دو اتحادیه بزرگ کارگری یونان که نماینده حدود ۲.۵ میلیون کارگر بخش دولتی و خصوصی هستند، اعتصاب عمومی را فراخوانی کردند که با تجمعی در خارج از پارلمان به اوج خود رسید.

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از خبرگزاری رویترز، هزاران نفر در آتن روز پنج‌شنبه در جریان یک اعتصاب سراسری یک روزه در اعتراض به آنچه کارگران آن را «بحران عمیق» افزایش قیمت‌ها و کاهش درآمد، اختلال در حمل و نقل، کشتی‌ها، مدارس و بیمارستان‌های دولتی می‌نامند، تظاهرات کردند.

دو اتحادیه بزرگ کارگری یونان که نماینده حدود ۲.۵ میلیون کارگر بخش دولتی و خصوصی هستند، برای اعتصاب عمومی فراخوانی منتشر کردند که با تجمعی در خارج از پارلمان به اوج خود رسید.

جورجیوس الکساندروپولوس، کارگر ۶۰ساله پیک، گفت: «زندگی ما اکنون فقط در قالب بدهکاری معنا دارد. من به شرکت برق و صاحبخانه بدهکارم، دو ماه از اجاره بها عقب افتاده‌ام، و دو قبض برق آخر را بدهکارم، به زودی به همه بدهکار می‌شویم و نمی‌توانیم اینطور ادامه دهیم.»

یکی دیگر از معترضان، ۵۷ ساله، میکالیس توکاراس، گفت که مجبور شده «همه چیز را در سبد مصرف کاهش دهد.» او گفت: «ما باید بین پرداخت وام مسکن خود یا پرداخت قبوض یکی را انتخاب کنیم. ما به کف معاش رسیده‌ایم.»

پلیس تخمین می‌زند که حداقل ۱۰۰۰۰ نفر در این تظاهرات شرکت کردند. در یکی از بنرها نوشته شده بود: «ما با تورم سازش نخواهیم کرد.» یونان از یک دهه بحران مالی در سال ۲۰۱۸ خارج شد، تنها برای اینکه همه‌گیری ویروس کرونا دو سال بعد سفرهای جهانی را متوقف کرد و به صنعت گردشگری حیاتی آن لطمه زد.

طبق گزارش رویترز، اکنون افزایش شدید قیمت انرژی که با تحریم‌های روسیه از زمان تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه تشدید شده است، به جیب کارگران آسیب بیشتری وارد کرده است.

تورم مصرف‌کننده سالانه یونان در فوریه به دلیل افزایش هزینه‌های انرژی، مسکن و حمل‌ونقل به بالاترین میزان در ۲۵ سال گذشته یعنی ۷.۲ درصد رسید.

دولت از ماه سپتامبر حدود ۳.۷ میلیارد یورو (۴ میلیارد دلار) برای کاهش بار افزایش هزینه‌های انرژی و سوخت برای کشاورزان، خانوارها و مشاغل هزینه کرده است.

دولت محافظه کار حداقل دستمزد را ۲ درصد افزایش داد و به ۶۶۳ یورو در ژانویه رساند و نخست وزیر کیریاکوس میتسوتاکیس وعده افزایش دوم و بزرگتر از اول ماه مه را داده است. اما برای کارگران اعتصابی، اقدامات یاد شده اصلا کافی نیست.

کریستوس کاتسیکاس، معلم ۶۰ ساله، می‌گوید: «اخیراً، حقوق ما فقط به اندازه نیمی از هزینه‌های یک ماه است.»