وزیر امور خارجه مجارستان اعلام کرد که کشورش بار دیگر کمک‌های مالی اتحادیه اروپا به اوکراین را وتو کرده‌است. به گزارش روز سه شنبه ایرنا از دیلی فنلاند، پیتر سیجارتو، وزیر امور خارجه مجارستان در صفحه خود در شبکه اجتماعی فیسبوک نوشت که کشورش با توجه به مخالفت طولانی مدت با کمک‌های نظامی و تسلیحاتی ... مجارستان کمک‌های مالی اتحادیه اروپا به اوکراین را مسدود کرد
وزیر‌خارجه روسیه تاکید کرد که ارتش این کشور به سوریه برای مقابله با گروه‌های تروریستی کمک می‌کند. به گزارش ایسنا، «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه پس از نشست روند آستانه درباره سوریه که با حضور وزرای خارجه ایران، روسیه و ترکیه دوحه برگزار شد، بر مقابله با تروریست‌ها و حفظ حاکمیت و تمایمیت ارضی ... لاوروف: به ارتش سوریه برای مقابله با حمله تروریست‌ها کمک می‌کنیم + فیلم
خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشت: کشورهای اروپایی روز سه‌شنبه توافق کردند که برای توسعه قابلیت‌های دفاعی و نظامی خود در قالب یکی از چهار طرح کلی ارائه شده از سوی آژانس دفاع اروپایی اتحادیه اروپا، متحد شوند. به گزارش بامداد چهارشنبه ایرنا، در گزارش رویترز آمده است: تعداد زیادی از کشورهای اروپایی در سال‌های اخیر ... رویترز: کشورهای اتحادیه اروپا در زمینه توسعه دفاعی و نظامی متحد می‌شوند
رهبران چین و ژاپن در حاشیه نشست سازمان همکاری اقتصادی آسیا-پاسفیک (APEC) بر تقویت روابط دوجانبه و تلاش برای مدیریت اختلافات کلیدی تاکید کردند. به گزارش ایرنا از خبرگزاری کیودو نیوز، شی جین‌پینگ رئیس جمهوری چین در دیدار با شیگرو ایشیبا نخست وزیر ژاپن ضمن تاکید بر اهمیت روابط پکن-توکیو به‌عنوان دو کشور کلیدی آسیا ... تاکید چین و ژاپن بر تقویت روابط دوجانبه و مدیریت اختلافات
ایالات متحده مدعی است که چین نظم بین‌المللی مبتنی بر قانون را تهدید می‌کند، اما اقدامات پکن نشان می‌دهد که این کشور تنها به دنبال الزام تمام کشورها به رعایت قوانین بوده و سعی دارد نسخه‌ای از نظم بین‌المللی را حاکم کند که منافع تمام کشورها را لحاظ کند. به گزارش ایسنا، پایگاه تحلیلی انگلیسی ... رسانه انگلیسی: آمریکا نظم جهانی را تهدید می‌کند، نه چین
دریافت خبر از آنچه در قاره آفریقا می‌گذرد و پی‌بردن به آن کم‌وبیش ناممکن است. به‌نظر می‌رسد که این قاره یک‌سر بیرون از سامانهٔ راداری رسانه‌ها جای دارد، بااین‌حال، هر چه در آفریقا روی دهد پیامدهایش سراسر جهان را دربر خواهد گرفت. ازاین‌روی، شناخت عاملی که این قاره را پیوسته دستخوش ناآرامی و تلاطم‌های سیاسی می‌کند ضرورت دارد.
شاخ آفریقا از هشت کشور اوگاندا، سودان، سودان جنوبی، کنیا، اریتره، جیبوتی، اتیوپی، و سومالی تشکیل شده است. این کشورها از جیبوتی و اریتره گرفته تا سومالی و اتیوپی همواره دستخوش مداخله‌جویی‌ها و دست‌اندازی‌های بین‌المللی‌اند که باعث ناپایداری شدید در منطقه می‌شوند. امپریالیست‌های غربی همچنان به حمایت از دیکتاتورها و جلوگیری از هرگونه تلاش برای استقلال‌یابی این کشورها ادامه می‌دهند، درحالی‌که کشورهای کنارهٔ خلیج فارس که زیر چتر حمایت غرب‌اند منطقه را به میدان نبرد بر ضد نه‌تنها ایران، بلکه بر ضد یکدیگر تبدیل می‌کنند.
هنگامی‌که جنگ سرد پایان یافت، گروه‌های اصلی قدرت در ایالات‌متحده با انگیزه‌هایی بلندپروازانه و برتری‌جویانه بر آن شدند تا جهانی یکپارچه و تک‌قطبی شکل دهند که زیر “ارشاد و راهنمایی” آن‌ها فعالیت کنند. چنین نقشه‌ای چندپارگی جهان و ایجاد قلمروهایی راه‌یاب و اثرگذار از راه دست‌چین کردن دولت‌هایی جایگزین یا کشورهایی “لنگر انداخته یا بی‌خطر” برای کنترل کشورهای دیگر را شامل می‌شد. چرایی وجود بحران‌های کنونی جهانی و منطقه‌ای را می‌توان برآمده از این چشم‌انداز سیاسی نادرست دریافت و ادامه تنش‌هایی آزاردهنده که ما در شاخ آفریقا شاهدیم، گواه این وضعیت است.
