حریرچی گفت: در تهران بالای ۲۰ هزار کارتن خواب داریم که تنها در زمستان به یاد این افراد میافتیم. تنها راهی هم که به ذهن‌مان می‌رسد، اسکان دادن در گرمخانه‌ها برای جلوگیری از یخ زدگی این افراد در کنج خیابان است.
امیرمحمود حریرچی، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، در رابطه با وضعیت کنونی بی‌خانمان‌ها در جامعه با بیان اینکه افراد رها شده زیادی در کشور وجود دارد که کارتن خواب ها یکی از این اقشار هستند، گفت: متاسفانه کارتن خوابها را زمانی به یاد می آوریم که هوا رو به سردی می‌رود این درحالی است که توجه به آنها نباید مختص به فصل خاصی باشد.
او ادامه داد: اسکان بی‌خانمان‌ها در زمستان در مکان‌هایی است که از آن نفرت دارند. در واقع گرمخانه‌ها برای این افراد حکم زندان را دارد و عموما بیشترین تحقیرها از سوی این مکان‌ها به این افراد می‌شود به عنوان مثال اجازه رفتن به دستشویی را در هنگام شب ندارند چراکه مسئولان گرمخانه‌ها تصور می‌کنند رفتن به دستشویی بهانه‌ای برای مصرف مواد مخدر است.
این جامعه‌شناس با اشاره به اینکه بحث کارتن خوابی، آخرِ خط مهاجرت است، عنوان کرد: بخش عمده کارتن خوابی (حدودا ۷۰ درصد) را مهاجرین تشکیل می‌دهند به این دلیل که این افراد ابتدا در حاشیه شهرها سکونت داشتند وبه دلیل نبود امکانات و مشکلات اقتصادی به زیر پل ها و گوشه خیابان ها کشیده شدند.
حریرچی کارتن خوابی را ته خط محرومیت و فلاکت و ناامیدی دانست و افزود: این موضوع فقط مختص ایران نیست بلکه در تمام دنیا این افراد با چنین شرایطی وجود دارند البته با این تفاوت که در کشورحجم بسیار بالای کارتن خوابی را داریم، در شرایطی که می‌توانست چنین نباشد.
این استاد دانشگاه محرومیت زدایی را راهی برای کمک به حاشیه نشینی و به طبع آن کارتن خوابی دانست و توضیح داد: بخشی از کارتن خوابها افرادی هستند که از خانواده خود به دلیل اعتیاد طرد شده‌اند و چون جایی را نداشتند، ترجیح داده‌اند در کنار افرادی باشند که بتوانند به آسانی به مصرف مواد مخدر ادامه دهند. متاسفانه این اتفاق تا جایی ادامه پیدا می‌کند که این افراد یا در زمستان یخ می‌زنند و یا به دلیل سوءمصرف مواد مخدر اوردوز کرده و از بین می روند.
او با تاکید بر اینکه به لحاظ بهداشت و سلامت شرایط این افراد بسیار بغرنج است، ادامه داد: این افراد عموما از مشکلات پوستی و ناراحتی‌های دهان و دندان رنج می‌برند به لحاظ روحی نیز گاهی دچار افسردگی و بیماری‌های روانی هستند.
این جامعه‌شناس عنوان کرد: در تهران بالای ۲۰ هزار کارتن خواب داریم که تنها در زمستان به یاد این افراد میافتیم. تنها راهی هم که به ذهن‌مان می‌رسد، اسکان دادن در گرمخانه‌ها برای جلوگیری از یخ زدگی این افراد در کنج خیابان است.
این استاد دانشگاه گفت: به نظر می‌رسد کشور ما قرار نیست محرومیت‌زدایی کند! مسئولان نمی‌خواهند ببینند که چرا مردم مهاجرت می‌کنند. مشکلات اقتصادی و کمبود امکانات در روستاها بیداد می‌کند و گاهی حداقل‌های زندگی در این مکان‌ها وجود ندارد و نهایتا پدیده مهاجرت‌ها به حاشیه شهرها زیاد می‌شود.
حریرچی با بیان اینکه از عدم توسعه نیافتگی اجتماعی در کشور رنج می‌بریم، ادامه داد: در حال حاضر ۱۵ میلیون حاشیه نشین داریم که ۴ الی ۵ میلیون نفر از آن ها در تهران حضور دارند. تنها شیوه ای هم که میدانیم به این شکل است که در تابستان ها کودکان کار را ساماندهی میکنیم و زمستان ها به فکر کارتن خوابها میافتیم.
او خاطرنشان کرد: علاوه بر موضوع محرومیت‌زدایی، شهرداری‌ها باید به شکل ویژه این آسیب را دنبال کنند. در حال حاضر در پایتخت ۲ هزار و ۸۰۰ برج غول پیکر خالی داریم که معلوم نیست چه کسی به آنها مجوز داده است. در این شرایط اینگونه تصور می‌شود که شهر تنها مختص به شمال شهر و اقشار ثروتمند شده است و باقی افراد جامعه به حاشیه کشانده شده‌اند.
این دانشگاه با اشاره به اینکه دلیل چنین اتفاقاتی حجم بالای محرومیت و فراموش شدگی است، افزود: متاسفانه در کشور تنها چیزی که از توسعه می‌شنویم فعالیت‌های عمرانی است در حالی که توسعه باید در تمام بخش‌ها به‌ویژه عدالت اجتماعی اتفاق بیفتند. در واقع عدالت اجتماعی باید برای تمام اقشار جامعه یک حق دانسته شود چراکه یک جامعه استاندارد، جامعه‌ای است که در آن حداقل رضایت زندگی افراد تامین شده باشد.
ناهید سمیعی
برنا
