میلیارد تومان برای یارانه‌ها هزینه می‌کند.

راغفر در مورد علت حذف نشدن یارانه‌‌ی دهک‌های بالا به انصاف نیوز گفت: «منظور از هدفمندی این است که گروه‌های هدف شناسایی شوند و منابع و یارانه‌ها به سمت آنها سوق داده شود. حتی به کسانی که متعلق به طبقات متوسط هستند هم تعلق نمی‌گیرد؛ اما الان هفت سال است که پرداخت یارانه شروع شده و کماکان دولت‌ها به آن ادامه می‌دهند. چه دولت قبل و چه دولت کنونی اهداف سیاسی از پرداخت یارانه‌ها دنبال کرده‌اند و می‌کنند. اگر ادامه‌ای هم داشته باشد باز با اهداف سیاسی خواهد بود.

دولت دهم وقتی این سیاست‌ها را اعمال کرد با هدف رای‌گیری این کار را انجام داد. دولت یازدهم و دوازدهم هم به دلیل اینکه رای منفی از مردم نگیرد یارانه‎ها را حذف نمی‌کند.»

او در مورد پیامدهای این موضوع توضیح می‌دهد: «فرصت‌های بسیار بزرگ سرمایه‌گذاری از کشور دریغ شده است. در سال‌های اول، سالی ۴۲۵۰۰ میلیارد تومان هزینه‌ی یارانه می‌شد. محاسبات ما نشان می‌داد که آن سال‌ها حداکثر چهل درصد این جمعیت استحقاق دریافت داشتند، این یعنی ۶۰ درصد منابعی که پرداخت شده به غیر مستحق پرداخت شده است که رقم بسیار بزرگی است [۲۵۵۰۰ میلیارد تومان] که می‌توانست برای ایجاد اشتغال برای میلیون‌ها نفر سرمایه‌گذاری شود که متاسفانه این‌ فرصت‌ها از بین رفت. ادامه‌ی این روند نیز همین مشکلات را به دنبال دارد.»

او در ادامه می‌افزاید: «امروزه با توجه به شرایط جدید کشور که جمعیت بسیار بزرگتری زیر خط فقر رفتند و جمعیت بزرگتری جمعیت فقیر را تشکیل می‎دهند، اگر قرار است یارانه‌ای پرداخت شود اینها را هم شامل می‌شود.»

راغفر معتقد است فقیرتر شدن مردم ربطی به سیستم پرداخت یارانه ندارد. بلکه یارانه سیاستی است که برای جبران سیاست‌های اقتصادی فقرزا به وجود آمده اما ناکافی است و توضیح می‌دهد: «یارانه سیستمی است برای حمایت از گرو‌ه‌هایی که در اثر سیاست‌های اقتصادی آسیب می‌خوردند و زیر خط فقر می‌روند و قرار است که مورد حمایت قرار بگیرند. در واقع آنها قربانیان سیاست‌های اقتصادی هستند و برای جبران پیامدهای آن سیاست‌ها به این گروه‌ها یارانه پرداخت می‌شود. برای مثال افزایش قیمت ارز یک سیاست کاملا فقرزا است که جمعیت بزرگی را زیر فقر برده است. برای حمایت از اینها و کسانی که فقیرند یا توانایی کار کردن ندارند یا شغل خود را از دست داده‌اند و برای کاهش فاصله طبقاتی در جامعه و همچنین برای اینکه زندگی را برای گروه‌هایی امکان‌پذیر کنند این سیاست اخذ شده است اما متاسفانه این سیاست‌ها هم ناکافی است یعنی به لحاظ منابعی که یارانه از آن پرداخت می‌شود هم ناکافی است و هم پوشش کافی ندارد.»

او در پایان به انصاف نیوز گفت: «نکته‌ی قابل توجه این است که ضرورت ندارد یارانه به صورت نقدی پرداخت شود. می‌تواند به صورت ارایه‌ی خدمات عمومی ارزان قیمت باشد. بسیاری از این خانواده‌ها فرزندانی دارند که به مدرسه می‌روند و نیازمند پرداخت هزینه‌های آموزش و پرورش فرزندانشان هستند؛ این رقم قابل توجهی برای گروه‌های کم درآمد است،، با اینکه اینها بیشتر ازمدارس دولتی استفاده می‌کنند اما همچنان برایشان هزینه دارد.

همینطور برای بخش خدمات سلامت می‌شود از یارانه‌ها استفاده کرد. خانواده‌های فقیر بیشتر در معرض بیماری و آسیب‌های سلامتی قرار می‌گیرند و نیازمند حمایت‌های درمانی و پوشش‌های درمانی هستند. بخش‌هایی از جامعه می‌توانند از اینگونه خدمات استفاده کنند و منابع به سمت این دسته خدمات همگانی سوق داده شود.»