ایالات‌متحده به‌سبب اهمیت سیاسی و جغرافیایی‌ای که این منطقه در آفریقا یعنی شاخ آفریقا دارد، به مداخله‌جویی دست‌می‌زند. جمهوری جیبوتی در ساحل آفریقایی دریای سرخ (بحر احمر)، در ورودی جنوبی آبراهی مهم که از جنوب وارد کانال سوئز در مصر می‌شود، واقع شده است. این کشور کوچک از سوی اتیوپی با بیش از ۱۱۰ میلیون نفر، سومالی با بیش از ۱۵ میلیون نفر، و اریتره با بیش از ۶ میلیون نفر احاطه شده است.
اگرچه جیبوتی یکی از کوچک‌ترین کشورهای جهان است، اما هم‌اکنون بیش از سایر کشورهای آفریقایی میزبان کارگزاران نظامی ایالات‌متحده است. کم‌وبیش ۴ هزار تن از کارکنان نظامی آمریکا در این قاره سال‌ها است که به‌طور موقت در این کشور مستقر شده‌اند. اردوگاه لمونیر در نزدیکی فرودگاه شهر جیبوتی، تنها پایگاه دائمی ایالات‌متحده در آفریقا است و در نظارت و عملیات جنگی بر ضد القاعده و دیگر گروه‌های افراطی در منطقه نقشی کلیدی دارد. جالب است بدانید که ایالات‌متحده به دولت سودان برای ارسال نیروهای نظامی‌اش در حمایت از کشتار عربستان سعودی در یمن هیچ‌گونه اعتراضی نکرده است. گرچه جیبوتی از اهمیتی ویژه برخوردار است ولی ایالات‌متحده کمابیش در همه کشورهای آفریقایی حضور نظامی دارد. بر اساس آمار پنتاگون در ژوئن ۲۰۲۱/خرداد- تیرماه ۱۴۰۰، ایالات‌متحده در بیشتر کشورها دست‌کم شمار اندکی کارگزار نظامی فعال دارد که به‌طور موقت در آنجا مستقر شده‌اند. برنامه راهبردی ایالات‌متحده در آفریقا به‌طورعمده تجهیز نیروهای نظامی کشورهای آفریقایی و کمک به متحدانی مانند فرانسه برای پیشبرد سیاست‌های نواستعماری‌شان به‌منظور ایجاد ظرفیت‌های امنیتی این کشورها و ایجاد ثبات در منطقه است. به‌نظر می‌رسد این برنامه راهبردی بدون کارایی لازم است. کشوری که بیشترین کارکنان نظامی ایالات‌متحده پس از جیبوتی در آن استقرار دارند، کشور نیجریه است با حدود ۸۰۰ نفر نظامی آمریکایی در آن. پس از آن به‌ترتیب، کشور سومالی- همسایه جیبوتی- میزبان حدود ۴۰۰ نفر و کشور کامرون میزبان ۱۰۰ نفر کارمند نظامی از ایالات‌متحده‌اند.
برخی از پیامدهای کلیدی سیاست نادرست ایالات‌متحده بر این پایه‌اند:
* پایمالی حق حاکمیت مردم و ملت‌ها؛
* نقض فاحش حقوق بین‌الملل؛
* دخالت در امور داخلی سایر کشورها؛
* روی آوردن به هراس‌آفرینی و منطق زور؛
* فلج کردن هم‌اندیشی و سازگاری منطقه‌ای و بین‌المللی به‌قصد کشاندن آن‌ها به زیر سلطه؛
* بحران‌سازی، برانگیختن درگیری و دودستگی به‌منظور مدیریت وضعیت آشفته ناشی از آن؛
* افزایش هنجارهای نگرشی و فرهنگی شیطان‌سازی، محکومیت، تحریم، مجازات.
افزون بر این سیاست‌های جهانی، سیاست‌های ویرانگر منطقه‌ای و داخلی‌ای دیگر مانند درگیری‌های قومی، فساد، افراط‌گرایی بنیادگرایان، و تروریسم را هم باید بر آن‌ها افزود. آسیب‌های سهمگین چنین سیاست‌هایی در ناحیه شاخ آفریقا را به‌صورت جمعی و جداگانه در هر کشوری می‌توانیم ببینیم.
تاریخ نشان می‌دهد که روی‌هم‌رفته موضع‌گیری‌ها و سیاست‌های دولت ایالات‌متحده در آفریقا سرآخر پیامدهایی مرگ‌بار برای مردم این قاره به‌همراه آورده است. یک دهه پیش، چند نفر از همین افرادی که اکنون در دولت بایدن مقام مسئول دارند، همدست ویران‌سازان لیبی و کشتار مردم آن کشور به‌رهبری سازمان ناتو و ایالات‌متحده بودند. چنین ویرانگری‌ای زیر نام محافظت از فعالان “دموکراسی‌خواه” در برابر تهدید کشتار همگانی از سوی معمر قذافی “توجیه” شد، ولی درواقع به‌این دلیل بود که لیبی راه‌بندی در تحقق هدف‌های ژئواستراتژیک‌شان بود. ایالات‌متحده و متحدانش در ناتو به کشتار، مجروح و زمین‌گیر کردن هزاران لیبیایی دست زدند. و بخشی از رهبران ایالات‌متحده در آن زمان (مانند وزیر خارجه‌اش هیلاری کلینتون) به کام‌جویی از دیدن تصویرهای ویدئویی قتل وحشیانه و آزاردهنده قذافی نشستند.
زندگی مردم آفریقا در اتیوپی، در شاخ آفریقا یا در هر جای دیگر این قاره برای ایالات‌متحده و متحدانش در اتحادیه اروپا و ناتو اهمیتی چندان ندارد. نگرانی آن‌ها تنها زمانی است که دسترسی به هدف‌های ژئوپولیتیک‌شان به‌خطر می‌افتد که در اتیوپی و اریتره موردهای مهم ازاین‌قرارند:
کنترل یا نفوذ غیرضروری بر تنگهٔ باب‌المندب، نقطه‌ای که برای تأمین انرژی جهانی حیاتی است. به‌چالش کشیدن حضور نیرومند چین؛ و اعمال فشار به اریتره- تنها کشوری که در این قاره زیر بار سلطهٔ فرماندهی آفریقایی ایالات‌متحده (AFRICOM) -نرفته است. آفریقا نه‌تنها به‌سبب عامل‌های داخلی و قومی، آن‌گونه که تبلیغات منفی می‌خواهند به ما بباورانند، بلکه به‌سبب چندین سده استعمارگری اروپا و ده‌ها سال نواستعمارگری ایالات‌متحده و اروپای غربی کم‌توسعه و بی‌ثبات مانده است. همان‌طور که بر ضد لیبی انجام شد، امپریالیسم آمریکا به‌دروغ‌پراکنی و پخش اطلاعات نادرست دست‌می‌زند تا از پیچیدگی، بافت تاریخی، و واقعیت‌های سیاسی در شاخ آفریقا به‌سود خود بهره‌گیری کرده و بهانه‌ای برای مداخله بیشتر پیدا کند. وزیر امور خارجه ایالات‌متحده، آنتونی بلینکن، در ۲۳ مه ۲۰۲۱/ ۲ خردادماه ۱۴۰۰، در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت:”اگر کسانی که به روند گره‌گشایی بحران در تیگرای [از مناطق اتیوپی] کم‌بها می‌دهند از این مسیری که در پیش گرفته‌اند برنگردند، باید منتظر واکنش‌های بعدی ایالات‌متحده و جامعه بین‌المللی باشند. ما از دولت‌های دیگر می‌خواهیم که در انجام این اقدام‌ها به ما بپیوندند.”
پروفسور آمینا ماما (مدیر برنامه مطالعات جنسیت، جنسیت‌گرایی و زنان در دانشگاه کالیفرنیا)، در شهر دیویس، در مصاحبه اخیرش گفت: “نظامی‌سازی، درگیری‌های خشونت‌آمیز، جنگ‌های داخلی، حکومت نظامی، و همه سیاست‌های منزجرکننده و فراگیر، اثرگذار اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، رویکردها، گفتمان‌ها، و راه‌کارهای نهادهای نظامی، راه‌بندهایی عمده در پیشرفت آفریقا به‌سوی دموکراتیزه کردن، رشد، و عدالت جنسیتی است.”
صلحی عادلانه با خواست‌های واقعی امنیتی و راهبردی‌ای باید برای غیرنظامی‌سازی منطقه برقرار گردد. باید فرهنگ‌هایی بسط یابند که میراث ویران‌سازی نظامی‌گرایی‌ای را که امروز در جای‌جای جامعه‌های آفریقایی ریشه دوانده، دگرگون سازند. تا زمانی که پایگاه‌های نظامی ایالات‌متحده در سراسر این قاره در جنب‌وجوش‌اند چشم‌اندازی از چنین دگرگونی‌ای دیده نمی‌شود.
نامۀ مردم
مقامات پارلمانی روسیه تأکید کردند، سخنان مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا درباره لزوم جلوگیری از نفوذ روسیه و چین در افغانستان، تنها با هدف منحرف کردن افکارعمومی از شکست سیاست غربی‌ها در این کشور است.
